Mroz Remigiusz Zaginiecie Remigiusz Mroz

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Sakrat handlował?Mając na karku wyrok białoruskiego sądu? Nie on jeden, jeśli wierzyć statystykom. Hm? Około piętnastu procent wypalanych w Polsce papierosów pochodzi zza wschodniejgranicy. Skąd to niby wiesz? Z danych firmy Almares, która zajmuje się analizowaniem znaków akcyzy napaczkach wyrzucanych do koszów. Niezle pochwaliła go Joanna. Ale nadal trudno mi uwierzyć, żeby gość chciałpodejmować ryzyko. Tatar sam nie ryzykował odparł Kordian. Był tylko pośrednikiem.Dostawałtowar od mrówek. Mrówek?Oryński pokiwał głową. Od kilku lat osoby powyżej siedemnastego roku życia mogą przewiezć przez granicędwie paczki.Robiąc to przez cały dzień, wieczorem są w stanie oddać pośrednikowi podrugiej stronie czterdzieści opakowań. I Sakrat w tym uczestniczył? Aha potwierdził Kordian. Brał towar, a potem wiózł gdzieś na południe, niewiem gdzie.Przypuszczam, że pomagał mu Ekiel. Skąd o tym wiesz?Oryński wskazał na L&M-y. Pokazałem to kilku mieszkańcom.Mówiłem ci, że jeden z nich wygadał się, żeTatarnikow czasem mu sprzedawał.Białorusin nie miał hurtowych ilości, ale i takopłacało się robić u niego zakupy.A statystyki sprawdziłem sam.I okazuje się, żew niektórych przygranicznych wsiach niemal sto procent wypalanych fajek pochodzi zewschodu.Straż Graniczna mówi już otwarcie o zorganizowanej przestępczości, bo częśćtego idzie dalej, za zachodnią granicę.Chyłka wyciągnęła elektronicznego papierosa i zaciągnęła się głęboko.Od tegogadania znów zapragnęła pojechać na najbliższą stację benzynową i kupić paczkęmarlboro.Albo od razu dwie. Okej powiedziała. To wszystko ciekawe, ale niezbyt pomocne.Wręcz przeciwnie,Aronowicz może nam dokopać. Jak? Wykaże, że Sakrat i Ekiel mieli doskonały powód, by uciekać.Mina Kordianowi zrzedła, ale szybko potrząsnął głową. Nieistotne powiedział. Mnie się wydaje, że bardzo istotne. Znajdziemy tych dwóch, to znajdziemy małą.Sprawa na tym się skończy. I gdzie zamierzasz ich szukać? Mamy trop, Chyłka.Mamy trop.Nie musiała pytać, co ma na myśli.Chwila zastanowienia w zupełności jejwystarczyła.Oryński w istocie miał rację fakt, że Tatar uczestniczyłw zorganizowanym procederze, sprawiał, że musiały zostać po nim jakieś ślady. Mrówki powiedziała. Dokładnie. Gdzie jest najbliższe przejście graniczne? zapytała, zabierając żakiet z oparciakrzesła. Kuznica-Bruzgi.Twoim tempem to czterdzieści minut drogi.Idąc do iks piątki, Chyłka pomyślała, że szacunki Zordona zapewne są zawyżone.Dopiero po chwili uświadomiła sobie, że aplikant nie ruszył za nią. Czekasz na oklaski? zapytała, obracając się przez ramię. Nie. To co tak stoisz? Chcesz tam pojechać ot tak? zapytał z uśmiechem. Masz coś przeciwko? Nie mam, o ile powiesz mi, jak zmusisz tych ludzi do mówienia.I jak w ogóleznajdziesz te mrówki, które przekazywały towar Sakratowi. Mam swoje sposoby. Które w tym wypadku będą czasochłonne, a może i płonne.Zatrzymała się i spojrzała na niego zaciekawiona.Musiała przyznać, że odwalił kawałdobrej roboty.Podobało jej się to zdecydowanie w jego głosie. W porządku, Zordon powiedziała. Jaką masz propozycję? Wiem, czym jezdził Tatarnikow.Używał samochodu Ekiela. Zwietnie. Mam zamiar go pożyczyć.Granatowy passat combi, stary jak świat. Chcesz ukraść samochód jednego z potencjalnych świadków? Nie od razu ukr. Hola, hola, se�or.Nie mówiłam, że masz mi się tłumaczyć ucięła z uśmiechemChyłka.7Kordian nie był pewien tego, co zamierzał zrobić.Widząc jednak, że patronka patrzy naniego przychylnie, poszedł na całość.Pomysł z włamaniem się do domu Antoniegopojawił się samoistnie.Gdyby Oryński zastanowił się nad tym dwa razy, z pewnościąpodjąłby inną decyzję.Co nie znaczyło, że Chyłka by odpuściła.Aplikant przypuszczał, że nietrudno będzie wejść do starego budynku.Oboje założylilateksowe rękawiczki, bardziej dla własnego komfortu niż zacierania potencjalnychśladów, i obeszli dom.Szukali uchylonego lub choćby niedomkniętego okna.Po chwilistało się jednak oczywiste, że chata została zamknięta na cztery spusty. Narobię hałasu, Zordon odezwała się konspiracyjnie Joanna. Ty wybij okno. Co takiego? Zrobiłeś jeden krok, zrób kolejny.Ja zajmę się resztą.Oryński rozejrzał się wokół. Zwariowałaś? Zaraz nas ktoś usłyszy. Zagłuszę dzwięki włamania.Bierz się do roboty. Czym niby chcesz je zagłuszyć? Coś wymyślę.Atakuj! Banzai!Kordian spojrzał na okno, a potem znów na patronkę.Gdy zobaczył, jak poważnie naniego patrzy, zaczerpnął tchu i zrobił krok w kierunku budynku.Zamachnął się i wtedy usłyszał za sobą cichy śmiech.Obrócił się, ale ujrzał tylko plecy oddalającej sięChyłki. Jesteś niemożliwy, Zordon powiedziała, unosząc dłoń. Dokąd. Ty mi powiedz dokąd wpadła mu w słowo.Ruszył za nią, ściągając rękawiczki. Naprawdę sądziłeś, że włamiemy się do tego domu, wybijając szybę? Nie, pewnie, że nie. Gdzie mieszka ten facet, który kupował fajki?Kordian potrzebował chwili, by zorientować się przestrzennie.W końcu wskazałkierunek.Przeszli kilkaset metrów, mijając dwa zakręty, a potem trafili na niewielkąpolanę.Pod ścianą drzew znajdował się niewielki budynek i podwórko.Teren nie byłogrodzony, kawałek dalej suszyły się ubrania i stała buda dla psa.Kundel, który z niejwychynął, obszczekał gości, dając gospodarzowi znać, że powinien wyjść z domu.Starzec niespiesznie pojawił się w progu, zmrużył oczy i otaksował gości. Dzień dobry, panie Stanisławie powitał go Kordian. Kto idzie? zapytał mężczyzna. Kordian Oryński. I jego osobista Cruella de Mon. Co takiego? zapytał Stanisław, drapiąc się po głowie. Ten młody prawnik? Tak jest potwierdził aplikant. Potrzebujemy pańskiej pomocy dodała Joanna, przyjmując zafrasowany wyraztwarzy. Trafiliśmy na trop zaginionej dziewczynki, ale bez pana nie jesteśmy w staniego sprawdzić.Zatrzymali się przed gospodarzem, który syknął na psa.Ten zaszczekał jeszczekilkakrotnie, a potem wrócił do budy. Jeśli mogę pomóc, proszę, wejdzcie. Obawiam się, że nie mamy czasu zaoponowała prawniczka. Musimy załatwić tęsprawę bardzo szybko. Rozumiem.Chyłka wsparła ręce na biodrach i spojrzała bykiem na rozmówcę. Zna pan Antoniego, prawda? Oczywiście, że znam Antka.Wychowywaliśmy się w Sajenku, gdy nie było jeszczeczęścią Augustowa.Wie pani, przed tysiąc dziewięćset siedemdziesiątym trzecim.a może to był drugi? Na pewno premierem był Jaroszewicz, pamiętam jak dziś.A w naszej Gminnej Radzie Narodowej. Panie Stanisławie ucięła Chyłka. Mam na myśli Antoniego Ekiela, tego, którysprowadził się tutaj w dziewięćdziesiątym dziewiątym. Ach.tak, oczywiście.Znam go.Ton głosu starca wyraznie się zmienił.Stał się chłodny, zdystansowany [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy