Lis Tomasz Co z ta Polska.WHITE

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W 1988 roku, gdy wystąpił w debacie z Miodowiczem, miliony Polakówmiały poczucie, że Polska jest w nim.Niestety, on sam doszedł do wniosku, że onjest Polską.Pogubił się, to odgrywając rolę latającego Holendra, to biegając z sie-kierką, to wymieniając zderzaki, to mówiąc, że jest stuprocentowym Polakiem,to wspierając lewą nogę.Kiedyś Wałęsa grał w tej samej lidze, co wielcy NelsonMandela i Vaclav Havel.Dziś oni dalej są w światowej pierwszej lidze, on zaś tułasię z wykładami po coraz gorszych uniwersytetach.Był wielkim przywódcą, alejego przywództwo nie stało na moralnym i intelektualnym fundamencie.I zwie-trzało.Wałęsa był herosem, ale okazał się zwykłym politykiem.Zwykli politycyokazali się za słabi, by odegrać rolę herosów.Zresztą, co tu mówić o herosach.Nasze problemy są z innej półki.W polskiejplacówce dyplomatycznej prezydent spotyka się z przestępcą, bo przestępcą byłbokser, którego na moment uznano za wielką nadzieję białych.Prezydent, pre-mier i jeden z naszych oligarchów wspólnie ustalają skład rady nadzorczej spółkiSkarbu Państwa.Poprzedni premier daje sobie wchodzić na głowę i pozwala po-dejmować decyzje komuś, kto nie ma do tego tytułu.Oligarcha, zapytany przezkolegów biznesmenów: co na to premier? , odpowiada: Premiera zaraz każęprzyprowadzić na smyczy.Przywódca, który przez lata całe utrzymuje zaży-łe stosunki z czołowymi biznesmenami, dopiero po siedmiu latach sprawowaniawładzy dostrzega, że jest w tym coś niestosownego.Premier świetnie się bawiz oligarchami i jest szczerze zdziwiony, że ktoś w tym widzi problem.Szef rządunie widzi najmniejszej potrzeby, by poinformować prokuratora o złamaniu prawaprzez biznesmena, który próbuje zarobić przy okazji prac nad ustawą medialną.Prezydent też tego nie robi, choć doskonale wie o całej sprawie.W czterdziestomi-lionowym narodzie na pewno jest wielu ludzi, którym nie trzeba by w momencieobejmowania przez nich władzy robić wykładów z etyki.127MORALNE PRZYW�DZTWOW 1932 roku Franklin Delano Roosevelt powiedział, że prezydentura to wię-cej, dużo więcej niż najwyższy urząd.To coś, co wymaga demonstrowania każ-dego dnia moralnego przywództwa.Właśnie moralnego.Jakoś nie bał się tegosłowa, które wydaje się u nas wielu za duże.Może to nie słowo jest za duże ,ale my jesteśmy za mali.Od kilku lat trwa w Polsce kryzys moralny.Naródpopada w apatię.Wielu ludzi ogarnęło zwątpienie.Ludzie, jak w życiu, potrzebu-ją w tym momencie słów wsparcia, potrzebują kogoś, komu bezgranicznie ufają,kogoś, kto przywróci im wiarę w Polskę i wiarę w nich samych.I w tych trud-nych czasach jest człowiek, który te najważniejsze dla nich słowa wypowiada.Robi to przecież zawsze, gdy przyjeżdża z Rzymu.Niestety, rzadko przyjeżdża.A nasi wielcy ? Co oni nam mówią? Jak nas podtrzymują na duchu? Zróbmy ma-ły test.Przypomnijmy sobie te niezapomniane frazy naszych przywódców, którenas natchnęły, które zorganizowały naszą wyobraznię, które ukierunkowały na-sze myślenie o Polsce.Ciężko nam idzie, prawda? Są, owszem, jak to się mówiw Ameryce sound-bite y, niezapomniane bon moty, ale mieszczą się raczej w sfe-rze anegdotycznej. Nie chcę, ale muszę , Kielce, moje Kielce, kocham Was , Prawdziwego mężczyznę poznaje się po tym, jak kończy.Prawda, że inspirują-ce?Jeśli jest coś takiego jak heglowski Geist dla narodu, to jego ucieleśnieniemstał się na początku lat osiemdziesiątych zeszłego stulecia Ronald Reagan.Reagannie był intelektualistą, broń Boże.Rzadko wiedział, ale doskonale czuł.Chciał, by duch Ameryki przemawiał przez niego i w jakiś niepojęty sposób tak to wyglą-dało.Reagan okazał się znakomitym przywódcą, bo miał niezwykłą umiejętnośćartykułowania symboli, dzięki którym naród rozumie sam siebie, staje się wspól-notą i działa jak jeden.Czterdziesty amerykański prezydent czuł, że musi oddaćgłos amerykańskiej historii, mówić w odniesieniu do historii narodu, odwoływaćsię do jego marzeń i te marzenia definiować.Często nie były to wyrafinowaneparabole i porównania.Miały w sobie nawet coś tandetnego.Ale pobudzały wy-obraznię, jak słynne Ameryka, świecące miejsce na wzgórzu.Kontekst, nastrójtamtych lat gdzieś uleciał i dziś te słowa sprawiają wrażenie zwykłej grafomanii,ale wtedy działały i trafiały do ludzi.Do ludzi prostych i do wielu intelektuali-stów.Jak on to robił, do dziś dla wielu jest tajemnicą.Ale udawało się.RonaldReagan został prezydentem, gdy Amerykanie byli w koszmarnym nastroju [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy