[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Przyznał swoim żołnierzom odprawę, a do skarbca złożył 400 kg srebra.Scypio-na zaczęto nazywać Afrykańskim.Liwiusz zapisał, że nie mógł dojść, dlaczegonadano ten przydomek.Być może przyczyniła się do tego popularnośćScypiona wśród żołnierzy, czy też życzliwość ludu, czy może początek wziął onod przyjaciół chcących mu zrobić przyjemność [.].W każdym razie był Scypionpierwszym wodzem, który został zaszczycony przydomkiem wziętym odpokonanego narodu"100. 8Triumf i upadek1 onad dziesięć lat od powrotu z Afryki Scypion pozostawał pierwszymczłowiekiem w Rzymie", najbardziej znaną i wpływową postacią w państwie.Chociaż nie wygrywał wszystkich politycznych bitew, w które się angażował, ajego stronnictwu nie zawsze udawało się odnieść sukces podczas corocznychwyborów, Scypion był ważnym uczestnikiem rzymskiego życia politycznego imiał wpływ na wszystkie istotne decyzje państwowe, brał również udział wkażdym ważniejszym wydarzeniu na scenie politycznej1.Wraz ze sławą iwpływami pojawili się również ustosunkowani przeciwnicy, którzy w końcudoprowadzili do tego, że opuścił Rzym - miasto, które kochał i które wcześniejobdarzało go honorami i wyrazami wdzięczności.Scypiona i Hannibala spotkałten sam okrutny los, obaj zostali zmuszeni do życia z dala od miejsc ich dawnejchwały, nie zaznawszy współczucia.Liwiusz dobrze to ujął: Dwa największe naświecie miasta okazały się niemal w jednym czasie niewdzięczne wobec swoichnajprzedniejszych obywateli, Rzym niewdzięczniejszy.Bo Kartagina pokonanapokonanego na wygnanie wypędziła Hannibala, a Rzym zwycięskizwycięskiego Scypiona!"2DZIAAALNOZ POLITYCZNA SCYPIONAAby zrozumieć działalność polityczną Scypiona Afrykańskiego i jego upadek,trzeba wiedzieć, jak funkcjonował rzymski system poli- tyczny w jego czasach.Centrum, w którym podejmowano wówczas decyzjepolityczne, był senat, pozycję tę zyskując bardziej dzięki przestrzeganiudawnych obyczajów i własnej inicjatywie niż obowiązującemu prawu.Zgromadzenie ludowe, które reprezentowało lud rzymski, czasem było w stanieobalić jego decyzje.Lud nie wybierał członków senatu, wybierani bylidożywotnio przez cenzorów3.Senat składał się z 300 mężczyzn, wywodzącychsię głównie z arystokracji, wszyscy wcześniej byli konsulami i urzędnikami,jednak nie każdy senator miał takie same wpływy.Prawdziwa władza należałado nobiles, wewnętrznego ugrupowania działającego w senacie, skupiającegoniewielką liczbę przedstawicieli najstarszych rodzin rzymskich.Scypionowie byliwśród nich jednym z najznakomitszych rodów.Prestiż senatu, reputacja jegoczłonków i patronat sprawowany przez te wpływowe osoby sprawiały, że wczasach Scypiona to senat rządził republiką.Kontrolował politykę zagraniczną izajmował się sprawami finansowymi państwa4.W ten sposób zarządzaniepaństwem pozostawało w rękach około dwudziestu rodzin, z których wywodzilisię dowódcy, administratorzy i namiestnicy prowincji.Ludzie ci kształtowali losyRzymu5.Konflikty wewnątrz senatu miały podłoże w osobistych ambicjach, dawnychzatargach, personalnych aliansach i odmiennym spojrzeniu na politykę państwa.W rezultacie pojawiły się rywalizujące stronnictwa, które zmieniły rzymskąpolitykę w sferę nieustannie zmieniających się sojuszów i koalicji,zawiązywanych, aby osiągnąć poparcie dla realizacji politycznych celów.Kiedypo kilku latach wojny Scypion wrócił do Rzymu w 201 r.p.n.e., wielu starszychsenatorów, którzy rządzili państwem w trudnych czasach, już nie żyło.Dało tomożliwość młodym ludziom, mającym na swoim koncie sukcesy wojskowe ipolityczne, koneksje rodzinne oraz wystarczająco dużo ambicji, wypróbowaniaswoich wpływów.Ludzie tacy jak Scypion - który nie skończył jeszcze 37 lat - iTytus Kwinkcjusz, siedem lat młodszy, kiedy otrzymali dowództwo nad rzymskąarmią podczas drugiej wojny macedońskiej6, byli gotowi wykorzystać swojewpływy do prowadzenia polityki Rzymu.Niemal od początku Rzymianie darzyli nieufnością władzę konsularną,zwłaszcza gdy konsulem zostawał człowiek o osiągnięciach wojskowych i cieszący się popularnością wśród ludu.Kiedy zwycięski Scypionwrócił z Hiszpanii, niektórzy senatorowie mocno sprzeciwiali się jegomianowaniu na dowódcę kampanii afrykańskiej z obawy, aby nie urósł zbytnio wsiłę7
[ Pobierz całość w formacie PDF ]