[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Prywatnie wcale nie wątpił, że da radę.Niewielesystemów na Britannii mogło mu się oprzeć - ale nie opłacałosię tego rozgłaszać, zwłaszcza przy szefie.Im więcej pokażeszumiejętności, tym więcej od ciebie żądają - już dawno pojął tębolesną lekcję.No i nie chciał, żeby inni wiedzieli, jak wwolnym czasie trawersował zabronione serwisy danych statku.Na przykład zainteresowanie płatnym strumieniowaniemfilmów na Britannii pozwoliło mu zgromadzić ładną prywatnąbibliotekę najnowszych DVD.Stuknął w kilka klawiszy i wyświetlił się nowy ekran: HMS BRITANNIA - CENTRALNE SYSTEMYAUTONOMICZNE SERWISY(TRYB KONSERWACYJNY)NAPDSTEROWANIEHVAC30ELEKTRYCZNOZFINANSEBALAST/STABILIZATORYALARMPenner najechał myszą na STEROWANIE i wybrałAUTOPILOTA z podmenu, które się wyświetliło.Na ekraniepojawił się komunikat o błędzie: TRYB KONSERWACJIAUTOPILOTA NIEDOSTPNY PODCZAS PRACYSYSTEMU.No, tego się spodziewał.Wyszedł z menu systemowego,wywołał tryb poleceń i zaczął szybko pisać.Na ekraniewyskoczyła seria małych okien.- Co teraz robisz? - zapytał Hufhagel.- Wykorzystam diagnostyczne tylne drzwi, żeby uzyskaćdostęp do autopilota.30HVAC (ang.Heating, Ventilation, Air Conditioning) - ogrzewanie, wentylacja, klimatyzacja. Nie wyjawił, jak dokładnie zamierzał uzyskać dostęp;Hufnagel nie musiał wiedzieć wszystkiego.Na drugim końcu pomieszczenia zadzwonił telefon i jedenz techników odebrał.- Panie Hufhagel, telefon do pana.Na twarzy technika malowało się napięcie i strach.Pennerwiedział, że sam też pewnie by się denerwował, gdyby niemiał tak wysokiej opinii o własnych umiejętnościach.- Idę.- I Hufnagel odszedł.Dzięki Bogu.Penner szybko wyłowił CD z kieszenilaboratoryjnego fartucha, wsunął do napędu i załadował dopamięci trzy programy narzędziowe: monitor procesówsystemowych, analizator kryptograficzny i szesnastkowydisasembler.Schował płytę z powrotem do kieszeni i zwinąłtrzy programy, zanim Hufhagel wrócił.Kilka kliknięć myszą i pojawiła się nowa ramka:HMS BRITANNIA - SYSTEMY CENTRALNEAUTONOMICZNE SYSTEMY(TRYB DIAGNOSTYCZNY)SUBSYSTEM VII RDZENIOWA PODSTRUKTURAKIEROWANIA AUTOPILOTEMPomyślał, że powinien zapytać, zanim Hufnagel zacznieod nowa.- Kiedy.to znaczy, jeśli przeniosę kontrolę procedurkierujących, co dalej?- Dezaktywuj autopilota.Wyłącz go całkowicie i przerzućsterowanie ręczne na pomocniczy mostek.Penner oblizał wargi.- To chyba nieprawda, że kapitan Mason opanowała.- Tak, to prawda.Więc bierz się do roboty.Penner po raz pierwszy poczuł lekkie ukłucie niepokoju.Sprawdził, czy monitor procesów działa, wybrał autopilota ikliknął klawisz diagnostyka .Otworzyło się nowe okno,przez które przewijały się rozpędzone strumienie liczb.- Co to jest?Penner zerknął na monitor procesów i westchnął w duchu.Typowy szef informatyki, pomyślał.Hufnagel znał wszystkienajnowsze określenia, jak równoważenie obciążenia farmyblade czy wirtualizacja serwera , i mógł zagadać na śmierćkażdego oficera, ale nie miał zielonego pojęcia o prawdziwychzasadach kierowania skomplikowanym systemem danych.Na głos powiedział:- To dane wyjściowe autopilota działającego w czasierzeczywistym.- I?- I zamierzam je zanalizować, znalezć stos przerwań,potem wykorzystać wewnętrzne zdarzenia przełączające, żebyzakłócić proces.Hufnagel mądrze pokiwał głową, jakby rozumiał, co to zacholerstwo.Upłynęła długa chwila, kiedy Penner analizowałdane.- No? - ponaglił go Hufnagel.- Zaczynaj.Mamy niecałągodzinę.- To nie takie łatwe.- Dlaczego?Penner wskazał ekran.- Proszę spojrzeć.To nie są komendy szesnastkowe.Sąkodowane.- Umiesz usunąć kodowanie?A czy ptaszek umie latać? - pomyślał Penner.Nagledotarło do niego, że - jeśli to odpowiednio rozegra - załatwisobie pokazną premię, może nawet awans.Corey Penner,oficer informatyczny pierwszej klasy, bohaterski haker, który ocalił Britannię.Spodobał mu się ten pomysł.Przestał się denerwować:wiedział, że dla niego to bułka z masłem.- To będzie trudne, bardzo trudne - oświadczył,przybierając odpowiednio melodramatyczny ton.-Zastosowano skomplikowane procedury kodowania.Wie pancoś o nich?Hufhagel pokręcił głową.- Kodowanie autopilota opracowała niemiecka firmakomputerowa.Korporacja nie może znalezć dokumentacji anispecyfikacji.A w Hamburgu jest już po godzinach pracy.- W takim razie muszę przeanalizować sygnaturękodującą, zanim określę, jaką zastosować strategiędeszyfrowania.Obserwowany przez Hufhagla, przepuścił strumieńdanych autopilota przez analizator kryptograficzny.- Używa macierzystego sprzętowego systemu kodowania -oznajmił.- To zle?- Nie, dobrze.Zwykle kodowanie sprzętowe jest dośćsłabe, najwyżej trzydziestodwubitowe.Jeżeli to nie AES3131AES (ang.Advanced Encryption Standard) - symetryczny szyfr blokowy, odporny na znane atakikryptoanalizy różnicowej i liniowej. albo jakiś wielkobitowy algorytm, powinienem go złamać.ee, rozszyfrować w krótkim czasie.- Nie mamy czasu.Mówiłem, że została niecała godzina.Penner zignorował go i wlepił wzrok w okno analizatora.Wbrew sobie pakował się w kłopoty.Nagle przestało goobchodzić, czy szef zobaczy jego nieortodoksyjne narzędziapracy.- No więc? - ponaglił Hufnagel.- Jedną chwilę, sir.Analizator ustala, jak silne jestkodowanie.W zależności od bitowej głębi mogęprzeprowadzić atak side channel32 albo.Analizator skończył pracę i na ekranie wyskoczyłomnóstwo cyfr.Pomimo gorąca w serwerowni Penner poczuł,że robi mu się zimno.- Jezu - mruknął.- Co jest? - zapytał natychmiast Hufnagel.Penner wpatrywał się w dane z zakłopotaniem.- Sir, mówił pan, że mniej niż godzina.Godzina.dokładnie do czego?- Do rozbicia Britannii na Carrion Rocks.- A jeśli się nie uda.jaki jest plan B?32Atak side channel - rozszyfrowanie matematycznie bezpiecznych kluczy kryptograficznych poprzezanalizę naturalnych fizycznych skutków ubocznych szyfrowania, jak pobór mocy, czas obliczeń i emisjaelektromagnetyczna. - Nie twoje zmartwienie, Penner.Pracuj dalej.Penner przełknął ślinę.- Procedura stosuje kryptografię krzywych eliptycznych.Przełomowe rozwiązanie.Tysiącdwudziestoczterobitowyklucz jawny front-end z pięćsetdwunastobitowym kluczemsymetrycznym back-end.- No więc? - zapytał szef informatyków.- Ile ci to zajmie?W ciszy, która zapadła po tym pytaniu, Penner nagleusłyszał wyrazniej głębokie dudnienie silników statku, głuchetąpnięcia dziobu rozbijającego czołową falę z nadmiernąszybkością, stłumiony huk wiatru i morza, którego niezagłuszało nawet wycie chłodzących wentylatorów wbezokiennym pomieszczeniu.- Penner? Jak długo, do cholery?- Tyle lat, ile jest ziarenek piasku na wszystkich plażachświata.- wymamrotał, ze strachu niemal dławiąc się słowami. 63.Istota, która nie miała imienia, wędrowała przez mrok igłuchą pustkę
[ Pobierz całość w formacie PDF ]