Forbes Colin Syndykat zbrodni

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wytrzesz-189czył oczy na wycelowaną w siebie broń, po czym przeniósł wzrok na pokój.Po-woli zamknął drzwi za sobą. Nie uważasz, że to obrzydliwe? spytała najlżejszym tonem, na jaki po-trafiła się zdobyć, wrzucając rewolwer z powrotem do torebki, ale nie zdołała gonabrać.Palme wypowiedział jedyne słowa, które mogły choć trochę rozładowaćatmosferę: Chyba w recepcji zgodzą się zamienić ci pokój.Rozległo się ponowne pukanie do drzwi.Palme nakazał jej ruchem, żeby prze-szła do łazienki, co zresztą okazało się błędem, bo łazienka przedstawiała sobąwidok jeszcze potworniejszy niż sypialnia.Zacisnęła zęby.Odetchnęła z ulgą,słysząc głos Beauraina. Gdzie Luiza? spytał ostrym tonem. Czy ona to widziała? Jest w łazience.Kazałem jej się tam schować, kiedy.Beaurain kilkoma susami dopadł drzwi łazienki.Luiza siedziała na sedesie,nogę założyła na nogę, jedną ręką podparła łokieć drugiej, w której trzymała za-palonego papierosa; tylko ten papieros zdradzał wstrząs właśnie doznany. Tylko zupełnie chory umysł. zaczęła.Aazienka rzeczywiście jeśli to w ogóle możliwe przedstawiała sobą jesz-cze gorszy widok.Bronią, którą się posłużono, była farba w sprayu.Użyto jej z takdiaboliczną wprawą, że Beaurain zaczął podejrzewać, iż sprawcą musiał być jakiśuzdolniony artysta.Cała łazienka była dokładnie pokryta obscenicznymi malowi-dłami przedstawiającymi kobietę w najbardziej perwersyjnych sytuacjach, jakiemożna sobie wyobrazić.I za każdym razem starannie odrysowana twarz była ka-rykaturą lecz rozpoznawalną na pierwszy rzut oka Luizy Hamilton.Zciany pokoju i wszystkie inne płaszczyzny apartamentu potraktowano w po-dobny sposób.Beaurain przyglądał się przez chwilę, jak pali papierosa, po czymzareagował dokładnie tak, jak trzeba. Musimy natychmiast wynająć inny apartament, na innym piętrze, o zupeł-nie innym rozkładzie.I dopóki pozostaniemy w tym hotelu, będziesz nocowaław moim pokoju.Mojego łóżka starczyłoby dla czterech osób, nie tylko dla dwóch. Dzięki odparła z wdzięcznością. Mogę z panem zamienić słówko? spytał Stig Palme. Jak tylko załatwimy sprawę z pokojem. Ale co powiesz w recepcji? spytała Luiza.Beaurain natychmiast zorientował się, co ją niepokoi że kierownik hoteluzacznie się zastanawiać, w jakim to środowisku Luiza się obraca, skoro ktoś mógłjej zrobić coś takiego.Sama czuła się zbrukana tym perwersyjnym wyuzdaniem.Tym razem także dokładnie wiedział, co odpowiedzieć. Powiem, że moja byłażona jest obłąkańczo zazdrosna i że już kiedyś była karana za czyn podobnegotypu.I że. urwał z uśmiechem na pewno odleciała już jakimś samolotemze Szwecji, żeby nie mieć do czynienia z policją.190Piętnaście minut pózniej ukryli Luizę w innym apartamencie, tym razem nadrugim piętrze.Z oknami wychodzącymi na ulicę, którą przejeżdża gwardia kon-na po zmianie warty przed Pałacem Królewskim zapewniał zastępca kierow-nika hotelu, który wyraznie wychodził z siebie, żeby zatrzeć w Luizie niemiłewrażenie.Wychodząc przystanął jeszcze na chwilę w korytarzyku. Jak rozumiem, Madame nie podpierała niczym drzwi, żeby były otwarte naten krótki czas jej nieobecności w pokoju? Nie, z całą pewnością nie podpierałam niczym drzwi, żeby były otwarte. Na kredowobiałej twarzy Luizy pojawił się nikły uśmiech. Ależ oczywiście! Mam nadzieję, że Madame nie ma mi za złe, że o tozapytałem? Dziękuję.O, jest szampan.Proszę go potraktować jako drobny prezentod kierownictwa hotelu.* * *Stig Palme odbył swą rozmowę z Beaurainem w Saabie zaparkowanym przedhotelem.Sam wybrał to miejsce.W ten sposób miał pewność, że nikt ich niepodsłuchuje. Widział pan, jak zamykają się drzwi tamtego apartamentu? %7łeby je otwo-rzyć z zewnątrz, trzeba przekręcić klucz.Zdaje się, że Syndykat popełnił pierwszypoważny błąd.Istnieje spore prawdopodobieństwo, że jeśli ruszę tym śladem, udami się wreszcie rozpracować ich siatkę. To będzie wyścig z czasem uprzedził go Beaurain. Mam silne prze-czucie, że Hugo rzuci teraz przeciw nam wszystkie swoje siły. Z powodu tej partii heroiny, którą przez nas stracił? Po części.Ale chyba jeszcze bardziej z powodu tego. Beaurain wskazałruchem głowy ogromnego Mercedesa, który zajechał właśnie przed Grand Hotel.Z jego przepastnego wnętrza wyłonił się niski, krępy mężczyzna z neseserem, gdytymczasem dwóch innych mężczyzn, którzy kilka sekund wcześniej wyskoczyliz drugiego samochodu, zajęło pozycje na pierwszym stopniu schodów i bacznierozglądało się na wszystkie strony. Kim jest ten grubasek, że potrzebuje obstawy dwóch uzbrojonych goryli? spytał Stig Palme. Leo Gehn, prezes International Telecommunications and Electronics Cor-poration of America.Jeden z najbogatszych i najpotężniejszych przemysłowcóww Stanach.Mówi się, że wyłożył milion dolarów na kampanię wyborczą obecne-go prezydenta.Może jeszcze większymi sumami zasila kasę Syndykatu? Nie nadążam za panem.191 Z przystani jachtowej wróciliśmy do komendy głównej policji dowiedziećsię, czy ludzie Fondberga nie mają jakichś nowych informacji.Mieli.Do Sztok-holmu przybywa cała europejska i amerykańska elita władzy.Jedni własnymi sa-molotami, inni samolotami rejsowymi siadającymi na Arlandzie.Wszyscy zatrzy-mują się tylko w dwóch hotelach w Saltsj�baden Hotel i tu, w Grandzie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy