Elkeles Simone Prawo przycišgania

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wita się z mamą i siostrą po hiszpańsku.Przedstawia mnie, a potem idziemy na tyłymieszkania.Jego mała sypialnia wydaje siędziwnie znajoma.Rozpoznałbym pokójmeksykańskiego nastolatka na kilometr.Nakremowych ścianach wiszą zdjęcia rodzinne.Flaga narodowa przypięta do ściany orazzielone, białe i czerwone naklejki na biurkuwprawiają mnie w dobry nastrój, chociaż wiem,że przy Keno muszę być czujny.Nie wiem, w copogrywa.Wyciąga paczkę fajek. Zapalisz? Nie. Nigdy mi to nie pasowało, chociażwychowywali mnie nałogowi palacze.Mi am�pali, Alex też palił, dopóki nie zaczął się spotykaćz królową piękności.Gdyby mi zaproponowałtabletkę albo dwie vicodinu, to pewnie bymwziął.Od niedzieli leżałem w łóżku i ciało mamwciąż odrętwiałe.Keno wzrusza ramionami i zapala. Morrisey zrobił ci test na narkotyki, co nie?Zanosi się na to, że będziemy mówić obzdetach, zanim dojdziemy do tego, po co mnietu przywiózł. No. Będzie ujemny? Nie mam się czym martwić.Opieram się o parapet i obserwuję Keno, którysiada za biurkiem i wydmuchuje dym.Facetwygląda tak, jakby miał w nosie cały świat, i wtym momencie mu zazdroszczę. Berger mało nie padła, jak cię dzisiajzobaczyła. Możesz ze mną rozmawiać po hiszpańsku. Tak, jasne.Jak będę gadał po hiszpańsku, tomama będzie wiedzieć, co mówię.Wolę, żebyżyła w nieświadomości.Kiwam głową.Zawsze lepiej, żeby rodzice żyliw nieświadomości.Niestety, wczoraj musiałemzadzwonić do wujka Julio i streścić mu pokrótce,co się dzieje.Obiecał, że dopilnuje, żeby Luis imi am� mieli ochronę, i postara się ichniepotrzebnie nie denerwować.Nie byłszczęśliwy, że wplątałem się w tę sprawę zDevlinem, ale ponieważ i tak uważa mnie zazłamasa, to wcale go to specjalnie niezaskoczyło.Mam ochotę udowodnić, że nie jestemzupełnie bezużyteczny, ale nie warto nawetpróbować.Przez całe życie jestem totalnymzłamasem.Pociesza mnie tylko to, że Kiara i jejrodzice uważają, że każdy może zacząć wszystkood nowa z czystą kartą. Więc chodzisz z tą laseczką Kiarą, co nie? Wydmuchuje dym. Jest gorąca? Jak nagrzana blacha mówię, wiedząc, żeKeno i tak nie zna Kiary, bo nie chodzi doFlatiron.Przebiega mi przez myśl obraz Kiary wkoszulce z napisem: Nie bądz cieniasem,zdobądz czternastkę.Muszę przyznać, żezazwyczaj pociągają mnie zupełnie innedziewczyny i jestem pewien, że nie byłaby też wtypie w Keno, ale ostatnio nie wyobrażam sobiekogoś bardziej seksownego niż dziewczyna,która umie zlutować przewody i upiec cholerneciasteczka z magnesami.Wiem, że powinienemprzestać o niej tyle myśleć, ale wcale nie chcę.Jeszcze nie.Może po balu.Poza tym muszę miećna nią oko i chronić ją przed ludzmi Rodrigueza iDevlina.A wracając do Devlina& Przestań już pierdolić na okrągło, Keno.Powiedz, co wiesz. Wiem, że należysz do gangu Devlina.Wszyscy tak gadają& Wszyscy, to znaczy kto? Sześcioramienni Renegados, nazywani teżR6. Podciąga koszulę i pokazuje czarnąsześcioramienną gwiazdę z dużą niebieską literąR na środku. Wdepnąłeś w niezłe gówno, ese.Devlin jest świrnięty, a R6 nie podoba się, żeprzejmuje ich teren.R6 kontrolowali tuwszystko, zanim Devlin namieszał.Wojna wisina włosku i Devlin szuka chłopaków, którzynadają się do walki.Ma tylko bandęwykolejeńców, ulicznych dilerów, którzy samićpają prawie tyle, ile sprzedają.Potrzebujewojowników.Wystarczy na ciebie spojrzeć,Carlos, żeby wiedzieć, że jesteś wojownikiem,Guerrero. Powiedział, że chce ze mnie zrobić ulicznegodilera. Nie wierz w to.Chce, żebyś robił dla niegowszystko, na każde zawołanie.Jak będzie miałdostawy z Meksyku, to chce mieć do tegoMeksykanów.Wie, że nie ufamy gringos.Jeślibędzie potrzebował żołnierza do ulicznych walk,to wypchnie ciebie.Keno obserwuje moją reakcję na tewiadomości.Rzecz w tym, że większość z tegowiedziałem, oprócz R6.Rewelacja, rekrutowalimnie do wojny narkotykowej, w której chodzitylko i wyłącznie o szmal. Czemu mi to mówisz? pytam. Co z tegomasz?Keno pochyla się, zaciąga i wypuszcza dymdługim strumieniem.Patrzy na mnie z powagą. Wynoszę się. Wynosisz się? S�.Po prostu znikam, tak żeby mnie nikt nieznalazł.Mam już dość tej mierda, Carlos.Dodiabła, może te bzdety z REACH mi wlazły dogłowy.Za każdym razem, jak Berger mówi, żesami kształtujemy swoją przyszłość, myślęsobie: pańciu, nie wiesz, o czym gadasz.Agdybym tak naprawdę miał wpływ na swojąprzyszłość, Carlos? Gdybym wszystko zostawił izaczął od nowa? I co byś robił?Wybucha śmiechem. Co będę chciał, stary.Cholera, może znajdępracę i któregoś dnia zdam egzamin końcowy ipójdę do college u.Może się ożenię i będę miałdzieciaki, które nie będą wiedziały, że ich tata byłw gangu.Zawsze chciałem być sędzią.Wiesz,zmieniać system na lepszy, żeby nastolatki niekończyły w takim gównie jak ja.Zapisałem to nakarcie celów w REACH.Pewnie myślisz, że to bezsensu, bo jak można być sędzią, jak cięzapuszkowali za narkotyki& To nie jest głupie przerywam mu. Myślę,że to super. Naprawdę? Odgania ręką dym i po razpierwszy wyczuwam w nim niecierpliweoczekiwanie zmieszane ze strachem. Chceszjechać ze mną? Spadam pod koniec miesiąca, naHalloween. To za trzy tygodnie. Wyjazd z Koloradooznaczałby uwolnienie się od Devlina, a mój brati Westfordowie mogliby znowu normalnie żyć.Nie musieliby się ze mną męczyć i słuchaćmojego pieprzenia.A Kiara mogłaby zrobić cośze swoim życiem, tym bardziej że i tak będziemusiała je przeżyć beze mnie.Wkrótceuświadomi sobie tę prawdę nie mam jej nic dozaofiarowania.Nie zniósłbym patrzenia, jakumawia się na randki z innymi facetami.Jeśliskuma się znowu z Michaelem, to dostanę szału.Ale nie jestem taki naiwny, żeby myśleć, żemożemy ze sobą być na stałe.Kiwam głową do Keno. Masz rację, muszę wyjechać.Ale najpierwmuszę wrócić do Meksyku i upewnić się, żemoja rodzina jest bezpieczna.Jak stąd wyjadę,tylko oni mi zostaną.46.KiaraKiedy powiedziałam mamie, że idę na balabsolwentów z Carlosem, wcale się nie zdziwiła.Powiedziała, że w piątek pojedziemy do centrumkupić sukienkę.Trochę mi to zabrało czasu, alew końcu w sklepie z ciuchami vintage znalazłamdługą czarną sukienkę z satyny, bez rękawów.Uwydatnia wszystkie wypukłości.To zupełnienie w moim stylu wkładać na siebie coś takobcisłego i w dodatku z długim rozporkiem poboku, ale kiedy się w nią ubrałam, poczułam sięładna i pewna siebie.Kojarzy mi się z AudreyHepburn w filmie Zniadanie u Tiffany ego.Po powrocie do domu szybko przemknęłamdo swojego pokoju i powiesiłam sukienkę wszafie.Chcę, żeby Carlos ją zobaczył, dopierokiedy ubiorę się na tańce.W sobotę rano cała rodzina, łącznie zCarlosem, wstaje wcześnie i idzie na meczfutbolowy.Flatiron wygrywa dwadzieścia jedendo trzynastu, więc jesteśmy naładowani ipodekscytowani.Po meczu Carlos mówi, że macoś do załatwienia przed balem.Jadę z mamąkupić buty.Wybiera czarne baleriny z małymiklamerkami po bokach. Może te? Wydają się wygodne.Kręcę głową. Nie szukam wygodnych.Chodzę po sklepie, mijając obojętnie pantofle,których obcasy Carlos uznałby za babcine [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy