Dick Philip K Blade Runner (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Posłuchaj.Przecież i tak musielibyśmy usunąćLubę Lu5� za jakieś pół godziny zaledwie za pół godziny! Nawet nie zdążyłaby obej-rzeć albumu, który jej dałeś.I powiem ci, w dalszym ciągu uważam, że nie powinieneśbył go niszczyć.Przecież to marnotrawstwo.Nie mogę pojąć twoich motywów.Przecieżsą nielogiczne. Wycofuję się z tego interesu oświadczył Rick. I co będziesz robił? Cokolwiek.Będę agentem ubezpieczeniowym, takim jakim rzekomo był Garland.Albo wyemigruję.Tak. Skinął głową. Przeniosę się na Marsa. Ktoś jednak musi to robić zauważył Resch. Mogą użyć do tego androidów.Byłoby o wiele lepiej, gdyby robiły to same and-ki.Ja mam już dosyć.Była cudowną śpiewaczką.Przydałaby się tutaj.Przecież to sza-leństwo. To konieczność.Pamiętaj, że aby się tutaj dostać, zabijali ludzi.A gdybym cię niewyciągnął z posterunku na Mission, zabiliby i ciebie.Garland tego właśnie ode mniechciał i dlatego kazał mi przyjść do gabinetu.Czyż Polokov omal cię nie zabił? Czy pra-wie nie udało się to Lubie Lu5�? My się tylko bronimy.To oni są obcymi, zabójcami po-dającymi się. Za policjantów powiedział Rick. Za łowców. W porządku, zrób mi test Bonelego.Może Garland jednak kłamał.Sądzę, że tak.Sztuczna pamięć nie może być aż tak dobra.A co z moją wiewiórką? Ach tak, twoja wiewiórka.Zapomniałem o niej. Jeżeli okażę się andkiem rzekł Phil Resch i mnie zabijesz, możesz wziąć so-bie moją wiewiórkę.Poczekaj.Zaraz ci ją zapiszę. Andki nie mogą nic zapisać.Nie mogą posiadać nic, a więc i nie mogą tego od-dać. No to sobie po prostu ją wez. Może tak zrobię. Winda zjechała już na parter i drzwi otworzyły się. Zostańz Lubą.Wezwę wóz patrolowy, żeby zawiózł ją do Pałacu Sprawiedliwości na test szpikukostnego. Zobaczył budkę telefoniczną i wszedł do niej.Wrzucił monetę do aparatui trzęsącymi się palcami wybrał numer.W tym czasie grupa ludzi czekających na win-dę skupiła się wokół Phila Rescha i ciała Luby Lu5�.Była naprawdę wspaniałą śpiewaczką, pomyślał, odwieszając słuchawkę po skończo-nej rozmowie.Nie rozumiem, w jaki sposób podobny talent mógłby stanowić zagro-91żenie dla naszego społeczeństwa? Ale to nie talent stanowił zagrożenie, lecz ona sama.Podobnym zagrożeniem jest Phil Resch, pomyślał.W taki sam sposób i z tego samegopowodu.Nie mogę więc porzucić pracy.Wyszedł z budki telefonicznej i przecisnął sięmiędzy ludzmi, wracając do łowcy i leżącej postaci dziewczyny-androida.Ktoś nakryłją płaszczem.Na pewno nie Phil.Rick podszedł do Rescha, który stał na uboczu łapczywie zaciągając się dymem ma-łego, szarego cygara. Mam nadzieję, że test wykaże, iż jesteś androidem powiedział. Naprawdę mnie nienawidzisz odparł ze zdziwieniem Resch. Tak nagle i nie-spodziewanie.A przecież nie nienawidziłeś mnie wtedy na Mission Street.Kiedy urato-wałem ci życie. Zaobserwowałem metodę twojego działania.Sposób, w jaki zabiłeś Garlanda,a potem Lubę.Nie robisz tego tak jak ja, nie próbujesz.Do diabła rzucił. Wiem,co to takiego.Lubisz zabijać.Potrzebujesz tylko jakiegoś pretekstu.Gdybyś go miał, za-biłbyś i mnie.Dlatego właśnie zaakceptowałeś możliwość, że Garland jest androidem dzięki temu mogłeś go zlikwidować.Zastanawiam się, co zrobisz, kiedy nie przej-dziesz testu Bonelego? Zabijesz sam siebie? Czasem androidy tak postępują. Ale tobyło rzadkie przypadki. Tak, sam to załatwię stwierdził Resch. Będziesz musiał tylko przeprowadzićtest, nic poza tym.Przyjechał wóz patrolowy, z którego wyskoczyło dwóch policjantów.Zobaczylitłum ludzi i natychmiast utorowali sobie drogę.Jeden z nich poznał Deckarda i skinąłmu głową.A więc możemy już jechać, uświadomił sobie Rick.Zakończyliśmy sprawyw tym miejscu.Ostatecznie.Gdy szli we dwójkę w stronę gmachu opery, na której dachu stał zaparkowany ho-ver, Resch powiedział: Oddam ci teraz mój blaster.Nie musisz się więc martwić moją reakcją na test.I o swoje bezpieczeństwo. Jak się bez niego zabijesz? spytał Rick. Jeżeli nie przejdziesz testu. Wstrzymam oddech. Rany gorzkie westchnął Rick. To niemożliwe. Androidy nie mają odruchowego odłączenia nerwu błędnika wyjaśnił Resch. W przeciwieństwie do ludzi.Czy cię nie uczono w czasie szkolenia? Ja przerabiałemto wiele lat temu. Ale umrzeć w taki sposób. zaprotestował Rick. Przecież to bezbolesne.O co ci chodzi? To. Rick zrobił nieokreślony gest.Nie mógł znalezć słów.Wjechali na dach opery, gdzie Resch zaparkował swojego hovera.92Wsunął się za kierownicę i zamknął drzwi. Wolałbym, żebyś użył testu Bonelego powiedział. Nie mogę, nie wiem, jak go obliczyć. Musiałbym się zdać na ciebie przy inter-pretacji odczytu, pomyślał.A to nie wchodziło w grę. Powiesz mi prawdę? zapytał Resch. Jeżeli okaże się, że jestem androidem,powiesz mi? Oczywiście. Ja naprawdę muszę wiedzieć.Muszę. Resch zapalił znowu cygaro i przez chwilęwiercił się w fotelu, usiłując znalezć odpowiednią pozycję.Wyraznie mu się to nie uda-wało. Czy rzeczywiście podobał ci się obraz, który oglądała Luba Lu5�? zapytał. Bo mnie nie.Sztuka realistyczna mnie nie interesuje.Lubię Picassa i. Dojrzewanie powstało w 1894 odparł krótko Rick. Wtedy istniał tylko re-alizm.Musisz to brać pod uwagę. Ale ten drugi, na którym człowiek zasłania sobie uszy i krzyczy.On nie był repre-zentatywny.Rick otworzył teczkę i wyjął sprzęt. Skomplikowany zauważył Resch, przyglądając się aparaturze. Ile pytań bę-dziesz musiał zadać, zanim dokonasz oceny? Sześć albo siedem. Podał mu samoprzylepną poduszeczkę. Przymocuj jądo policzka.Dokładnie.A to światło [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy