de Gaulle Pamietniki wojenne

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Chociaż żałowałemstraconego czasu, to jednak widziałem, jak nasze wysiłki nad brzegamiMorza Czerwonego zaczynają przynosić owoce.Nagle jednak interwencja Anglików w innej części naszego imperiumspotęgowała do maksimum mój niepokój i oburzenie.5 maja 1940 rokupewna agencja prasowa powiadomiła mnie o godzinie trzeciej nadranem, że eskadra brytyjska wysadza na ląd wojska w zatoce Diego-Suarez, na północnym wybrzeżu Madagaskaru.Nasi sojusznicyprzemocą zajęli francuską posiadłość nie zasięgnąwszy nawet naszejopinii!Od czasu wydarzeń w Pearl Harbour wielokrotnie podejmowałemkroki, aby uzgodnić z rządem londyńskim przyłączenie Madagaskaru doWolnej Francji: 10 grudnia konferowałem z generałem Brooke, szefemimperialnego sztabu generalnego; 16 grudnia wystosowałem list doChurchilla; 11 lutego doręczyłem projekt operacji premierowi,generałowi Brooke i wysokiemu komisarzowi UniiPołudniowoafrykańskiej; 19 lutego pisałem ponownie do Churchilla;wreszcie 9 kwietnia wystosowałem pilną notę do Edena.We wszystkichtych dokumentach proponowałem szybkie przeprowadzenie akcji przezbrygadę Wolnych Francuzów, która po wylądowaniu w Majoungapomaszerowałaby do stolicy Madagaskaru Tananarive, w razie potrzebyprzy wsparciu lotnictwa brytyjskiego, podczas gdy nasi sojusznicyprzeprowadziliby dywersję blokując Diego od strony morza.Jednocześnie żądałem, aby Komitet Narodowy przejął administracjęwyspy.Tymczasem uważając, że Unia Południowoafrykańska jestbezpośrednio zainteresowana w tej sprawie, informowałem się co doewentualnych projektów rządu w Pretorii.Już w końcu 1941 rokuwysłałem tam pułkownika Pechkoffa jako delegata Wolnej Francji.Zdobył on sobie taką osobistą sympatię generała Smutsa, że liczyłem nato, iż gdyby Unia miała przedsięwziąć jakieś działania, jej premier nieukrywałby tego przed moim zręcznym i wiernym przedstawicielem.Wreszcie w marcu 1942 roku generał-lekarz Sic�, wysoki komisarz wBrazzaville, odwiedził Afrykę Południową.Z rozmówprzeprowadzonych ze Smutsem i ministrami odniósł wrażenie, że Uniasama nie przedsięwezmie żadnych kroków na Madagaskarze.Wszystkiewięc swoje wysiłki rozwinąłem w Londynie, przekonany, że nie ma sięco bawić w żadne skrupuły.Istotnie, od czasu przystąpienia Japonii do wojny Madagaskar byłzagrożony.Należało przewidywać, że Niemcy wcześniej lub pózniejzmuszą rząd Vichy, aby co najmniej pozwolił grasującym po morzachjapońskim krążownikom i okrętom podwodnym korzystać z baz naMadagaskarze celem paraliżowania żeglugi alianckiej na wodach AfrykiPołudniowej.Dzięki ochotnikom, którym od czasu do czasu udawało się zbiec zMadagaskaru, oraz załogom statków zarzucających kotwicę w je-go portach, byliśmy dość dobrze poinformowani o nastrojachpanujących na wyspie.Zawieszenie broni 1940 roku początkowoprzyjęto tu bardzo niechętnie.Gubernator generalny de Coppet mógłbybył wtedy bez trudu przeprowadzić przyłączenie Madagaskaru doWolnej Francji, gdyby pozostał wierny swym własnym deklaracjom, naco się jednak nie zdecydował.Zresztą Vichy niebawem odwołało go ztego stanowiska, a jego następca Cayla, mając przy swym boku generałalotnictwa Jeaunaud, starał się uśpić wolę oporu.Z kolei i on ustąpiłmiejsca nowemu generalnemu gubernatorowi Anetowi.Gdyby P�tainpolecił pozostawić Japończykom swobodę działania na Madagaskarze,rozkaz ten niechybnie zostałby wykonany.Tak samo wykonano by jegorozkaz stawienia oporu desantowi alianckiemu.Otóż było jasne, żeAnglosasi wcześniej czy pózniej będą chcieli zapewnić sobie posiadanietej wyspy.Wtedy jednak, zważywszy tradycyjne dążenia politykibrytyjskiej, wszystko nakazywało Francji wziąć udział w tej operacji.Aatwo więc zrozumieć, jak bardzo zaniepokoiły mnie działania imetody Anglików.Tym bardziej, że właśnie w dniu ataku na Diego-Suarez rząd waszyngtoński ogłosił komunikat stwierdzający, że StanyZjednoczone i Wielka Brytania są zgodne co do tego, że Madagaskarzostanie zwrócony Francji z chwilą, gdy okupacja tej wyspy nie będziejuż miała istotnego znaczenia dla wspólnej sprawy NarodówZjednoczonych".A zatem na razie Madagaskar miał być Francjizabrany? I jakiemuż państwu, jeżeli nie jednemu z dwóch mocarstwanglosaskich, miałby wówczas być przekazany? W czym wtedy wyrazisię na wyspie udział Francji w wojnie? I co w przyszłości pozostanie tu zprestiżu Francji?Musieliśmy działać oględnie.Umyślnie czekałem sześć dni, zanimudałem się do Edena na rozmowę, o którą mnie prosił.Odbyła się ona11 maja.Minister brytyjski przejawiał w niej pewne zakłopotanie. Zapewniam pana oświadczył mi że nie mamy żadnychzamiarów co do Madagaskaru.Pragniemy, aby władze francuskie nadalsprawowały tam administrację. Które władze francuskie? zapytałem.Z wypowiedzi Edena wywnioskowałem, że Anglicy zamierzająnawiązać pertraktacje z gubernatorem generalnym Anetem, aby znalezćmodus vivendi, pozostawiając wszystko na Madagaskarze wdotychczasowym stanie, w zamian za co alianci pozostaliby w Diego-Suarez roztaczając stąd nadzór nad resztą wyspy.Oświadczyłem Edenowi, że jesteśmy temu przeciwni. Albo ten plan się uda powiedziałem a wtedy wynik-nie z tego neutralizacja terytorium francuskiego pod gwarancją aliantów,na co się nigdy nie zgodzimy, albo się nie uda, a wtedy będziecie zakilka tygodni musieli sami podjąć ekspedycję w głąb wyspy, co będziewyglądało na podbój [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy