Roger Manvell, Heinrich Fraenkel Goering

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.MAXWELL-FYFE: Chciałbym tylko, żeby potwierdził pan trybunałowijedną czy dwie rzeczy, których G�ring nie zdradził panu tego dnia.Naprzykład to, że dwa dni wcześniej, 22 sierpnia, na Obersalzbergu Hitleroświadczył jemu i innym przywódcom niemieckim, że postanowił wiosną,iż konflikt z Polską jest nieunikniony? G�ring nie powiedział panu tego,tak było?DAHLERUS: Nigdy nie otrzymałem żadnej wskazówki czy wyjaśnieniaw kwestii polityki zadeklarowanej 11 kwietnia, 23 maja czy 22 sierpnia.MAXWELL-FYFE: Nigdy nie poinformował pana, że Hitler oświadczyłmu tego dnia [23 maja], że Gdańsk w ogólne nie podlega dyskusji, tokwestia rozszerzenia naszej przestrzeni życiowej na wschód".Sądzę, żenie uświadomił panu także, iż tego samego dnia Hitler powiedział: Na�szym zadaniem jest odizolowanie Polski, a sukces izolacji będzie decydu�jący".Nigdy nie rozmawiał z panem o izolacji Polski?DAHLERUS: Nigdy niczego takiego nie sugerował.MAXWELL-FYFE: W czasach, gdy był pan wysyłany do Londynu,G�ring nigdy nie powiedział panu, [że] chciano jedynie wyeliminowaćniebezpieczeństwo interwencji Anglii.DAHLERUS: Ani słowa [IX, s.223-224].Maxwell-Fyfe zacytował krytyczne refleksje na temat Hitlera, G�ringai Ribbentropa z książki Dahlerusa, pt.The Last Attempt, i stopniowowmanewrował go na pozycję, w której Dahlerus stał się de facto świad�kiem oskarżenia:MAXWELL-FYFE: Tak więc z trzech głównych postaci w Niemczechkanclerz był nienormalny, marszałek Rzeszy lub też w owym czasie feld�marszałek - był w szalonym stanie intoksykacji, a według oskarżonegoGóringa - minister spraw zagranicznych był niedoszłym mordercą, którychciał sabotażował pana plany? [Zwiadek skinął potakująco głową; IX,s.226].Ostatecznie Dahlerus przyznał: W tamtym czasie myślałem, że mogęprzyczynić się do zachowania pokoju i zdecydowanie udowodnić, że An�glicy, że rząd Jego Królewskiej Mości zrobił wszystko, aby zapobiec woj�nie.Lecz gdybym wiedział to, co wiem teraz, zrozumiałbym, że moje wy�siłki nie mogą zakończyć się sukcesem" [IX, s.230].G�ring, przesłuchiwany ponownie bezpośrednio przez Stahmeraw kontekście zeznań Dahlerusa, robił, co w jego mocy, żeby uratować sy�tuację.Lecz mleko już zostało rozlane, a G�ring zaczął plątać się w ze�znaniach:Jeśli o mnie chodzi, podczas negocjacji nie chodziło o odizolowanie Polskii utrzymanie Anglii z dala od tej kwestii, ale raczej, jako że pojawił sięproblem Korytarza i Gdańska, o pokojowe rozwiązanie go w jak najwięk�szej zgodzie z wytycznymi układu monachijskiego.Do tego dążyłem doostatniej chwili.Gdyby była to jedynie sprawa wyeliminowania Anglii,wtedy po pierwsze, angielska dyplomacja natychmiast z pewnością pozna�łaby się na tym - na pewno jest odpowiednio wyszkolona.Mimo to przy�stąpiła do negocjacji.A po drugie, ja prawdopodobnie zastosowałbym zu�pełnie inną taktykę [IX, s.234].Osobiste wrażenia Dahlerusa dotyczące jego osoby, Hitlera i Ribben-tropa, przedstawione w dalszej części The Last Attempt, G�ring określiłj ako czysto subiektywne, podobnie jak dwuznaczność jego własnej pozy�cji j ako żołnierza, który działa także j ako dyplomata:Zdecydowanie pragnąłem doprowadzić do pokojowego rozwiązania pro�blemu, który się pojawił.Nie chciałem wojny; dlatego też robiłem wszyst�ko, co w mojej mocy, żeby jej zapobiec.To nie ma nic wspólnego z prowa�dzonymi przeze mnie przygotowaniami, gdyż był to mój obowiązek jakowysokiej rangi oficera [IX, s.236].Po tym występie Jackson póznym popołudniem podsumował swojeprzesłuchanie kilkoma pytaniami odnoszącymi się do Rady Obrony Rze�szy i zajęcia Nadrenii.Ponownie narzekał na podejmowane przez G�rin-ga próby unikania bezpośrednich odpowiedzi i uciekanie się do rozwle�kłych wyjaśnień, które zaciemniały poruszone już kwestie przez dodanienowych.Następnie nastąpił wypadek, który stał się światową nowiną te�go wieczoru; G�ring w sądzie wyprowadził Jacksona z równowagi.JACKSON: Tak więc te przygotowania były przygotowaniami do zbroj�nej okupacji Nadrenii, czyż nie?G�RING: Nie, wcale nie.Jeśli Niemcy zostałyby wmieszane w wojnę,niezależnie z której strony, przyjmijmy, że ze wschodu, wówczas ze wzglę�dów bezpieczeństwa należałoby podjąć kroki mobilizacyjne w całej Rze�szy, nawet w zdemilitaryzowanej Nadrenii; lecz nie w celu okupacji, leczwyswobodzenia Nadrenii.JACKSON: Chce pan powiedzieć, że przygotowania nie były przygoto�waniami wojskowymi?G�RING: Były to generalne przygotowania do mobilizacji, takie jakw każdym innym kraju, i nie w celu zajęcia Nadrenii.JACKSON: Ale ich charakter musiał być utrzymywany w całkowitej ta�jemnicy przed innymi państwami?G�RING: Nie przypominam sobie, żebym mógł przeczytać wcześniejna forum publicznym o przygotowaniach do mobilizacji w Stanach Zjed�noczonych.JACKSON: Chciałbym z całym szacunkiem przekazać trybunałowi, żeświadek nie odpowiada na moje pytania, podobnie jak nie robił tego pod�czas przesłuchania i że.[świadek wtrąca w tym momencie kilka słów] i żespędzamy tutaj czas na próżno, jeśli nie możemy uzyskać odpowiedzi nanasze pytania [świadek delikatnie przerywa].Możemy ponieść porażkę.Nie mam ochoty poświęcać temu czasu, lecz ten świadek, tak mi się wy-daje, na miejscu dla świadków i na ławie oskarżonych przyjmuje i przyj�mował arogancką i pełną pogardy postawę wobec trybunału, który dajemu proces, jakiego on nigdy nie dał żadnej żyjącej, ani nawet zmarłej oso�bie [IX, s.242-243].Jackson z pasją zrzucił słuchawki, na chwilę zapanowało przerazliwenapięcie i zakłopotanie.Ta utrata panowania nad sobą podważała namoment godność oskarżenia, a przewodniczący czuł się w obowiązkuogłosić przerwę w obradach.G�ring był bardzo zadowolony z siebie i po�wiedział innym oskarżonym: Jeśli wy wszyscy poradzicie sobie z tymprzynajmniej w połowie tak dobrze jak ja, będzie dobrze".Następnegodnia Jackson kontynuował skargi na nawiązania G�ringa do StanówZjednoczonych, aż w końcu przewodniczący zasugerował, że choć oczy�wiście G�ring niepotrzebnie poczynił tę uwagę, jest to kwestia, którąmoże pan właściwie zignorować".Główny etap przesłuchania, który nastąpił po tym manewrze, doty�czył działań podejmowanych przez G�ringa przeciwko %7łydom.Tutajuniki stały się trudniejsze; dokumenty przedstawione j ako dowód prze�ciw niemu świadczyły o jego bezpośrednim zaangażowaniu.Wtedy właś�nie zacytowano w całej rozciągłości protokoły słynnego spotkania rząduw kwestii problemu żydowskiego, które odbyło się po pogromiew 1938 r., a każda bezduszna uwaga G�ringa została odczytana na głosw sądzie.G�ring próbował wyjaśnić swoją brutalność, twierdząc, że by�ła wyrazem jego poirytowania na Goebbelsa [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy