Pratchett Terry Mort (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Sterczały z niej dziwaczne skrzydła i wi-siały jakieś strzępki.Zdawało się, że ma mnóstwo zębów. Jak się nazywa?NAZW J.CHWAA ZMIERCI.Zmierć raz jeszcze z podziwem przyjrzał się swe-mu dziełu, po czym wpiął je w kaptur płaszcza.DZIZ WIECZOREM MAM OCHOTTROCH POKOSZTOWA %7łYCIA, oznajmił.MO%7łESZ PRZEJ SAU%7łB, SKOROWIESZ JU%7ł, NA CZYM TO WSZYSTKO POLEGA.WAAZNIE. Tak.Proszę pana zgodził się smętnie Mort.Zobaczył swoje życie rozciągającesię przed nim na podobieństwo długiego, ciemnego tunelu bez światełka na końcu.Zmierć stukał palcem o biurko, mrucząc coś pod nosem.A TAK, przypomniał sobie.ALBERT M�WIA, %7łE KTOZ SZPERAA W BIBLIOTE-CE. Słucham?WYJA KSI%7łKI I ZOSTAWIA JE POROZRZUCANE.KSI%7łKI O MAODYCHKOBIETACH.MAM WRA%7łENIE, %7łE GO TO BAWI.Jak już powiedziano, Zwiątobliwi Słuchacze posiadają tak wyczulony słuch, że nawetporządny wschód słońca może ich ogłuszyć.Przez kilka sekund Mort miał wrażenie, żeskóra na jego karku osiągnęła podobnie niezwykłe zdolności: widział, jak Ysabell za-miera ze wzniesioną igłą.Usłyszał też gwałtowne wciągnięcie powietrza, takie samo jakwtedy za regałem.Przypomniał sobie koronkową chusteczkę. Przepraszam powiedział. To się więcej nie powtórzy.Skóra na karku zaswędziała go wściekle.TO DOBRZE.A TERAZ MO%7łECIE JU%7ł IZ.POPROZCIE ALBERTA, %7łEBY PRZY-GOTOWAA WAM PIKNIK ALBO CO.ZACZERPNIJCIE ZWIE%7łEGO POWIETRZA,ZAUWA%7łYAEM, %7łE STALE SI UNIKACIE.Konspiracyjnie szturchnął Morta łokciem przypominało to ukłucie kijem i dodał: ALBERT WYTAUMACZYA MI, CO TOZNACZY Naprawdę? spytał ponuro chłopiec.Mylił się.Na końcu tunelu jaśniało światełko: miotacz ognia.Zmierć obdarzył go kolejnym mrugnięciem supernovej.Mort nie odpowiedział.Odwrócił się i powlókł do drzwi ze średnią prędkością, przyktórej Wielki A Tuin przypominał rozbrykane jagnię.Był już w połowie korytarza, gdy usłyszał za sobą ciche kroki i poczuł dłoń na ra-mieniu.78 Mort.Odwrócił się i przez mgiełkę depresji spojrzał na Ysabell. Dlaczego mu nie powiedziałeś, że to nie ty byłeś w bibliotece? Nie wiem. To bardzo.bardzo ładnie z twojej strony stwierdziła ostrożnie. Naprawdę? Sam nie wiem, co mnie napadło. Wyjął z kieszeni chusteczkę. Tochyba twoje. Dziękuję. Głośno wytarła nos.Mort tymczasem zdążył już odejść.Przygarbione ramiona przypominały skrzydłasępa.Pobiegła za nim. Zaczekaj. Co? Chciałam ci podziękować. Nie ma za co mruknął. Najlepiej będzie, jeśli przestaniesz wynosić książki.To je niepokoi, czy coś takiego. Wydał z siebie dzwięk, który miał być ponurym śmie-chem. Ha! Co ha? Ha i już.Dotarł do drzwi kuchennych.W środku Albert na pewno będzie uśmiechał się poro-zumiewawczo, a tego Mort by nie wytrzymał.Zatrzymał się. Ale mam tylko książki do towarzystwa odezwała się za nim.Poddał się. Moglibyśmy przespacerować się po ogrodzie zaproponował zrezygnowany.A kiedy zdołał nakłonić serce, by stało się twarde jak kamień, dodał jeszcze: Bez żad-nych zobowiązań, ma się rozumieć. To znaczy, że się ze mną nie ożenisz? Ożenię? Mort był wstrząśnięty. Czy nie po to ojciec cię do nas sprowadził? Przecież nie potrzebuje ucznia. Masz na myśli te jego szturchańce, te mrugnięcia, uwagi, że kiedyś, synu, przej-miesz po mnie to wszystko? Starałem się nie zwracać na to uwagi.Nie zamierzamsię jeszcze żenić.Z nikim dodał, wymazując z myśli przelotny obraz księżniczki. A zwłaszcza z tobą.Bez urazy. Nie wyszłabym za ciebie, choćbyś był ostatnim mężczyzną na Dysku oświad-czyła ze słodyczą.Mort poczuł się nieco urażony.Co innego nie chcieć się z kimś ożenić, a co innego,kiedy ten ktoś zapewnia, że nie zamierza za ciebie wyjść. Przynajmniej nie wyglądam, jakbym od lat wyjadał pączki za szafą rzekł, kiedywstąpili na czarne trawniki Zmierci [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy