corneille pierre, racine jan baptiste tragedie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tylko tego jednego przecież nie rozumiem:Jak ja mogłem tak długo wierzyć w swojej dumie,%7łe onych wspaniałości nie skusi cię chwała,Mimo żeś o nich także, jak inne, myślała.Zcierpiałem, gdy ktoś inny na mojej niedoliZbudował swoją świetność widać z bogów woli Przeszłość, którą bez żalu jakże trudno wspomnieć!Tylko ścierpieć nie mogę, że mogłaś zapomnieć.JUNIAKiedyś w czasach szczęśliwszych bo lossię odmienia Pożałujesz twojego gorzkiego zwątpienia.Teraz Nero ci grozi.W tej ciężkiej potrzebieO co inne mi chodzi, nie chcę smucić ciebie;Tylko nie chciej posłuchu nieufności dawać:Nero nas dziś podsłuchał, kazał mi udawać.BRYTANNIKCo mówisz?JUNIANero świadkiem był naszej rozmowy;Wpijał we mnie nieszczęsną swój wzrok zły, surowy,Grożąc, iż zemsty na cię poszukiwać zacznie,Jeśli choć słabym gestem zdradzę się niebacznie.BRYTANNIKNero nas słyszał, mówisz, ale mogłaś jednakOstrzec mnie twoim wzrokiem; była droga jedna:Mogłaś choćby spojrzeniem wskazać mi nędznika!Miłość może być niema, a z oczu przenika.Nie musiałbym okrutnym bólem serca palić.Mogłaś.177JUNIAWszystko zrobiłam, by ciebie ocalić.Chciałam raz jeden, drugi, skoro rzec już muszę,Dać ci poznać oczyma mą prawdziwą duszę,Lecz wstrząśnięta boleśnie, pomieszana cała,Unikałam twych oczu, com ich tak szukała.Ach, co za męka milczeć, patrzeć w twarz kochaną,Widzieć w niej ból i rozpacz wielką, niekłamanąI nie móc jej ukoić jedynym spojrzeniem!Bałam się, że wybuchnę łez gorzkich strumieniem.Ach, gdy sobie przypomnę, jak w strasznej rozterceCzułam, że nie dość dobrze kryję swoje serce.Bałam się, że twarz moja nadto mówi blada,%7łe moja wielka boleść spojrzeniem nie włada.%7łe Nero widzi dobrze wszystkie moje bóleI powie, że patrzyłam na ciebie zbyt czule.Lękałam się, że głos mój zle miłość ukrywa.Ach, lepiej jest nie kochać, lepiej nie być żywa!Chociaż na jego szczęście i nasze oszukaćTrudno będzie Nerona: wie, czego w nas szukać.Ale już stąd uciekaj! Przyjdzie i zobaczy.Kiedyś powiem ci wszystko dokładniej, inaczej;Wiele innych tajemnic wtedy ci powierzę.BRYTANNIKJuż ich znam aż za wiele, uszom mym nie wierzę,%7łem godzien twej miłości mimo mojej winy!%7łe tronu się wyrzekasz dla mnie, z mej przyczyny!rzuca się do nóg JuniiAch, kiedyż ci ja spłacę ten dług sercu drogi!JUNIACo robisz? Biada tobie.Nero! Wielkie bogi!SCENA �SMAN e r o, B r y t a n n i k, J u n i ą, strażNEROKsiążę, dwornej podzięki dokończ, nie ustawaj.Musiałaś być dlań, pani, niezwykle łaskawa,%7łe tak kornym pokłonem uczcił twoje wdzięki.Teraz ja czekam odeń słów miłej podziękiZa to, żem mu uławił spotkanie z kochaną,Biorąc ją tutaj w pałac, zanim przyszła rano.178BRYTANNIKMogę do stóp jej nosić radości i bolę!Wszędzie tam, gdzie jej dobroć da mi na to wolę.A widok tego miejsca, gdzie ją bez wyrokuWięzisz, nie jest mi obcy, nie olśniewa wzroku.NEROAle to miejsce tobie nakazać powinno,%7łe masz mi cześć oddawać i posłuszność winną!BRYTANNIKNie po tom się tu z tobą wychowywał razem,Abym ja był posłuszny, ty władny rozkazem!Kiedyśmy przyszli na świat, nikt pomyśleć nie mógł,%7łe będziesz kiedyś panem wydziedziczonemu!NEROLecz stało się inaczej; wszystko z bogów woli.Najpierw ja byłem sługą, dziś na ciebie kolej.Może nie wiesz, jak czynić w posłusznej pokorze,Aleś młody, a młody nauczyć się może.BRYTANNIKKtóż to mnie będzie uczył?NEROKto? Rzym z państwem całem.BRYTANNIKJak to? Rzym miałby tobie przyznać prawem trwałemKażdą niesprawiedliwość, gwałt na słabszych szkodę,Moc rządzenia trucizną, przemocą, rozwodem?NEROTam gdzie są moje własne i sekretne sprawy,Rzym nie zagląda nigdy, tego nie ciekawy.Czyń tak samo!BRYTANNIKMy wiemy, jak Rzym rzecz ocenia.NEROAle przynajmniej milczy.Bierz przykład z milczenia!BRYTANNIKWięc Nero samowoli już zaczyna służyć?NERONerona twoje słowa zaczynają nużyć.179BRYTANNIKPoddani winni w szczęściu sławić władzę twoją.NEROSzczęśliwi czy nieszczęśni starczy, gdy się boją.BRYTANNIKChyba że nie znam Junii, ale to mi jasne:%7łe nigdy by cnót takich nie miała za własne.NERONie znam sztuki, co dla niej być drogim pozwala;Umiem za to ukarać śmiałego rywala.BRYTANNIKJakichkolwiek by nieszczęść dosięgła mnie ręka,Serce me gniewów Junii jedynie się lęka.NEROPowinieneś ich pragnąć, byłyby łaskawsze.BRYTANNIKPragnę tylko jednego: być jej miłym zawsze.NEROJunia ci to przyrzekła, nie ma co ukrywać.BRYTANNIKJa nie umiem przynajmniej drugich podsłuchiwać.Junia może mi mówić wszystko, co gotowa.Brytannik, by zmilczała, podle się nie chowa.NERORozumiem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy