Dodd Wiliam Dziennik ambasadora

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Otrzymałem wiadomość od prezydenta Roosevelta, żerząd amerykański bardzo przejmuje się tą sprawą i liczy na moją pomoc.O Dullesie i Bellumówi się, że są oficjalnymi rzecznikami grupy wierzycieli, reprezentującej portfel obligacjiwartości ponad jednego miliarda dolarów.Amerykańscy bankierzy pożyczyli tę kwotę nawysoki procent Niemcom po zakończeniu pertraktacji prowadzonych przez Dawesa i Younga;następnie wypuścili obligacje w Nowym Jorku i sprzedali je Amerykanom po 90 dolarów zasztukę, zarabiając na tym kolosalne sumy.Pożyczone pieniądze Niemcy zużyli na inwestycjekomunalne i państwowe oraz przedsiębiorstw prywatnych, a także na wielki programbudownictwa mieszkaniowego podobny do tego, który został zrealizowany w StanachZjednoczonych w 1922 1929 r.Teraz ja mam z tego uratować, co się tylko da.National CityBank i Chase National Bank posiadają tych obligacji na 100 milionów dolarów.W czerwcuubiegłego roku Roosevelt mi powiedział: .bankierzy sami wplątali się w tę historię.Powinien pan im w miarę możności pomóc, ale tylko prywatnie, nieoficjalnie, nic ponadto".Atymczasem wierzyciele i nowojorscy bankierzy zorganizowali się i wywarli na rząd takąpresję, że teraz rząd walczy w ich obronie.Zrobię, co będę mógł, ale zgadzam się zNiemcami, że odsetki powinny być obniżone do 4 procent.O 1.30 przyszli na lunch Ivy Lee* i jego syn, James.Okazało się, że Ivy Lee jest nie tylkokapitalistą, ale i obrońcą faszyzmu.Opowiadał o tym, jak walczył o uznanie Rosji i byłskłonny przypisywać sobie zasługę, że do tego doszło.Chodziło mu wyłącznie o zwiększeniezysków amerykańskich przedsiębiorców.23 stycznia 1934.Wtorek.Dzisiaj byli u nas na lunchu panowie Bell, Dulles, Junius Wood z Chicago Daily News" isekretarz ambasady Joseph Flack.Rozmawiali o konferencji* Ivy Ledbetter Lee był jednym z twórców służby informacyjnej wielkiego przemysłu amerykańskiego,tzw.public relations.Był przedstawicielem i doradcą w tej dziedzinie wielu najbardziej wpływowychkoncernów amerykańskich.w sprawie długów, która przerodziła się ostatnio w rozmowy między poszczególnymidelegacjami.Spodziewają się, że uda im się przekonać Holendrów i Szwajcarów, abyzrezygnowali ze swych przywilejów po wygaśnięciu dotychczasowych umów, tzn.w czerwcutego roku.24 stycznia 1934.Zroda.Wobec wielkiego zainteresowania dziennikarzy konferencją w sprawie długów, zaprosiłemich do siebie na godzinę 5.Omówiłem cały problem, wyjaśniłem stanowisko Schachta ipowiedziałem, że winę za to, co się stało, w dużym stopniu ponoszą bankierzy.25 stycznia 1934.Czwartek.Pojechałem na Bierabend" do rezydencji Ernesta R�hma, szefa SA.Hitler posyłał goniedawno w misji specjalnej do Rzymu.Gdy przedstawiono mnie gospodarzowi domu,stwierdziłem, że jest obwieszony orderami.Jak ci hitlerowcy kochają się w odznaczeniach!Przyszedł również von Neurath i włoski ambasador.Byłem pół godziny, po czym nieuraziwszy przez to chyba nikogo, pojechałem do domu.26 stycznia 1934.Piątek.Przyszedł, żeby mi złożyć sprawozdanie ze swojej miesięcznej podróży po całychNiemczech, dr Wilbur K.Thomas z Filadelfii, przedstawiciel amerykańskiej filii FundacjiCarla Schurza.Powiedział, że nie spotkał nikogo, kto by w rozmowie z nim wyrażał siępozytywnie o polityce Hitlera w stosunku do kościołów, uniwersytetów i zagranicy.Arozmawiało z nim, jak twierdzi, setki ludzi.Osobiście stwierdzałem zawsze to samo, zwyjątkiem sytuacji, gdy przy rozmowie były osoby umundurowane.Oświadczył, iż wpłynąłna Fundację Carla Schurza, żeby przestała uprawiać w Ameryce działalność propagandową*.Zobaczymy czy na długo.29 stycznia 1934.Poniedziałek.Ivy Lee znowu przyszedł ze swym synem Jamesem, żeby mi opowiedzieć o swoichprzeżyciach w ciągu ostatniego tygodnia.Przez cały czas mówił właściwie tylko on sam.Jaksię okazuje, rozmawiał godzinę z Goebbelsem; przeprowadził szczerą rozmowę z ministremgospodarki dr.Kurtem Schmittem* Carl Schurz (1829 1906), uczestnik Wiosny Ludów, wyemigrował z Niemiec w 1849 r.i w 1852 r.przybył do St.Zjedn.Członek partii republikańskiej od 1854 r.przyczynił się do wyboru A.Lincolna naprezydenta.Poseł w Madrycie w 1861 r.; uczestnik wojny domowej; senator; minister spraw wewnętrznych(1877 1881) przeprowadził zaprojektowaną przez siebie reformę administracji; od 1881 r.dziennikarz ipublicysta.Istniała Carl Schurz Memorial Foundation założona w 1930 r.w Nowym Jorku oraz Carl Schurz Verein wBerlinie, na którego czele stał Max Ilgner, jeden z dyrektorów koncernu IG Farben.i innymi ważnymi osobistościami [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy