Słowacki Juliusz Balladyna 9789185805259

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Cyt.To puchacz huczyNa wieży zamku.--- Idzmy na drabinęWszystko gotowe.Mam Pęk cały kluczyOd bram zamkowych, płachtami obwinęKonia podkowy i z ową koronąW pochmurnej nocy jak duch czarny zginę;A co nad wszystko, z cudzołożną żonąRozbrat na wieki.O! szatanie, prowadz!Chce iść na wieżę i we drzwiachspotyka się z powracającą Balladyną.Kto to?Cofa się z przestrachemBALLADYNAJa.KOSTRYNSama - w ciemnościach co znaczy?Słyszałem jakiś jęk, szedłem ratować.BALLADYNAPrzynieś mi światła; niech światło zobaczy,Jak ja okropnie muszę być czerwona.Skończyłam.Kogo ty ratować chciałeś?Już zdaje mi się, że ta burza kona,Ustało błyskać.To i ty słyszałeśTen jęk okropny?.aż tu było słychać?!196BALLADYNATo dziwne! Kiedy przestawał oddychać,Raz westchnął.- Idz ty po światło, Kostrynie,Idz na dół.Kostryn wychodziDziwnie krew pachnie ode mnie.Stało się stało; teraz nadaremnie%7łałować rzeczy.Stało się przeminie.- nas wszystkich kiedyś będą takie trupy.Zwiecy! mój cały zamek za błysk świecy!Kostryn wchodzi bez światłaKOSTRYNWszystko śpi w naszej ceglanej fortecy,Nawet zagasły latarniowe słupyPrzy bramie zamku.Czy służbę rozbudzić?BALLADYNANie budz nikogo; musiałam zabrudzićRęce po łokieć.Dziwną pachnę wonią.KOSTRYNWzięłaś koronę?BALLADYNANie.stój, pójdę po nią.Ja się nie lękam.Wiem, gdzie stoi łoże.Wychodzi Balladyna na wieżę.197Juliusz SłowackiKOSTRYNStraszna odwaga.Omal tobie Boże,Nie podziękuję, że mi ona kradnieCzyn ten okropny.Chciałbym na jej czoleZobaczyć, jaką barwą lwica bladnie.Balladyna wraca bez korony.BALLADYNAPróżno w ciemnościach macałam po stole,Ten stół miał jakieś rysy zimnej twarzy.Może to nie był stół.KOSTRYNTy stój na straży,Ja pójdę szukać.BALLADYNAStój.Nie, idz - wszak ja sięNie lękam siebie.- Nawet nie żałuję.Kostryn wychodzi na wieżę.Ja wiem, że zwykle Lachom żal po czasieZawraca głowy i sen cichy truje.Może się teraz trup czerwony snujePrzed ludzi śpiących oczyma, a oniPrzez sen żegnają krzyżem cichą marę.-Schodzi po wschodach; jak te szczeble stareTrzeszczą.do Kostryna, który wchodzi z koronąZnalazłeś.ty coś trzymasz w dłoni?198BALLADYNAKOSTRYNponuroTak.BALLADYNADaj.Nie! nie! nie! nie zbliżaj się do mnie,Bo będę wołać ratunku od ludzi.Stój tam.KOSTRYNCo znaczy? mówisz nieprzytomnie.BALLADYNAStój tam, bo krzyknę, zamek się obudzi,Stój tam z daleka, aż w tobie przeminieTa myśl.W powietrzu ją czuć.o! Kostrynie,Chciałeś mię zabić, serce twoje biłoGłośno, jak moje bije, gdy zarzynam.KOSTRYNJeślim to myślał, na wieki przeklinam�w zakąt mózgu, gdzie się urodziłoSzalone dzieckoBALLADYNAChodz tam, do komnaty.A namówimy się po cichu razem,Co jutro czynić.Rozwidnia się trochę.199Juliusz SłowackiKOSTRYNDoniosły mi czaty, %7łe Kirkor wrócił z Gnezna,żelazemGrożąc takiemu, co by się z koronąO tron upomniał.BALLADYNATo nic.będę miała Ludzi i miecze; a za moją stronąBędzie ta tłuszcza ludzi, omal całaKarmiona w zamku.Kirkor nie poskromiZłotego deszczu.- Cyt -KOSTRYNNic, to na dworzeWróble świegocą.BALLADYNAJak to? już dzień? Boże?Jak biała światłość.mdło mi! mdło mi! mdło mi!KOSTRYNIdz, prześpij szarą godzinę poranku.Ja sam obudzę, gdy słońce zaświeci;Staniesz w rycerzy uzbrojonych wianku.Jakoś to będzie - wojsko nan: się skleci.Daj klucz od skarbu, będę mierzył garcemPrzekupne złoto.BALLADYNA200BALLADYNASkończ także ze starcem,Co mieszka w celi -- a nas tylko dwojeBędzie wiedziało.KOSTRYNTy ciężarna; troje.BALLADYNAJak to? i dziecko noszone w żywocieBędzie wiedziało? - Idz! w biednej istocieNie urodzonej taka tajemnica.Ty się najgrawasz? jeśliby tak było,Jak ty powiadasz, czy ja szalenicaPorodzić żywe? Lecz nie - będzie żyło,Dziecko nic nie wie.KOSTRYNNiechaj moja lwicaSpać się położy - i zbudzi się świeżaDo nowych czynów, w przyłbicy rycerza.Wychodzą201Juliusz SłowackiAKT PITYSCENA IPoranek na leśnej łące.Skierka i Chochlik.SKIERKAJak po burzy ranek świeży!Byłem u matki bocianaI nakarmiłem.CHOCHLIKJa na zamku wieżyUcztowałem u sowy.Gdzie pani Goplana?SKIERKAZnów polecę po rozłogach,Polecę łąką i borem;Kwiatki postawię na nogach,Rozczeszę żyto na grzędzie,Zatrzymam się nad jeziorem,Zawołam: labu, labusie!I dwa Goplany łabędzie,Po wód błękitnym obrusiePrzypłyną do mnie z ajeru;Garsteczką złotego żeruZnieżne ptaszęta przysypię;I znów lecę pod leszczynę,Gdzie łania Goplany szczypie202BALLADYNABłyszczącą deszczem krzewinę;I tęczą nad nią zawieszę,I różę nad nią rozwinę;I znowu dalej pospieszęNa skrzydłach babki konika.Przypływa tuman mgły rannej, oświecony tęczą;spod bramy kolorów wychodzi Goplana.GOPLANAChodzcie mnie uścisnąć, aniołki.Bo Goplana na wieki wam znika.O! zapłakane fijołki!Róże moje, bądzcie zdrowe.SKIERKACo ty śpiewasz?.GOPLANANiestety! niestety!Piosenkę pożegnania.SKIERKAJeszcze oczeretyNie gną się od jaskółek, jeszcze dnie wiosnowe.GOPLANAPolecę w okropną krainę,Gdzie sosny i śniegi sine,203Juliusz SłowackiGdzie słońce jak gasnący żar;Gdzie księżyc jak twarz tych mar,Co z grobu wychodzą na cmentarz [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy