Rowling J K Harry Potter i wiezien Azkabanu

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Black zamarł.Trudno było powiedzieć, która twarz wyrażała większą niena-wiść.Harry stał jak sparaliżowany, nie wiedząc, co zrobić ani komu wierzyć.Zerk-nął na Rona i Hermionę.Ron wyglądał na tak samo oszołomionego jak on i wciążwalczył z wyrywającym mu się Parszywkiem.Natomiast Hermiona zrobiła nie-pewny krok w stronę Snape a i powiedziała, z trudem łapiąc oddech: Panie profesorze Snape.przecież nie zaszkodziłoby posłuchać, co onimają do powiedzenia, prawda? Granger, grozi wam zawieszenie w prawach ucznia warknął Snape. Ty, Potter i Weasley jesteście poza terenem szkoły, w towarzystwie zbiegłe-go z więzienia mordercy i wilkołaka.Więc choć raz w życiu trzymaj język zazębami, dobrze? Ale jeśli.jeśli pan się myli. MILCZ, GAUPIA DZIEWCZYNO! krzyknął Snape.Wyglądał, jakbynagle dostał ataku szału. NIE ZABIERAJ GAOSU NA TEMAT, O KT�RYMNIE MASZ ZIELONEGO POJCIA!Z końca jego różdżki, nadal wycelowanej w Blacka, wystrzeliło kilka iskier.Hermiona zamilkła. Zemsta to bardzo słodka rzecz szepnął Snape do Blacka. Och, jak jamarzyłem, żeby być tym, który cię schwyta. Znowu padłeś ofiarą dowcipu, Severusie warknął Black. Jeśli tenchłopiec zwrócił głowę w stronę Rona zaniesie swojego szczura do zamku,pójdę spokojnie. Do zamku? przerwał mu Snape. Nie sądzę, żebyśmy musieli ażtak się trudzić.Wystarczy, że wezwę dementorów, kiedy wydostaniemy się spodwierzby.Bardzo się ucieszą, jak cię zobaczą, Black.Tak się ucieszą, że cię uca-łują.Z twarzy Blacka zniknął ostatni ślad koloru. Musisz.musisz mnie wysłuchać powiedział ochrypłym głosem.Ten szczur.spójrz na tego szczura.Lecz w oczach Snape a płonęło szaleństwo, jakiego Harry nigdy jeszcze niewidział. Dość tego.Idziemy.Wszyscy. Pstryknął palcami i końce sznurów opla-tających Lupina podleciały do jego rąk. Wilkołaka zaciągnę na sznurze.Możedementorzy jego też zechcą pocałować.Harry, nie zastanawiając się, co robi, przeszedł trzy kroki i stanął w drzwiach. Zejdz mi z drogi, Potter, masz już chyba dość kłopotów warknął Snape. Gdybym nie zjawił się tutaj, żeby uratować ci skórę.230 Profesor Lupin mógł mnie zabić ze sto razy w tym roku powiedziałHarry. Wiele razy byłem z nim sam na sam, bo udzielał mi lekcji obrony przeddementorami.Jeśli pomagał Blackowi, to dlaczego wówczas mnie nie wykoń-czył? A niby skąd mam wiedzieć, co się dzieje w głowie wilkołaka? syknąłSnape. Zejdz mi z drogi, Potter. JEST PAN %7łAAOSNY! krzyknął Harry. NIE CHCE PAN NAWETICH WYSAUCHA, BO ZROBILI Z PANA BALONA W SZKOLE! MILCZ! JAK ZMIESZ M�WI DO MNIE W TEN SPOS�B! wrzasnąłSnape, sprawiając wrażenie, jakby zupełnie stracił rozum. Jaki ojciec, taki syn!Właśnie uratowałem ci życie, powinieneś dziękować mi na kolanach! Miałbyś zaswoje, gdyby ten łotr cię zabił! Umarłbyś jak twój ojciec, tak jak on zbyt pewnysiebie i zarozumiały, żeby uwierzyć, że możesz się mylić co do Blacka.A terazzejdz mi z drogi, albo sam cię usunę.ZEJDy MI Z DROGI, POTTER!Harry podjął decyzję w ułamku sekundy.Zanim Snape zdołał zrobić choć je-den krok w jego stronę, podniósł swoją różdżkę. Expelliarmus! krzyknął.Nie był jedyną osobą, która to zrobiła.Trzasnęło tak, że drzwi zadygotały,Snape uniósł się w powietrze i całym ciałem rąbnął w ścianę, a po chwili osunąłsię na podłogę.Strumyk krwi spływał mu po czole.Stracił przytomność.Harry rozejrzał się szybko.Zarówno Ron, jak i Hermiona zdecydowali sięna rozbrojenie Snape a dokładnie w tym samym momencie.Różdżka Snape azatoczyła wysoki łuk i wylądowała na łóżku koło Krzywołapa. Nie powinieneś tego robić rzekł Black, patrząc na Harry ego. Trzebabyło zostawić go mnie.Harry uniknął jego spojrzenia.Nie był wcale pewny, nawet teraz, czy postąpiłsłusznie. Zaatakowaliśmy nauczyciela.zaatakowaliśmy nauczyciela. powta-rzała Hermiona, patrząc przerażonym wzrokiem na nieruchomego Snape a.Och, ale się wpakowaliśmy w kłopoty.Lupin wił się i szarpał w swoich więzach [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy