Higgins Jack Nieublagany wrog

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jest teraz w Ambleside.Rogan skinął głową, marszcząc brwi. Nie dziwi to pana? Nie.Rogan opowiedział jej o Jacku Popie i Soamesie, o tym, że widział ich razem, gdy51podkradł się do domku. Co jeszcze mówili? Morgan będzie do niego dzwonił jutro z budki przy szosie.Myślę, że czeka, żebypan wyłożył im swój plan.I jeszcze jedno: Morgan mówił coś o pięćdziesięciu tysiącachdo podziału.Wydawało mi się, że mają dostać po pięć. Wygląda na to, że Morgan zamierza po swojemu dzielić łupy. Nie wydaje się pan zmartwiony. Wszystko będzie dobrze powiedział, uśmiechając się do niej ciepło. Ale miłomieć przy sobie bratnią duszę.Dziewczyna zarumieniła się lekko.Rogan wpatrywał się w ciemny łuk nieba; świe-ciła na nim samotna gwiazda.Przez kilka minut siedzieli w milczeniu, wreszcie Hannaspytała przyciszonym głosem: O czym pan myśli? Kerry powiedział. Mam tam farmę, a raczej mój ojciec. Chciałby pan tam wrócić? To piękne miejsce.Morze i góry, zieleń trawy, łagodne deszcze, fuksje w zakurzo-nych żywopłotach, połyskujące czerwienią o zachodzie słońca.Nazywają je Deorini Dei Azy boże. Roześmiał się cicho. I dziewczęta, najpiękniejsze w świecie.Zupełnieo tym zapomniałem!Odwrócił głowę dziewczyna spoglądała na niego ze smutkiem.Odruchowo wy-ciągnął rękę i ujął dłoń Hanny. Pasowałaby pani do tego otoczenia.Dziewczyna przyglądała mu się uważnie; tajemniczy, pomarańczowy blask igrał w jejtwarzy, którą rozjaśnił kuszący uśmiech, I wtedy Sean uniósł ją łagodnie i pocałował de-likatnie w półotwarte usta.Były miękkie i świeże; przeszył go dreszcz i czuł się tak, jakby po raz pierwszy w ży-ciu pocałował dziewczynę.Hanna ukryła twarz na piersi mężczyzny, obejmując gomocno ramionami.W górze ostatnia krwawa chmurka wypaliła się, pozostawiając ichsamych pośrodku nocy.ROZDZIAA �SMYRanek wstał zimny, ale bez deszczu; na polach za domem wisiała lekka mgiełka.Ro-gan, oparty o płot, palił papierosa, spoglądając w kierunku masywu Scardale Fell, giną-cego w niskich chmurach.Noc spędził na łóżku polowym w małym pomieszczeniu nadstodołą, gdzie dawniej przechowywano końską uprząż.Rano zjadł śniadanie z Hannąi Brendanem reszta spała jeszcze.I teraz, odprężony i dziwnie jakoś zadowolony, cze-kał na dziewczynę; wybierali się razem na przejażdżkę.W tej chwili otworzyły się drzwi domu i usłyszał wściekły głos Paddy ego Costella: Wyłaz, darmozjadzie! Jazda w góry i nie pokazuj mi się tu bez owiec!Brendan zręcznie uchylił się od kopniaka i z rozwianymi połami marynarki pobiegłpędem przez podwórko.Mijając Rogana, rzucił mu szybkie spojrzenie ciemne oczymiały wyraz ściganego zwierzęcia i Rogan poczuł przypływ sympatii do chłopca.Brendan pobiegł drogą w góry, a Costello podszedł do Rogana.Jego oczy miały żół-tawy odcień, twarz była usiana czerwonymi żyłkami, obwisła i pomarszczona skóra wy-dawała się brudna. Do grobu mnie wpędzi ten smarkacz, do grobu.Stary wcisnął koszulę w spodnie i zauważył: Wcześnie się pan zerwał. Mam masę roboty powiedział Rogan. Morgan i Fletcher jeszcze w łóżkach?Costello skinął głową. A czego pan się spodziewał po takiej hołocie?W stodole rozległ się warkot silnika i po chwili Hanna wyjechała swoim samocho-dem.Zatrzymała się obok Rogana; otworzył drzwi i usiadł obok niej.Opuścił szybęi zwrócił się do stryja dziewczyny: Jeśli pan myśli, że zrobi pan wypad ciężarówką lub morrisem, to się pan myli.Za-brałem kluczyki.Niech pan powie Morganowi, że wrócę po południu.Staremu wydłużyła się twarz.Tymczasem Rogan zamknął okno i skinieniem głowydał znak Hannie, że mogą jechać.Dziewczyna zwolniła hamulec ręczny i włączyła bieg.53Wyjechali na błotnistą drogę.Nisko nad ziemią wisiała rzadka mgła.Hanna miała na sobie obcisłe niebieskie spodnie narciarskie i krótki kożuszek, nagłowie zawiązała jedwabny szalik.Jej bliskość znów wzbudziła w mężczyznie gorączko-we podniecenie, tak jak poprzedniego wieczoru na wzgórzu [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy