Franek Fszystkonietak A.M.Sznaper

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Alejuż go ujarzmiłem i teraz zgadza się na to, żebym odrabiał matematykę.Okazało się, że jest tobardzo ciekawy przedmiot.Stryjek Włodka jest znakomitym profesorem i chciałbym, żebywykładał w naszej szkole.Wtedy na pewno miałbym trójkę.Ale nic się nie martwcie.I takdostanę czwórkę, żeby tylko mamusia pozwoliła mi grać w teatrze.Pozwolisz, mamo, praw-da? Zaraz po wakacjach będzie premiera.Czy mój film ukazał się już na ekranach?Dla Kryśki osobne pozdrowienia: jest świnia, że jeszcze do mnie nie napisała.Teraz jużnie warto, bo za tydzień wracam do Warszawy.72Stęskniłem się za wami i chociaż jest mi tu bardzo dobrze, chciałbym jak najprędzej być wdomu.Może uda mi się ograć Ojca w szachy, bo trenuję, i to z nie lada graczem! Nazbierałemsporo grzybów, ususzyłem i przywiozę Mamie w prezencie.Oto niektóre z nich.Do tego listu dołączył kilka stron różnych bazgrołów, kółek i kresek, które niby to miałybyć ilustracjami grzybów.Pod spodem, na ostatniej stronie, dopisał:Całuję Was 1012 razyWasz matematykFranek Mamin-Tatyk73POWR�TKrystyna wróciła znad morza poprzedniego dnia i teraz razem z rodzicami wyszła poFranka na przystań.Gdy tylko Franek po powitalnych uściskach i pocałunkach zaczął cośopowiadać, wybuchnęła śmiechem: Mamo! Słyszysz, jak on mówi? Powiedz jeszcze coś.Franek zupełnie nie mógł zrozumieć, dlaczego wszystkim jego słowom towarzyszy ogólnawesołość. Nareszcie będziemy miały w domu prawdziwego mężczyznę powiedziała matka. O czym wy mówicie? pytał speszony.Wiedział, że przez te dwa miesiące wystrzelił w górę, że opalił się i zmężniał, ale nie znaj-dował w tym powodów do śmiechu.Z tego tylko nie zdawał sobie sprawy, że przeszedł nawsi mutację i że mówi grubym, męskim głosem, który załamując się wpada niekiedy w kogu-cie pianie. Wypocząłeś na wakacjach? pytała matka. Nie głodzili cię tam? Skąd znowu! Było wspaniale! Las, jezioro, masa kumpli, psy, a stryjek taki, że możnasię w nim zakochać. Przecież to nauczyciel zauważył ojciec. Co z tego? Owszem, nauczyciel, ale jaki! A co z matematyką? Phi! Nie boję się. Nie boisz się egzaminu? zdziwiła się Kryśka. Boże, jak ja drżałam przed maturą! Czego się mam bać? Sam się dziwię, jak mogłem tego nie rozumieć. No, no upominała matka nie mów: hop! Zobaczymy, co powie o tym twój profesor.Egzamin wypadł nadspodziewanie dobrze.Franek grubo przed wyznaczonym czasemrozwiązał wszystkie zadania i nauczyciel patrzył na niego zdumionym okiem. Czy to ty jesteś Fszystkonietak? spytał z niedowierzaniem. Tak. Tak czy nie tak?Franek zmieszał się.Takiego pytania się nie spodziewał.Był pewny, że profesor będzie gopiłował i znęcał się nad nim, że będzie się starał przyłapać go na czymkolwiek.Ale, widać,profesor spoważniał przez wakacje, bo pokręcił tylko głową i powiedział: No, Fszystkonietak, widzę, że się co do ciebie myliłem.Nie wiem, jak z innych przed-miotów, ale z matematyki powinieneś mieć piątkę.Franek był w siódmym niebie.Jego praca nie poszła na marne.Cieszył się jak człowiek,który po długim, daremnym dobijaniu się do zamkniętych wrót znajduje nagle otwartą furtkę. Mamo! wykrzyknął, wpadając do mieszkania. Mamo! Zdałem! Zdałem na piątkę!I zaczął tańczyć po pokoju.Matka ucałowała go. %7łebyś tylko, synku, dobrze się sprawował.Nawet nie wiesz, ile sobie robisz krzywdytymi różnymi wygłupami.Wielki czas, żebyś nareszcie był poważniejszy.74 Będę, mamo.Zobaczysz, że w tym roku wszystko pójdzie całkiem inaczej. I porozmawiaj z wychowawcą. Z Filutkiem? No, z profesorem Bielewiczem.Przeproś go. Mamusiu, a czy będę mógł pójść do teatru?Pani Fszystkonietak machnęła ręką. Leć już, leć! Przecież za kilka dni premiera.Próba generalna trwała do póznej nocy.Nazajutrz miała być premiera.Gdy następnego dnia przyszedł do teatru, przy drzwiach stali bileterzy, a kasa otoczonabyła dziećmi i rodzicami.Chłopcy zaczęli się przygotowywać do występu.Ich trema rosła z każdym dzwonkiem.I wreszcie trzeci dzwonek.Za spuszczoną kurtyną pani Kobylańska udzielała ostatnich rad i starała się natchnąćchłopców spokojem.Ale sama była bardzo przejęta.Ustawili się na planie.Chwila oczekiwania i.gong.Słyszany tutaj, z tej strony kurtyny, zabrzmiał inaczej niżzwykle.Jedno.dwa.trzy uderzenia.Kurtyna poszła w górę.W szkole Franek podszedł do profesora Bielewicza. Panie profesorze, chciałem pana przeprosić. Już zdążyłeś coś zbroić? zdziwił się wychowawca. Nie, panie profesorze.W ogóle chciałem pana przeprosić. A za cóż to? No, za wszystko.Za to pudełko.i za żyletki.Za cały poprzedni rok.Zrobiłem panudużo przykrości. Nie mówmy o tym powiedział pan Bielewicz. Co było, a nie jest, nie pisze się w re-jestr.Na razie masz czyste konto.%7łyczę ci powodzenia. Dziękuję, panie profesorze!Potem zbliżyła się Marychna. Jak się masz, Franek! Nawet się ze mną nie przywitałeś [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy