Bidwell George Pod piracka flaga

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kotłowanina na dole wybuchła piekielna,gdyż Hiszpanie cofnęli się od głównego włazu i próbowali prze-bić się przez Neda Dawsa i jego ludzi.Nad pokładem ukazała siędruga głowa i znowu potoczyła się gładko odcięta.Dampier, choć zahartowany w pirackim życiu, nie wytrzymał.Odszedł do burty i zaczął gwałtownie wymiotować.Gdy w chwi-lę pózniej zzieleniały i słałby odwrócił się i spojrzał na pokład,kapitan Cook leżał na deskach, ręką cisnąc pierś.Zgięte kolanapróbowały jeszcze unieść ciało, ale głowa kiwała się bezwładnie,dotykając zakrwawionych desek pokładu.103 Dziewięciu.dziewięciu.za mało. rzęził. Pomóżmi, Dampier.ty słabeuszu.rzygać w takiej chwili?Dampier przykląkł nad nim i, objąwszy ramieniem, podzwig-nął.Ostatnim wysileniem kapitan podniósł się i stanął wyprosto-wany.Stał tak chwilę, chwiejąc się i ściskając szablę obu rękami.Głos jego teraz zniżył się do ledwo dosłyszalnego szeptu: Powiedz Dawsowi, żeby mi tu jeszcze więcej napędził.I upadł twarzą na pokład, wyliczywszy swego ostatniego Hisz-pana.Gdyby kapitan Cook żył jeszcze, mniej by go zmartwił niż je-go załogę fakt, że galeon admiralski nie wiózł nic cenniejszegoprócz ogromnego posągu Matki Boskiej, wyrzezbionego z drewnai pomalowanego, oraz białego muła, którego wicekról Limy po-syłał w prezencie prezydentowi Panamy.Mało by się też wzru-szył, gdyby się dowiedział, że galeon wypłynął z Limy, wiozącskarb wartości ośmiuset tysięcy dukatów w złocie, ale zawróciłi wyładował go z powrotem, usłyszawszy, że angielscy korsarzegrasują na wodach Pacyfiku.Rozdział XICHEAPLIWI WAADCY M�RZNed Daws objął po Cooku komendę statku bukanierów.Szczęś-cie nadal im nie sprzyjało.Wpadały im w ręce tylko drobne sta-teczki, które nie stawiały żadnego oporu, bo zupełnie były do tegoniezdolne, a wiozły ładunki drewna, mąki, co najwyżej wina.%7ływność czasem się przydawała, ale najczęściej ładunki po prostuwyrzucano za burtę.Dobry żeglarz i zacny człowiek, Ned Daws nadto jednak po-błażał swoim kamratom.Gdy zdobyli stateczek z winem, upilisię tak, że przez kilka dni z rzędu całe bractwo leżało pokotem,a Rozkosz Kawalerów , zdany na łaskę i niełaskę wiatru, kręciłsię tam i z powrotem po morzu, nie trzymając w ogóle kursu.104Nie mieli też szczęścia w wyprawach na ląd, gdzie miasteczkakolonialne, przyrzekłszy się wykupić, nie dotrzymywały obiet-nicy i potajemnie słały gońców z prośbą o pomoc wojska.Kilkatakich osiedli bukanierzy spalili za karę, a mieszkańcy z poblis-kich wzgórz przypatrywali się bezradnie, jak cały ich dobytekidzie z dymem.Vasco dziwił się coraz bardziej, czemu ci ludzie,którzy z tęsknotą mówili o spokojnym zaciszu rodzinnego życiaw Anglii, kontynuowali ten zbrodniczy i bezsensowny tryb życia.Bukanierzy z Rozkoszy Kawalerów dokładali czasem po pa-rę złotych monet lub jakiś klejnot do swoich żeglarskich kufer-ków.Ale byli coraz kłótliwsi, w coraz gorszych humorach, gdyżwymarzony bogaty łup wciąż się im wymykał.Mało któremuwystarczyło, jak Dampierowi, obserwowanie dziwów egzotycznejprzyrody.Pragnęli zdobyć skarby.Wzięli kurs na północ.Dampiera zaciekawiły barki, budowanez wielkich pni przez Indian, współplemieńców Vasco z wybrzeżyPeru.Najpierw sporządzano rodzaj tratwy z dwudziestu trzy-dziestu wysokich pni, łączonych razem drewnianymi kołkamii wiązaniami z roślinnego włókna.Najdłuższe pnie do czterdziestustóp umieszczano w środku, po bokach stopniowo coraz krótsze,nadając w ten sposób tratwie spiczasty kształt.Następnie umiesz-czano drugi rząd pni na poprzek.Tak wyglądało dno statku.Bokibudowano z innych pni pozostawiając wolną przestrzeń po środ-ku, jeśli nie liczyć belek, które służyły jako podpory wzmacnia-jące konstrukcję.O cztery stopy ponad dnem budowano podłogę,a o dalsze cztery stopy wyżej jeszcze jedną konstrukcję, którasłużyła za sufit.W niższej komorze, utworzonej w ten sposób,umieszczano naczynia z wodą i taki balast, jaki był potrzebny, byzanurzyć statek na trzy do czterech stóp.W wyższej komorze,gdzie też jeszcze dawały się we znaki poprzeczne belki-podpory,żeglarze spali i odpoczywali.Na otwartym pokładzie umieszczanoładunek, który mógł wynosić od sześćdziesięciu do siedemdziesię-ciu ton: wino, oliwę, mąkę, cukier, bele materiału, mydło, skóryzwierząt wszelkie produkty wybrzeży Peru, które znajdowałynabywców w miastach i osadach Przesmyku Panamskiego.Napokładzie pozostawiano tylko miejsce dla sternika manewrują-cego ogromnym sterem, a bliżej dziobu barki dla kucharza,który gotował posiłki na otwartym palenisku.W samym środku,105wysoko ponad ładunkiem, wznosił się potężny maszt, zaopatrzo-ny w jeden wielki żagiel.Na takich barkach trzech lub czterechIndian wyprawiało się z Limy, by przebyć przestrzeń tysiąca pię-ciuset mil.Obawiali się jedynie, by ich nie zniosło ku brzegom,gdyż na pełnym morzu ich statek był nie do zatopienia. Nie mogą nigdy płynąć pod wiatr zastanawiał się na głosDampier, przypatrując się Indianom z pokładu swego statku. Wiatr zawsze wieje w tę samą stronę: do Panamy odparłnieodstępny Vasco. Tak, kiedy płyną, by sprzedać towar.Ale nie mogą żadnejinnej podróży przedsięwziąć mówił w zamyśleniu Dampier.A gdy wiatr się zmienia, są zdani na jego łaskę.Jak wracają z po-wrotem do Limy? Barka wcale nie wraca wyjaśnił Vasco. W jakimś mieś-cie, najczęściej w Panamie, sprzedają i ładunek, i pnie barki nabudulec.Potem wracają do Limy, zaciągnąwszy się na jakiś sta-tek, a czasem łodzią. A po powrocie? A po powrocie, spędziwszy pewien czas z rodziną, budująnową barkę i wyruszają z nowym ładunkiem na północ.Z piórem w ręku Dampier pochylił się znowu nad swoim dzien-nikiem.Skończywszy opis barek, zbudowanych z pni, zabrał siędo dokładnego i szczegółowego opisu białych drzew bawełnianychrosnących na wybrzeżach Panamy.Dorównywały one wielkościądębom, a pnie ich wznosiły się proste i gładkie, pozbawione sę-ków aż do szczytu, gdzie korona rozpościerała poziomo ogromnekonary.Gdy owoce dojrzewały, drzewo przypominało wyglądemkwitnącą jabłoń.�W Indiach Wschodnich notował Dampier krajowcy zbierają tę, tak zwaną jedwabną bawełnę, gdy opadaz drzewa i napychają nią poduszki i kołdry.� Dzisiaj jedwabnejbawełny, zwanej kapok, używa się jako bardzo cenionego surowcana materace i materiały izolacyjne [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy