Alvarez Julia Czas Motyli

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Usiądz, młoda damo.Masz mi coś do powiedzenia?Minerva odparowała elokwentnie, że mama słyszała poglądy L�a inawet się z nimi zgadzała.- Ale nie wiedziałam, że to były poglądy komunistyczne! - za-protestowała mama.Tego wieczoru, gdy papa wrócił od swoich męskich interesówzwiązanych z farmą, mama zamknęła się z nim w pokoju.Jej za-gniewany głos było słychać w galer�a, gdzie siedzieli Ded� z Jaimi-tem.Docierały do nich tylko urywki tego, co mówiła: Zbyt zajętyuganianiem się.żeby zatroszczyć się.swojej własnej córki.Ded�popatrzyła na Jaimita pytającym wzrokiem.Ale on spuścił wzrok.- Twoja matka nie powinna winić twojego ojca.Mogłaby równiedobrze mieć pretensje do mnie za to, że nic nie powiedziałem.- Wiedziałeś? - spytała Ded�.- Co masz na myśli? - Wydawał się zaskoczony jej sugerowanąnieświadomością.- Ty też wiedziałaś.Czyż nie?Ded� mogła tylko pokręcić głową.Naprawdę nie wiedziała, że L�obył komunistą, wywrotowcem i tym wszystkim, co w okropnychokreśleniach zarzucano mu w artykule.Nigdy wcześniej nie znaławroga stanu.Zakładała, że tacy ludzie są wyrachowani i nikczemni,że to kryminaliści z niższych klas.Tymczasem L�o był szlachetnymmłodym człowiekiem o wzniosłych ideałach i współczującym sercu.Wróg stanu? A zatem Minerva też nim była.A jeśli ona, Ded�,zastanowiłaby się długo i głęboko nad tym, co słuszne i niesłuszne,bez wątpienia również by się nim stała.- Nie wiedziałam - zaprzeczyła.Chciała przez to powiedzieć, żedopiero teraz zrozumiała to, o czym tak lubiła rozprawiać Minerva:naprawdę żyją w państwie policyjnym.Nowe wyzwanie wtargnęło w życie Ded�.Zaczęła przeglądać prasę wposzukiwaniu szczególnego typu wiadomości.Szukała kluczowychnazwisk, które wymieniał L�o.Oceniała i analizowała to, co prze-czytała.Jak mogła wcześniej tak wiele nie zauważać? - pytała samą siebie.A wtedy pojawiało się trudniejsze pytanie: co zrobi teraz, kiedy jużwie?Małe rzeczy, zdecydowała.Na przykład postara się zapewnić alibiswojej siostrze.Po tym, jak mama dowiedziała się, kim właściwie jestL�o, zabroniła Minervie przyprowadzać go do domu.Ich zaloty czyprzyjazń, czy cokolwiek to było, zeszły do podziemia.Za każdymrazem, gdy Jaimito zabierał gdzieś Ded�, Minerva jechała z nimi,oczywiście jako przyzwoitka, a po drodze zabierali ze sobą L�a.Po każdym takim wypadzie Ded� wślizgiwała się do sypialni,którą Minerva dzieliła z Mate, kiedy ich młodsza siostra przyjeżdżałado domu ze szkoły.Kładła się na łóżku i rozpoczynała monolog,próbując uspokoić myśli po wieczornych wydarzeniach.- Czy ty dzisiaj jadłaś papugę? - pytała Minerva zaspanym gło-sem z łóżka.Miała nerwy ze stali.Ded� ponownie wyliczała swoje plany na przyszłość: że wyjdzieza mąż za Jaimita, jaką będą mieli ceremonię, jak będzie wyglądał ichdom, ile będą mieli dzieci - aż Minerva wybuchała śmiechem.- Nie zaopatrujesz półek w sklepie! Nie planuj tego wszystkiego.Pozwól życiu trochę cię zaskoczyć.- W takim razie opowiedz mi o tobie i L�o.- Ay, Ded�, jestem taka śpiąca.Poza tym nie ma nic do opowia-dania.To wprawiało Ded� w konsternację.Minerva twierdziła, że nie jestw nim zakochana.Byli towarzyszami w walce - oto nowy sposób, wjaki kobiety i mężczyzni mogli być razem, i nie musiało się to wiązaćz romansem.Ded� kręciła głową.Jakkolwiek bardzo chciała zrozu-mieć ten nieznany układ, z tego, co wiedziała, mężczyzna był męż-czyzną, a kobieta kobietą i towarzyszył temu specjalny ładunek,którego nie można nazwać rewolucją.Złożyła powściągliwość swojejsiostry na karb jej tendencji do niezależności.Za sprawą Minervy i L�a, którzy cały czas im towarzyszyli, romansDed� z Jaimitem uzyskał ekscytującą oprawę.Gdy nie udało im sięznalezć miejsca, gdzie można by bezpiecznie spędzić wieczór - wsłowniku Ded� pojawiło się nowe, elektryzujące słownictwo opisu-jące zagrożenie - najczęściej wsiadali do chevroleta ojca Jaimita alboforda papy.Jaimito, Ded� i Minerva widoczni, L�o ukryty na tylnymsiedzeniu.Jezdzili nad lagunę, a gdy mijali posterunek wojskowy,serce Ded� waliło jak oszalałe.Przez jakiś czas rozmawiali razem,potem Minerva i L�o ściszali głosy i odtąd jedynymi dzwiękamidochodzącymi z tylnych siedzeń były te, które dobywały się też zprzodu.Przejęte szepty i ciche chichotanie.Być może dlatego Jaimito godził się na te niebezpieczne wypady.Jak większość ludzi unikał wszystkiego, co mogło mu przysporzyćkłopotów.Ale musiał wyczuć, że podczas gdy inne chwyty niedziałają, nielegalne praktyki ujmują i rozluzniają Ded�.Obecność L�adodawała jej śmiałości, by pozwolić sobie z Jaimitem na więcej niżkiedykolwiek wcześniej.Jednak Ded� musiała znać plan, inaczej jej odwaga pruła się jak rządściegów niezakończony dobrym, mocnym supłem.Nie mogła znieśćpojawiających się w gazetach informacji o obławach, które policjarobiła w całym kraju.Nie mogła znieść słuchania górnolotnej mowy,której nie rozumiała.A przede wszystkim nie mogła znieść tego, że jejgłowa jest tak zajęta, podczas gdy jej ręce są bezużyteczne.Pewnego wieczoru spytała L�a wprost:- W jaki sposób macie zamiar osiągnąć swoje cele?Z zakamarków pamięci Ded� przywołuje długi wywód na tematpraw campesinos, nacjonalizacji przemysłu cukrowniczego i prze-pędzenia amerykańskich imperialistów.Chciała czegoś praktycznego,czego mogłaby użyć, żeby odpędzić swoje nasilające się lęki. Popierwsze, chcemy obalić dyktatora w ten i ten sposób.Po drugie,przygotowaliśmy rząd tymczasowy.Po trzecie, mamy zamiar powo-łać komitet złożony z prywatnych obywateli, żeby nadzorowali wolnewybory.Taki wykład by zrozumiała.- Ay, L�o - powiedziała w końcu, zawiedziona dysproporcjąmiędzy wielkimi nadziejami a nikłym planowaniem.- Skąd bierzeszswoją odwagę?- Ależ, Ded� - odparł - to nie odwaga.To zdrowy rozsądek.Zdrowy rozsądek? Siedzieć i marzyć, aż dopadnie cię tajna poli-cja! Nie chcąc go napominać, Ded� powiedziała, że podoba jej sięjego podkoszulek.Przesunął po nim ręką, patrząc przy tym gdzieśdaleko.- Należał do Freddy'ego - wyjaśnił mocnym głosem.Freddy'ego, jego towarzysza, dopiero co znaleziono powieszonegow więziennej celi.Rzekomo popełnił samobójstwo.Ded� wydawałosię dziwne, że L�o nosi koszulkę zmarłego człowieka, a jeszczedziwniejsze, że się do tego przyznaje.Pod wieloma względami był dlaniej zagadką.Imię L�a zaczęło się regularnie pojawiać w prasie.Jego partię opo-zycyjną zdelegalizowano. Partia homoseksualistów i kryminalistów- oskarżały gazety.Pewnego popołudnia policja przyszła do rezy-dencji Mirabalów i wypytywała o Virgilia Moralesa.- Chcemy tylko, żeby wyjaśnił jedną małą sprawę - tłumaczylifunkcjonariusze [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy