(60) Miernicki Sebastian Pan Samochodzik i ... Pasażer Von Stuebena

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W środku była Lidia.W ręku miała duże zawiniątko. Było otwarte tłumaczyła się. Pomyślałam, że jadąc na odludzie nie zabrałeś marynarki i białejkoszuli.Przypadkiem miałam to w szafie i ci przyniosłam.ale widzę, że niepotrzebnie dodała po chwili,widząc wchodzącą do chaty brunetkę.41ROZDZIAA �SMYKLUCZ UTYKAAY " JAK ZAAMA SZYFR? " ZNACZENIE ALFY I OMEGI "WYJAZD DO FROMBORKA " BATURA NA WZG�RZU KATEDRALNYM " DRUGIATAK BANDZIOR�W " PSIE SMAKOAYKI " AFRODYTA Z BAATYKUGdy tylko Paweł wyjechał na Mierzeję, zacząłem przygotowania do wyprawy nad Zalew Wiślany.Spakowałem swoje rzeczy, namiot i zająłem się czytaniem informacji o historii regionu.Z poprzednichprzygód znałem wybrzeże Zalewu, ale wolałem utrwalić sobie wiadomości.Kiedy czytałem, zadzwoniłtelefon. Dobry wieczór, panie Tomaszu! usłyszałem głos Wydry. Witaj. Wie pan, jaki jutro jest dzień? Piątek odpowiedziałem. To też, ale to koniec szkoły! O, to chyba się cieszysz? Pewnie, tym bardziej że obiecał nam pan wyjazd na poszukiwanie skarbów. Obiecywałem? powątpiewałem. Jesteś tego pewny? Tak głos Wydry zhardział. Poza tym mamy dla pana dobrą wiadomość. Jaką? Znalezliśmy klucz Utykały. Klucz do czego? Do skrytek.Zabierze nas pan ze sobą na wakacje? Na całe? przestraszyłem się. No, nie Wydra roześmiał się. Rozwiążemy z panem kilka zagadek i wrócimy do domu.Wchodzipan z nami w układ? Przykro mi, ale nie wchodzę w żadne układy i nie poddaję się szantażowi odpowiedziałem.Po drugiej stronie linii słyszałem, jak chłopcy rozmawiali ze sobą szeptem. Halo? odezwał się Aoś. Witaj, Aosiu. Przepraszam za Wydrę.Nie chciał pana do niczego zmuszać.Znalezliśmy ciekawą rzecz ipomyśleliśmy, czy nie chciałby pan zabrać nas ze sobą na poszukiwania. Co znalezliście? Niedawno jeszcze raz weszliśmy do szybu stanowiska obserwatora.Zauważyliśmy, że u spodu kopuły,poniżej napisu o tym Wrzosowym Strażniku" ktoś wzmocnił betonowy gruz cementem.Kilka kawałkówbetonu poluzowało się, więc je poruszyliśmy i w dziurze znalezliśmy łuskę od niemieckiego pociskuprzeciwlotniczego kalibru 20 milimetrów.W środku była pogięta niewielka aluminiowa tabliczka z wyry-tymi na niej literami i cyframi. Przyjadę do was jutro w południe.Spotkajmy się w Forcie Zarzecznym proponowałem. Będziemy na pana czekać odpowiedział Aoś. Przynieście świadectwa powiedziałem na pożegnanie.Bałem się brać ze sobą młodych ludzi naniebezpieczną wyprawę.Przygody Pawła dowiodły, że ludzie szukający złota i skarbów nie cofają się przedniczym.Czułem, że nie uda mi się uwolnić od pomocy chłopców.Nazajutrz spakowałem bagaże dowehikułu, zatankowałem i wyjechałem w kierunku Białegostoku.Tak jak obiecałem chłopcom, w południepodjechałem na parking koło fortu.Czekali na mnie siedząc przed tradytorem, który skrywał ostatnieposłanie od Georga Utickala.Oprócz Wydry i Aosia był też Bóbr.Po powitaniu Bóbr podał mi blaszkę.Miała kształt kwadratowej tabliczki o bokach długości pięciu centymetrów.Na trawie zobaczyłem łuskę odpocisku, domyśliłem się, że to w niej była ukryta wiadomość.Otwór łuski był do niedawna zawoskowany.Sama tabliczka była kilka razy zgięta w niekształtny rulonik, by zmieściła się w łusce.Z jednej stronywyryto następujące napisy:MEKKAKOLN 5491HWZ drugiej strony były rzędy i kolumny cyfr i liter:NXLX�XK42EwMNHABHaNUARFRbKEFATUgSEFASNdVH�RDObejrzałem uważnie blaszkę próbując odnalezć sens w układzie liter. Mogę ją sobie przerysować? zapytałem chłopców. Będziemy szczęśliwi, jeżeli pan ją sobie wezmie i do czegoś się panu przyda odpowiedział Aoś. Kiedy jedzie pan nad Zalew? zapytał Wydra. Dlaczego przypuszczacie, że tam jadę? Przeczytał pan chyba to samo co my odparł chłopiec wymownie patrząc na tabliczkę. Niby co? udawałem, że nie rozumiem. W pierwszej kolumnie od lewej jest niemieckie słowo Nehrung", bez g", a oznacza ono Mierzeję odezwał się Bóbr. To chyba nie przypadek, że w trzeciej kolumnie od prawej poniżej �" jest słowo HafT, czyli Zalew. Może chodzi o Zalew i Mierzeję Kurońską? powątpiewałem. Pan doskonale wie, że chodzi o Zalew i Mierzeję Wiślaną odparł Bóbr. Pan to wie, bo złamał szyfrtej tabliczki.Uśmiechnąłem się. Schlebia mi twoja opinia, ale niestety nie złamałem szyfru. Ale tabliczkę pan bierze i jedzie nad Zalew Wiślany? upewniał się Wydra. Pojechałbym tam i bez tabliczki.Jej odnalezienie uświadomiło mi tylko, że mam pewne szansę wwyścigu do skarbu. Dlaczego? zdziwił się Bóbr. Z tego, że do Utickala przyjeżdżali ludzie z Niemiec chcący otrzymać wskazówki prowadzące doskrytek wynika, że drugi oficer Wehrmachtu nie przeżył wojny lub nie zostawił żadnych śladów.Tenłotewski SS-man też pewnie nic nie wiedział, a jedyny jego trop stanowił plan fortu w niedostępnej dla niegotwierdzy.Niedawno mój współpracownik uczestniczył w wydobyciu z wraku teczki kolegi Utickala.Znajdujące się w środku mapy przepadły, a fotokopie ktoś ukradł, ale wydaje mi się, że same mapy niewystarczą. Zabierze nas pan ze sobą? prosili Wydra i Aoś. A wasi rodzice wiedzą o tym pomyśle? upewniałem się. Tak, nawet dali nam kieszonkowe i konserwy przekrzykiwali się chłopcy.Bóbr poważnie pokiwał głową na znak, że wszystko jest już załatwione. Pokażcie świadectwa poprosiłem chłopców.Aoś swoje, ozdobione czerwonym paskiem trzymał za pazuchą koszuli.Wydra cenzurkę zmiął w tylnejkieszeni spodni.Jedynie z wychowania fizycznego miał szóstkę i z historii czwórkę.Reszta ocen, w coufałem, była mocnymi trójami". - Aoś w porządku, ale Wydra. zawiesiłem głos. Każdemu może się noga obsunąć bronił się. Musimy z Aosiem naradzić się, czy cię bierzemy stwierdziłem. %7łebyś za bardzo nie odstawał poziomem intelektualnym dodał Aoś.Wydra spąsowiał na twarzy.Już pomyślałem, że się obrazi, ale stłamsił w sobie fałszywa dumę i czekał nawynik mojej debaty z Aosiem. Zabierzemy ciebie pod dwoma warunkami Aoś oznajmił nasze ultimatum. Po pierwsze, będziesznaszym kwatermistrzem robiącym wszystkie zakupy.Po drugie, będziesz pełnił dyżur w kuchni co drugidzień, gdy my co trzeci. To jawna niesprawiedliwość Wydra wstał. Ale zgadzam się.Pojechaliśmy więc wpierw do domuWydry, potem Aosia.W obu powtórzyliśmy rytuał rozmowy z rodzicami, skromnego poczęstunku,uścisków i banknotów ukradkiem wciskanych do kieszeni chłopców przez ojców na czarną godzinę".Obiecałem, że najdalej za dwa tygodnie chłopcy wrócą do domów; zostawiłem też swój numer telefonukomórkowego.Na koniec pożegnaliśmy Bobra.Gdy dojeżdżaliśmy do Grajewa, Wydra wyjął ze schowkaatlas samochodowy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy