Perez Reverte Arturo

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ja też nurkuję na rezerwie, powiedziała sarkastycznie, chowając kartę kre-dytową do tylnej kieszeni dżinsów.Kupili wszystko, co było konieczne, od narzędzi poprodukty chemiczne, i teraz zakupy znajdowały się w torbach między nogami krzeseł,a płócienny dach baru chronił ich przed ciepłym deszczem, który lakierował ulicę, na-dając melancholijny wygląd pustym punktom widokowym na dachach nowoczesnychbudynków.Ich parterowe poprzedniki Coy pamiętał jako pełne życia kawiarnie te-743raz przemienione w ponure biura banków.Siedzieli tam we trójkę, smakując aperitifi patrząc, jak przesuwają się przed nimi płaszcze przeciwdeszczowe i zmoknięte para-sole, kiedy T�nger odłożyła miejscowy dziennik na stół otwarty, jak zauważył Coy,na stronie zapowiadającej godziny wpłynięć statków do portu i ich odpłynięć wsta-ła i poszła do sklepu muzycznego, znajdującego się obok kiosku z gazetami Mayor,naprzeciwko księgarni Escarabajal.Wróciła z paczuszką w ręce, którą położyła przedCoyem, nie mówiąc masz, to dla ciebie nie mówiąc nic.W środku były dwie po-dwójne płyty kompaktowe z osiemdziesięcioma tematami, które Charlie Parker nagrałdla wydawnictw Dial i Savoy w latach 1944 1948.Biorąc pod uwagę okoliczności, Coydocenił gest.Stary Parker musiał kosztować fortunę.Tego dnia Coy znów odniósł wrażenie, że widzi Horacio Kiskorosa.Wracali na Carpantę obładowani zakupami i pod murami dawnego fortu Navidad, nieopodalcmentarzyska statków, rozejrzał się wokół.Robił to często, instynktownie, zawsze kiedybył na lądzie.Choć T�nger wydawała się obojętna na grozby Nina Palermo, Coy jednaksię z nimi liczył, nie zapomniał też ostatniego spotkania z Argentyńczykiem na plaży�guilas.Szedł w kierunku pomostu, na którego końcu stała Carpanta , w ślad za T�n-744ger i Pilotem, gdy dostrzegł Kiskorosa u stóp starej wieży.Czy też wydawało mu się,że go dostrzegł.Była to droga uczęszczana przez wędkarzy zmierzających w kierunkufalochronu, jednak sylwetka odcinająca się w popielatym świetle, między wieżą i zde-montowanym mostkiem Korzeniowskiego , nie przypominała wędkarza: była drobna,schludna i wykazywała pewne podobieństwa do zielonego barboura. To jest Kiskoros powiedział.T�nger stanęła, zaskoczona.I ona, i Pilot spojrzeli we wskazywanym przez niegokierunku, ale już nie było tam nikogo.W każdym razie, pomyślał Coy, działa PBCK-KZBM: Prawo, że Biała Ciecz w Kartonie z Krową Zazwyczaj Bywa Mlekiem.Czylibarbour, karzeł i w tym miejscu to może być tylko Kiskoros.Poza tym, jeśli pookolicy kręcą się zli, jest normalne, że, wcześniej czy pózniej, któryś zacznie ci deptaćpo piętach.Postawił torby na ziemi.W tym momencie nie padało, a podmuchy ciepłe-go wiatru z południowego zachodu, które ze świstem spadały ze stoków San Juli�n,marszczyły mu pod stopami wodę w kałużach, gdy z chlupotem biegł w stronę wie-ży.Kiedy tam dotarł, rozejrzał się i nie zobaczył nikogo, choć był niemal pewien, żechwilę wcześniej mignął mu przed oczami bohater wojny falklandzkiej, a jego nagłe745zniknięcie jeszcze potwierdzało ten domysł.Rozglądał się chwilę wśród stalowych płytpociętych palnikami, wśród pokrzywionego żelastwa, które rdzą brudziło piasek i, sta-jąc bez ruchu, wytężył słuch.Kompletnie nic.Metal zadzwięczał niepewnie pod jegostopami, kiedy wspinał się po trapie na zdemontowany mostek parowca, brudząc sobiedłonie rdzą.Resztki deszczu skapywały z daszku, mocząc zgniłe deski pokładu nie-które łamały się pod jego ciężarem, starał się więc uważać, gdzie stawia stopy.Zszedłdrugą stroną, aż do otwartego brzucha bulkcarriera, zdemontowanego do połowy, z we-wnętrznymi grodziami ubrudzonymi czarnym i suchym tłuszczem.Był w labiryncie zestarego żelastwa, walającego się wszędzie złomu.Obszedł dookoła podstawę jednegoz dzwigów i wszedł do statku pochyłym korytarzem, w którym woda zbierała się w ka-łuże na podłodze między zrębnicami.Do jego wyostrzonych zmysłów w stanie alertudotarł przygniatający smutek tego opuszczonego miejsca, podkreślony brudnym świa-tłem wnikającym z zewnątrz [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy