Focjusz Kodeksy III

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.LestrikeSynodos, patrz Cod.17 przyp.4), na którym najemcy Dioskura z Aleksandrii (patrz Cod.17przyp.2) dotkliwie pobili przewodniczącego obrad Flawiana (patrz Cod.17 przyp.4)i przedstawicieli papieskich; patrz Mansi 6, 503-930.41Nestoriusz - patrz Cod.16 przyp.3.42Czyli Sobór Chalcedoński.43Pierwszym był Sobór Nicejski, patrz Cod.15 przyp.1. 85bywającego podówczas w cesarskim mieście, ale nie posiadającego jeszcze sakrybiskupiej.Zachęca go do zwalczania nestorian i zwolenników Eutychesa.Takiekwestie omawia niniejszy list.List do Persa Brazesa44, o który ów się upominał, składa się z wypisówz Pisma Zwiętego, a nie ze świadectw zaczerpniętych z pism Ojców.Mówiw nim Efrem o współistotnej Trójcy Zwiętej, o obecności Słowa w ciele, o prze-chwalebnej Zwiętej Dziewicy, Matce Bożej Maryi.Pismo Zwięte to dla niegoStary Testament, Słowa Pańskie i nauki apostolskie, które ukazują prawdęi utwierdzają w poruszanych kwestiach.Bardziej od innych spraw zajmuje godoktryna Wcielenia Słowa, ponieważ wymaga ona szerszego omówienia.Takajest treść omawianego listu.Pisze też Efrem do jakichś mnichów, którzy żyli w chorobliwej niezgodzie z Ko-ściołem Bożym, powszechnym i apostolskim.Drogą napomnień zaczerpniętychz pism Ojców usiłuje zjednoczyć ich z Kościołem wskazując, że ich poglądy wcalenie różnią się od poglądów innych heretyków i że nie odniosą z nich żadnegopożytku dla siebie.Ukazuje także za pomocą różnych świadectw autorstwa Oj-ców, że w jednej i tej samej osobie można dostrzegać różne naturalne działanie i żedla pełnej wiary wystarcza wierzyć i mówić, że Prześwięta Dziewica jest MatkąBożą.Kiedy bowiem ktoś powiada, że zrodziła Boga, który przybrał ludzką natu-rę, okazuje tym samym, że posługuje się językiem archaniołów rozprawiającycho sprawach boskich.Ten sam autor pisze nadto inny list do odszczepieńców Kallinikowych45 napo-minając ich, by połączyli się z Kościołem Bożym.Ukazuje im jego czystość w po-równaniu z całą zmazą heretycką; wszystkie miejsca zgromadzeń poza Kościołemsą, według niego, jaskiniami rozbójników.Poucza ich, że trzeba naśladować Szy-mona46, Baradata47 i Jakuba48, mężów słynących na świecie z cnoty.Przez [248b]całe życie lgnęli oni do wspólnoty kościelnej i sławili ją jak Boga.Takie kwestiezawiera omawiany list.Następny z kolei wyjaśnia działalność synodalną tego samego przeświętego44Brazes - osoba nieznana.45Kallinikos - biskup Osroeny (gr.Osrho�ne), kraju w płn.-zach.Mezopotamii, któregoludność, mówiąca po aramejsku, oderwała sic w II w.przed Chr.od państwa Seleucydówi utworzyła własne królestwo; kraj wcześnie schrystianizowany, stanowił biskupstwo o wiel-kim znaczeniu; por.Beck, s.192; Cod.63 przyp.84.46Szymon - Symeon Stylita (Słupnik) Młodszy, Cudotwórca (Thaumaturges)518/26-595, zwalczał nestorianizm i monofizytyzm, autor 30 konferencji dla mnichów (wyd.J.Cozza-Luzi Nova Patrum Bibliotheca VIII Romae 1871, s.4-156, nr 4-30) oraz listów docesarzy Justyniana i Justyna Młodszego (wyd.PG LXXXVI 2, kol.3216-3220); por.SWP,s.363; Mansi 13, 159-162; por.Beck, s.397.47Baradat (gr.Baradatos) - pustelnik z V w.wzmiankowany w Philoth�a Historia (łac.Historia religiosa) Teodoreta z Cyru (patrz Cod.17 przyp.4) wyd.PG LXXXII, kol.1293-1305.48Jakub - pustelnik z III w., wspomniany w Philoth�a Historia wyd.PG LXXXII, kol.1484-1485. 86patriarchy Efrema49, w wyniku której Synkletyk50 (poprzedni list poinformował,że był on biskupem Tarsu) został pociągnięty do odpowiedzialności za to, żeprzyjął od pewnych osób nieortodoksyjne pisma, przez co podejrzewano go o he-rezję.Podobnie wezwano do usprawiedliwienia się niejakiego mnicha Stefanamającego tytuł synkellosa Rady51.I powoli w rozwoju dysputy autor wykazuje, żeani jeden, ani drugi nie lubi prawdziwych nauk Kościoła, lecz obaj dali się uwieśćherezji Eutychesa52.W końcu jednak Synkletyk złożył wyznanie prawdziwej wia-ry, a synod zakończył obrady53 [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy