[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Unubovo havas la blankan kapon, la alia estas de la frunto surdor-se blanka kaj havas la malantaûajn krurojn blankajn.Nunprenu jupon kaj mantelon kaj kovraîojn, kiel decas por prin-co, iru kaj transdonu al la viro sciigon de la nacio kaj de mikaj alkonduku al vi la princon kaj al mi la edzon.Pæemysl linomi¸as kaj lia generacio regos en çi tiu tuta lando, al çiujgentoj eterne. Kiam poste estis destinitaj familiarestroj de la plej gravaj38 MALNOVAJ MITOJ ÇEØAJeLIBROgentoj, kiuj estis prezentontaj al la viro en Stadice, pri kiodecidi¸is la popolo kaj la princino, ekparolis Libuÿa al ili: La vojon vi ne serços, nek demandos.Mia çevalo kondu-kos vin; ne hezitu rajdi post ¸in.Tiu alkondukos vin kaj rek-ondukos tra la ¸usta vojo.Antaû kiu homo ¸i haltos kaj ek-henos, li estas tiu, pri kiu mi parolis.Nur tiam vi ekkredos almi, kiam vi ekvidos vian vojevodon man¸i sur fera tablo. Kiam Libuÿa mangestis, estis elkondukita ÿia rajdçevalo.Lablanka çevalo havis lar¸an kolon, desur kiu dense pendis lon-ga kolhararo.¯i havis ornamitan selon, sub la selo vilan te-gumenton, kaj lar¸aj brustrimenoj brilis per bronzaj diskojkaj konveksaîoj.Kiam oni surmetis sur la selon la jupon, mantelon kaj kov-raîojn, ¸i ekpaÿis kaj la vladika senditaro ekiris la vojon post¸in.39 MALNOVAJ MITOJ ÇEØAJeLIBROPRI PÆEMYSLstis komenci¸anta aûtuno, suna, silenta tago.La çevaloEde Libuÿa iris rapide, regulpaÿe; neniu el la viroj ¸in kon-dukis, nek vorte direktis.¯i iris certe, kvazaû ¸i estus paÿantaal sia stalo, ke la viroj miregis, ¸is ilia konjekto i¸is konvinko,ke tiun vojon la çevalo ne iras unuafoje, ke la princino la vo-jon ofte entreprenis dum la vespera krepusko, kaj antaû olkokinoj ekklukis, ÿi revenis en sian kortegon.Eç ne paÿon devoji¸is la blankçevalo.Nenio deflankigis ¸inde ¸ia vojo.Ne unufoje ili preterpasis gregon da paÿti¸antajçevaloj; ilia gaja henado ¸in bonvenigis kaj logis.Sed la blank-çevalo plu iris, rigardante nek dekstren, nek maldekstren.Kiam poste en vasta kampo ili eksidis sub sova¸an pirarbonaû en maldensan ombron de ru¸trunka pino por ripozi, laçevalo de la princino, silente starinte, mem denove la unuaekpaÿis por plua vojo.Tiel ili transpaÿis montojn kaj plataîojn, nur la trian tagonmatene ili proksimi¸is al vila¸o inter deklivoj, regiono de mal-lar¸a valo, trafluata de rivero.Kiam jam ili estis alveturantaj,ekkuris renkonte al ili ia knabo.Tiun ili demandis, dirante: Hej, bona knabeto, çu tio estas Stadice? kaj çu en ¸i estasviro nomata Pæemysl? Jes, tio estas Stadice, diris al ili la bubeto.Kaj tie sur kam-po Pæemysl rapidigas bovojn. Ne malproksime ili ekvidis altstaturan viron, en bastoÿu-40 MALNOVAJ MITOJ ÇEØAJeLIBROoj brave paÿantan post plugilo kaj stimulante per seka vergojungitajn mikskolorajn bovojn.Unu el ili havis la kapon blan-kan, la alia estis ekde la frunto sur la dorso blanka kaj ankaûla postajn krurojn ¸i havis kiel ne¸on.Ili rajdis al la plugistotra lar¸a kamplimo kaj kiam ili alproksimi¸is al li, haltis laçevalo de la princino, poste subite ¸i kalcitris, baûmis, hen-ante pro ¸ojo.Kaj poste denove ¸i ekstaris sur la antaûaj kru-roj, mallevis la kapon antaû la juna plugisto, kiu fiksis la plu-gilon kaj haltigis la bovojn.La vladikoj prenis desur la blankçevalo la princan robon:longan jupon, borderitan de rara pelto, multekostan kaj be-legan mantelon kaj kovrilojn, alpaÿis al Pæemysl, kaj profun-de klini¸ante, salutis lin. Viro feliçega, princo al ni de dioj destinita, estu salutatakaj bonvenanta.Liberlasu la bovojn, ÿan¸u la robon, sur laçevalon bonvolu sidi¸i kaj kun ni veturi.Princino Libuÿa kajla tuta nacio da çeÛoj komunikas al ci, ke ci alveturu kun nikaj akceptu la regadon destinitan al ci kaj ciaj posteuloj.Nielektis cin kiel nian ju¸anton, protektanton kaj princon. Pæemysl silente aûskultis, silente enpikis en la teron basto-non kun metala skrapilo, kiun li havis enmane, kaj liberlasisla bovojn.Demetante ilian jungaîon, li diris: Iru, de kie vi ve-nis
[ Pobierz całość w formacie PDF ]