Dekameron t.1 Boccaccio G

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Przecisnąwszy się przez tłum, zbliżyła się do Beltrama, upadła przed nim na kola-na i rzekła z płaczem: Panie mój i władco, jestem nieszczęśliwą małżonką twoją, która pragnąc, abyś do domuswego powrócił i w nim pozostał, długo błąkała się po świecie.Zaklinam cię na Boga, abyś158dotrzymał obietnicy, danej mi przez usta dwóch dworzan, moich wysłanników.Oto mam narękach nie jedno, ale dwoje twoich dzieci, a na palcu twój pierścień.Słowem, nastał czas,abyś mnie uznał za prawowitą małżonkę swoją, zgodnie z uczynionym przyrzeczeniem.Grabia zadziwił się niepomiernie na te słowa, poznał bowiem swój pierścień i spostrzegł,że dzieciątka są wielce do niego podobne.Pełen osłupienia zapytał: Jak to stać się mogło?Wówczas Giletta ku wielkiemu zadziwieniu Beltrama i wszyskich przytomnych opowie-działa po porządku wszystko, co zaszło.Grabia, przekonawszy się, że żona szczerą prawdępowiada, ocenił w pełni jej wytrwałość i rozum i uradował się wielce z widoku dwóch pięk-nych synaczków swoich.Aby obietnicę swoją wypełnić i ukontentować wszystkich przytom-nych, mężów i białogłowy, którzy jednogłośnie go prosili, aby żonę swą przyjął jako prawo-witą i należycie ją uczcił, złożył pychę z swego serca, podniósł Gilettę z klęczek, ucałował ją iuściskał.Potem uznał ją za małżonkę, a dzieci za synów.Poleciwszy przybrać grabinię wszaty, do jej godności stosowne, ku wielkiemu ukontentowaniu wszystkich gości swoich iwasalów wspaniałe uczty przez kilka dni wyprawiał.Odtąd w wielkim miał zachowaniu żonęswoją, miłując ją gorąco i czcząc całą duszą.�159O p o w i e ś ć d z i e s i ą t aD I A B E A I P I E K A OAlibech staje się pustelnicą.Mnich Rustico poucza ją, jak należy diabła do piekieł zapę-dzać.Zabrana z pustelni, staje się żoną Neerbala.Dioneo, wysłuchawszy uważnie do końca opowieści królowej, wiedział, że teraz jemu jużtylko mówić przypadnie, dlatego też, nie czekając rozkazu, zaczął z uśmiechem w te słowa: Miłe damy, nie słyszałyście zapewne nigdy o tym, jak to się diabła do piekła zapędza.Dlatego też poza obręb materii do opowieści wybranej nie wychodząc, chcę wam o tymprzedmiocie opowiedzieć.Może być, że zbawicie dusze swoje, gdy podobnej sztuczki użyje-cie, a takoż poznacie, że chocia Amor ochotniej przebywa w wesołych pałacach i rozkosz-nych komnatach niżli w ubogich lepiankach, jednakoż moc swoją objawia niekiedy także po-śród gęstych borów, stromych skał i w odludnych jaskiniach.Stąd łatwo wnosić można, żewszystko na świecie jest jego władzy podległe.�Przechodząc do rzeczy, powiem, że w mieście Capsa92 w Barberii mieszkał przed latypewien bogaty człek, który pośród wielu innych dzieci posiadał piękną i urodziwą córkę,zwaną Alibech.Dzieweczka ta, nie będąc chrześcijanką, słyszała nieraz, jak to chrześcijanie,w Capsa przebywający, wiarę swoją i swoją służbę bożą wynoszą.Dlatego też zapytała pew-nego dnia spotkanego na drodze chrześcijanina, w jaki sposób Bogu najlepiej służyć można.Zapytany odparł, że najlepiej Bogu służą ci, co najdalej od ziemskich spraw uciekają, na po-dobieństwo pustelników, którzy na pustynię Tebaidy93 się udali.Wówczas niedoświadczonadziewczyna, która zaledwie czternaście lat liczyła, raczej dziecinnym zachceniem niż pra-gnieniem rozumnym powodowana, nie pytając się nikogo o radę, samiuteńka wybrała się wtajności następnego ranka w drogę do Tebaidy.Po wielu trudach, dążąc naprzód wytrwale,dotarła wreszcie do jednej z pustelń.Obaczywszy z daleka lepiankę, weszła do jej wnętrza,gdzie natknęła się na pewnego świątobliwego męża, w drzwiach stojącego.�w, pełen zadzi-wienia, zapytał, czego tu szuka.Dzieweczka odparła, że głosem bożym natchniona, szukaczłeka, który by jej służby bożej nauczył.Zacny pustelnik, zważywszy jej młodość i wdzięki, począł obawiać się, że diabeł podkusićgo może, jeżeli ją przy sobie zatrzyma, dlatego też pochwalił jej zamiar cnotliwy, nakarmił jąkorzonkami, daktylami i dzikimi jabłkami, pokrzepił ją świeżą wodą i rzekł:160 Niedaleko od tego miejsca, moja córko, mieszka pewien świątobliwy mąż, który w tejmaterii daleko lepszym nauczycielem dla ciebie się okaże nizli ja.Radzę ci, abyś się do niegoudała.Młódka ruszyła w drogę, a przybywszy do świątobliwego męża, podobną radę usłyszała.Wędrując dalej, doszła do pustelni młodego pustelnika, wielce zacnego i nabożnego człeka,zwanego Rustico94.Obróciła się doń z podobnym co i do innych zapytaniem.Rustico, chcąc na wielką próbę swoją cnotę wystawić, nie odprawił jej, lecz w celi swojejją zatrzymał.Za nadejściem nocy narychtował jej łoże z palmowych liści i wezwał ją, aby sięna nim położyła.Wkrótce pokusy walną rozprawę wstrzemięzliwości pustelnika wydały.Czując, że siły swoje przecenił, nie czekał już na dalsze szturmy, jeno podał przemocy tył i zazwyciężonego się uznał.Ostawiwszy więc świątobliwe rozmyślania, modlitwy i biczowania,przywołał na pamięć urodę i młodość dzieweczki i jął się głowić nad tym, jaką drogą mógłbydojść do celu tak, aby ona nie spostrzegła, że jako człek rozwiązły tylko zaspokojenie swychchuci miał na celu.Najpierw zadał jej szereg pytań i z responsów jej poznał dowodnie, żejeszcze nie wie wcale, co to za zwierzę jest mężczyzna, a takoż, że jest w samej rzeczy taknierozgarniona, jaką się być wydawa.Upewniszy się o tym, postanowił pod pokrywką służbybożej do tego ją przywieść, aby jego woli posłuszną była [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy