Abercrombie Joe Zemsta najlepiej smakuje na zimno

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Przegrał i wyszedł na głupca, a ty zgodnie z planem okazałeś się mądrzejszym sojusznikiem.Dwa lata pózniej mogłeś dotrzeć na czas do Szczeliny i powstrzymać w niej cały świat, alewolałeś pozwolić, żebym dała dumnym mieszkańcom Musselii lekcję, na którą zasłużyli, byod tamtej pory z pokorą traktowali Waszą rozważną Ekscelencję.Cała komnata pogrążyła się w ciszy.- Kiedy zrozumiałeś, że masz coraz mniej czasu? %7łe za długo zwlekałeś i twoisojusznicy stali się zbyt słabi, a Orso nadmiernie urósł w siłę? Nie wątpię, że chciałeś zjawićsię na czas na Wysokim Brzegu, ale Ganmark stanął ci na drodze.Wreszcie zamierzałeśzachować się jak dobry sojusznik, ale było już.- nachyliła się i wyszeptała: -.za pózno.Dzięki swojej polityce planowałeś zostać najsilniejszym członkiem Ligi Ośmiu, by stanąć najej czele po zwycięstwie.Imponujący plan, który starannie wcielałeś w życie.Tylko że Orsowygrał, a Liga Ośmiu.- Wysunęła język i prychnęła przeciągle w stronę zebranego wpomieszczeniu kwiatu męstwa.- Za pózno, skurwiele.Najmłodszy z grupy podszedł do niej z zaciśniętymi pięściami.- Nie będę tego dłużej wysłuchiwał, ty.ty diablico! Mój ojciec zginął pod SłodkimiSosnami!Najwyrazniej każdy chciał się mścić za jakieś krzywdy, ale Monza miała zbyt wielewłasnych ran, by przejmować się cierpieniem innych.- Dziękuję - odpowiedziała.- Słucham?- Skoro, jak zakładam, twój ojciec walczył po przeciwnej stronie, a celem bitwy jestzabijanie wrogów, to przyjmuję jego śmierć jako komplement.Chyba nie muszę tegotłumaczyć żołnierzowi.Jego twarz pokryła się różowymi plamami.- Gdybyś była mężczyzną, zabiłbym cię na miejscu.- Raczej gdybyś ty nim był.Ale skoro odebrałam ci ojca, to wypada, żebym dała cicoś w zamian.- Zwinęła język, po czym splunęła mu w twarz.Rzucił się na nią niezdarnie z gołymi rękami, tak jak się spodziewała.Człowiek,którego trzeba do tego tak bardzo sprowokować, raczej nie będzie grozny, gdy już zaatakuje.Była przygotowana, więc szybko zeszła mu z drogi, chwyciła go za górną i dolną krawędzpozłacanego napierśnika, wykorzystała jego własny ciężar, by nadać mu rozpęd, i nadepnęłamu na palec u stopy.Złapała rękojeść jego szpady, gdy bezradnie się zatoczył zgięty wpół,jednocześnie biegnąc i upadając, po czym wyszarpnęła ją z pochwy.Z wrzaskiem wpadł dobasenu, wyrzucając w górę fontannę lśniącej wody, a Monza obróciła się na pięcie, trzymającostrze w pogotowiu.Rogont przewrócił oczami.- Och, na litość.Jego ludzie pomknęli w jej stronę, klnąc i niemal wywracając stół, gdy niezdarniedobywali broni.- Mniej stali, jeśli łaska, panowie, mniej stali!Młody oficer wypłynął na powierzchnię, a przynajmniej próbował, chlapiąc i młócącrękami, przytrzymywany pod wodą przez ciężką zdobioną zbroję.Dwaj inni członkowieświty Rogonta pośpieszyli mu z pomocą, podczas gdy reszta ruszyła w stronę Monzy,przepychając się nawzajem, gdyż każdy chciał ją przebić jako pierwszy.- Czy to nie wy powinniście być w odwrocie? - syknęła, wycofując się wzdłuż rzędufilarów.Najbliższy z żołnierzy próbował ją dzgnąć.- Giń, przeklęta.- Dosyć! - ryknął Rogont.- Dosyć! Dosyć!Jego ludzie skrzywili się jak niegrzeczne dzieci przywołane do porządku.- Nie będziecie walczyć w łazni, na litość boską! Czy nie dość mamy upokorzeń? -Westchnął przeciągle, po czym machnął ręką.- Wyjdzcie, wszyscy!Wąsy najbliższego z żołnierzy nastroszyły się z przerażenia.- Ależ, Wasza Ekscelencjo, mamy pana zostawić z tą.podłą kreaturą?- Nie bój się, przeżyję.- Uniósł brew.- Potrafię pływać.A teraz idzcie, zanim ktośzrobi sobie krzywdę.Sio! Wynocha!Niechętnie schowali szpady i, pomrukując, wyszli z sali.Przemoczony mężczyznazostawiał za sobą mokry ślad.Monza cisnęła z uśmiechem jego złocone ostrze do basenu,gdzie zniknęło z plaśnięciem.Niewielkie zwycięstwo, ale teraz musiała cieszyć się każdymsukcesem.Rogont zaczekał w milczeniu, aż jego towarzysze wyjdą, po czym ciężko westchnął.- Uprzedzałaś mnie, że ona przyjdzie, Ishri.- Dobrze, że wciąż lubię mieć rację - zaczęła Monza.Na wysokim parapecie, krok albo dwa ponad głową Rogonta, leżała na plecachczarnoskóra kobieta.Skrzyżowane nogi opierała o ścianę, a jedną rękę i głowę zwiesiła zwąskiej półki, tak że jej twarz była niemal odwrócona.- Bo często mi się to zdarza - dodała Monza.Kobieta ześlizgnęła się tyłem z parapetu, w ostatniej chwili zrobiła salto i bezgłośniewylądowała na czworakach, zwinnie jak jaszczurka.Monza nie była pewna, jak mogła jej nie zauważyć, ale wcale jej się to nie podobało.- Kim jesteś? Akrobatką?- Och, nie jestem niczym aż tak romantycznym.Jestem Wschodnim Wiatrem.Możeszmnie uważać za jeden z wielu palców prawicy Boga.- Pleciesz bzdury jak kapłan.- Och, nie jestem niczym aż tak suchym i zakurzonym.- Skierowała wzrok na sufit.-Na swój sposób jestem gorliwą wyznawczynią, ale dzięki Bogu tylko mężczyzni mogąprzywdziewać kapłańskie szaty.Monza zmarszczyła brwi.- A więc agentką Imperatora Gurkhulu.- Agentka to brzmi bardzo.podstępnie.Imperator, Prorok, Kościół, Państwo.Nazwałabym się pokorną przedstawicielką Południowych Potęg.- Czym jest dla nich Styria?- Polem bitwy.- Uśmiechnęła się szeroko.- Co prawda, między Gurkhulem a Uniąpanuje pokój, ale.- Walki trwają.- Bezustannie.Sprzymierzeńcy Orso są naszymi wrogami, więc jego wrogowie sąnaszymi sojusznikami.Walczymy o to samo.- Niech to będzie upadek wielkiego księcia Orso z Talinsu - mruknął Rogont.- Proszę,Boże.Monza skrzywiła usta.- Ha.Teraz modlisz się do Boga, Rogont?- Do każdego, kto zechce mnie wysłuchać, i to z największą pasją.Gurkijka wstała, unosząc się na palcach.- A ty, Murcatto? Czy stanowisz odpowiedz na rozpaczliwe modlitwy tego biedaka?- Być może.- A on na twoje?- Potężni ludzie często mnie zawodzili, ale nie tracę nadziei.- Nie byłabyś pierwszym przyjacielem, którego zawiodłem.- Rogont wskazał głowąmapę.- Nazywają mnie Hrabią Ostrożności.Królem Zwłoki.Księciem Roztropności.Mimoto, chciałabyś ze mną pracować?- Popatrz na mnie, Rogont, jestem niemal równie zdesperowana jak ty. Podczaswielkich burz rodzą się niespodziewane sojusze , powiedział Farans.- Mądry człowiek.Zatem, jak mogę pomóc mojej niespodziewanej sojuszniczce? A coważniejsze, jak ona może mi pomóc?- Muszę zabić Wiernego Carpiego.- Dlaczego miałaby nas obchodzić śmierć tego zdrajcy? - Ishri zbliżyła sięnieśpiesznym krokiem, przekrzywiając głowę, zbyt głęboko, by można było na to spokojniepatrzeć, a co dopiero samemu to zrobić.- Czy wśród Tysiąca Ostrzy nie ma innychkapitanów? Sesarii, Vi�tusa, Andiche a? - Jej oczy były czarne jak smoła, puste i martwe jakprotezy okularysty.- Czy żaden z tych niesławnych sępów nie zasiądzie na twoim miejscu, bypożywić się trupem Styrii?Rogont wydął usta.- A więc mój nudny taniec trwa nadal, tylko z nową partnerką.Wygram jedyniechwilowe odroczenie.- Ci trzej nie mają wobec Orso żadnych zobowiązań, służą mu tylko dla pieniędzy.Bez trudu udało się ich przekonać, by zdradzili Coscę dla mnie, a następnie mnie dlaWiernego, wystarczyło dobrze zapłacić [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy