Prus Lalka I

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Matyldy są na co dzień, damy na święta.Ale Iza będzie największym świętem.Słowo honoru daję, żenie znam kobiety, która by na mnie tak piekielne robiła wrażenie.No, ale bo też i ona lgnie do mnie!Trzasnęły drzwi i do sklepu wszedł jegomość szpakowaty; zażądał breloku do zegarka, a krzyczał istukał laską tak mocno, jakby miał zamiar kupić całą japońszczyznę.Wokulski słuchał przechwałek Mraczewskiego bez ruchu.Doświadczał wrażenia, jakby mu na głowę i napiersi spadały ciężary.- W rezultacie nic mnie to nie obchodzi - szepnął.Po szpakowatym jegomości weszła do sklepu dama żądająca parasola, pózniej pan w średnim wiekuchcący nabyć kapelusz, potem młody człowiek żądający cygarnicy, nareszcie trzy panny, z którychjedna kazała podać sobie rękawiczki Szolca, ale koniecznie Szolca, bo innych nie używa.Wokulski złożył księgę, z wolna podniósł się z fotelu i sięgnąwszy po kapelusz stojący na kantorkuskierował się ku drzwiom.Czuł brak oddechu i jakby rozsadzanie czaszki.Pan Ignacy zabiegł mu drogę.- Wychodzisz?.Może zajrzysz do tamtego sklepu - rzekł.- Nigdzie nie zajrzę, jestem zmęczony - odpowiedział Wokulski nie patrząc mu w oczy.Gdy wyszedł, Lisiecki trącił Rzeckiego w ramię.- Coś stary jakby.zaczynał robić bokami - szepnął.- No - odparł pan Ignacy - puszczenie w ruch takiego interesu jak moskiewski to nie chy-chy.Rozumiesię.- Po cóż się w to wdaje?- Po to, żeby miał nam z czego pensje podwyższać - surowo odpowiedział pan Ignacy.- A niechże sobie zakłada sto nowych interesów, nawet w Irkucku, byle tak co roku podwyższał - rzekłLisiecki.- Ja z nim się o to spierać nie będę.Ale swoją drogą uważam, że jest diabelnie zmieniony,osobliwie dzisiaj.%7łydzi, panie, %7łydzi - dodał - jak zwąchają jego projekta, dadzą mu łupnia.- Co tam %7łydzi.- %7łydzi, mówię, Zydzi!.Wszystkich trzymają za łeb i nie pozwolą, ażeby im bruzdził jakiś Wokulski,nie %7łyd ani nawet meches.- Wokulski zwiąże się ze szlachtą - odpowiedział Ignacy - a i tam są kapitały.- Kto wie, co gorsze: %7łyd czy szlachcic - wtrącił mimochodem Klejn i podniósł brwi w sposób bardzożałosny.ROZDZIAA �SMY: MEDYTACJEZnalazłszy się na ulicy Wokulski stanął na chodniku, jakby namyślając się, dokąd iść.Nie ciągnęło gonic w żadną stronę.Dopiero gdy przypadkiem spojrzał w prawo, na swój nowo wykończony sklep,przed którym już zatrzymywali się ludzie, odwrócił się ze wstrętem i poszedł w lewo."Dziwna rzecz, jak mnie to wszystko mało obchodzi" - rzekł do siebie.Potem myślał o tych kilkunastuludziach, którym już daje zajęcie, i o tych kilkudziesięciu, którzy od pierwszego maja mieli dostać uniego zajęcie, o tych setkach, dla których w ciągu roku miał stworzyć nowe zródła pracy, i o tychtysiącach, którzy dzięki jego tanim towarom mogliby sobie poprawić nędzny byt - i - czuł, że ci wszyscyludzie i ich rodziny nic go w tej chwili nie interesują."Sklep odstapię, nie zawiążę spółki i wyjadę za granicę" - myślał."A zawód, jaki zrobisz ludziom, którzy w tobie położyli nadzieję?.""Zawód?.Alboż mnie samego nie spotkał zawód?."Wokulski idąc, poczuł jakąś niewygodę; lecz dopiero zastanowiwszy się osądził, że męczy go ciągłeustępowanie z drogi; przeszedł więc na drugą stronę ulicy, gdzie ruch był mniejszy."A jednak ten Mraczewski jest infamis! - myślał.- Jak można mówić takie rzeczy w sklepie? Za parę dniotrzymam bilecik, a potem - schadzka!.Ha, sama sobie winna, nie trzeba kokietować błaznów.Zresztą - wszystko mi jedno".Czuł w duszy dziwną pustkę, a na samym jej dnie coś jakby kroplę piekącej goryczy.%7ładnych sił,żadnych pragnień, nic, tylko tę kroplę tak małą, że jej niepodobna dojrzeć, a tak gorzką, że cały światmożna by nią zatruć."Chwilowa apatia, wyczerpanie, brak wrażeń.Za dużo myślę o interesach" - mówił.Stanął i patrzył.Dzień przedświąteczny i ładna pogoda wywabiły mnóstwo ludzi na bruk miejski.Sznurpowozów i pstrokaty falujący tłum między Kopernikiem i Zygmuntem wyglądał jak stado ptaków, którewłaśnie w tej chwili unosiły się nad miastem dążąc ku północy."Szczególna rzecz - mówił.- Każdy ptak w górze i każdy człowiek na ziemi wyobraża sobie, że idzietam, dokąd chce.I dopiero ktoś stojący na boku widzi, że wszystkich razem pcha naprzód jakiś fatalnyprąd, mocniejszy od ich przewidywań i pragnień [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy