[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tę tyradę Meredith strawiłao wiele lepiej ni\
jego następne słowa, pełne zagubienia i czułości:  Kochanie, gdzie jesteś?Wiem, \
e nie jesteÅ› z Farrellem.Przepraszam, \
e tak powiedziałem.Wyobraz
nia płata mifigle.Czy on zgodził się na rozwód? Zamordował cię? Strasznie się o ciebie martwię.Przymknęła oczy, \
eby móc spróbować stawić czoło czekającemu ją dniu i pozbyć sięogarniającego ją uczucia zwątpienia.Zostawiając kartkę Mattowi, postąpiła tchórzliwie idziecinnie.Nie mogła zrozumieć, dlaczego nie zdobyła się na to, \
eby poczekać, a\
sięobudzi, i po\
egnać się z nim, jak na dorosłego człowieka przystało.Zawsze, kiedy znalazłasię w pobli\
u Mat - ta Farrella, mówiła i robiła rzeczy, których normalnie nie zrobiłaby i niepowiedziała.Były to głupie, złe i niebezpieczne rzeczy.Po zaledwie dwudziestu czterechgodzinach spędzonych z nim przestała mieć skrupuły, zapomniała o tak wiele znaczących dlaniej przyzwoitości i zasadach moralnych.Poszła do łó\
ka z człowiekiem, którego nie kochała.Zdradziła Parkera.Jej poczucie dobra i zła było w stanie chaosu.Pomyślała o tym, jak reagowała w łó\
ku na pieszczoty Matta, i jej blade policzki zalałgorący rumieniec.Jako osiemnastolatka była zdziwiona tym, \
e jak się wydawało, znał onwszystkie miejsca, w które nale\
ało jej dotykać i wszystko to, co nale\
ało szeptać jej do ucha,\
eby wprowadzić ją w stan szaleńczego po\
Ä…dania.Odkrycie, \
e w wieku dwudziestudziewiÄ™ciu lat byÅ‚a tak samo, albo jeszcze bardziej nieodporna na jego zabiegi, przepeÅ‚niaÅ‚o jÄ…niesamowitym wstydem.Wczoraj wÅ‚aÅ›ciwie bÅ‚agaÅ‚a go o orgazm.Ona, która byÅ‚abeznadziejni© przyzwoita w łó\
ku ze swoim własnym narzeczonym.Gwałtownie powstrzymała te myśli.Tego typu rozmyślania, takie oskar\
enia były niew porządku, ani w stosunku do Matta, ani do niej samej.Bardzo go poruszyło to wszystko, oczym opowiedziała mu wczoraj.Przespali się ze sobą, \
eby.\
eby pocieszyć się nawzajem.Nie wykorzystał tego tylko jako wybiegu, \
eby zwabić ją do łó\
ka.Przynajmniej wtedy tak tonie wyglądało, pomyślała szaleńczo.Znowu to robiła, uświadomiła sobie sfrustrowana i zaniepokojona: zatracała ostrośćosądu, koncentrowała się na niewłaściwych sprawach.Destrukcyjne było siedzenie, tak jakteraz ze łzami czającymi się w kącikach oczu, rozpamiętywanie swoich rzekomych win,prze\
ywanie obsesji na punkcie czegoś tak błahego jak jego seksualna maestria.Powinnarzucić się teraz w wir jakiegoś działania, zrobić coś, co wyrugowałoby dziwną, trudną donazwania panikę, która narastała w niej od momentu, kiedy wymknęła się z łó\
ka Matta,Tamtego poranka, o czwartej rano doszła do pewnych konkluzji i podjęła decyzję.Terazpowinna przestać rozpamiętywać problemy i zacząć wprowadzać w \
ycie tamtopostanowienie.- Musiałam czekać, a\
zaparzy się świe\
a kawa - powiedziała Phyllis, podchodząc dobiurka Meredith z kubkiem parującej kawy w jednej dłoni i z plikiem ró\
owych karteczek zwiadomościami w drugiej.- To informacje dla ciebie.Nie zapomnij, \
e zmieniłaś terminzebrania komitetu wykonawczego na jedenastą.Meredith udało się nie wyglądać tak, jak się czuła, czyli na znękaną i przybitą.- W porządku.Dzięki.Mogłabyś połączyć mnie ze Stuartem Whitmore'em?Spróbowałabyś te\
złapać Parkera w hotelu w Genewie.Jeśli nie będzie go w pokoju, zostawwiadomość, \
e dzwoniłam.- ś kim łączyć najpierw? - zapytała Phyllis ze zwykłą dla niej pogodną sprawnością.- Ze Stuartem Whitmore'em - powiedziała Meredith.Najpierw powie o swojej decyzjiStuartowi.Potem porozmawia z Parkerem i spróbuje wyjaśnić mu wszystko.Wyjaśnić? -pomyślała z przygnębieniem.Wzięła do ręki notatki z informacjami, \
eby myśleć o czymś mniej stresującym.Zaczęła je przeglądać bez przekonania.Piąta z kolei spowodowała, \
e zerwała się na równenogi, a jej serce zaczęło walić głośno.Notatka zawierała wiadomość, \
e dzwonił MatthewFarrell dziesięć po dziewiątej.Rozległ się ostry dz
więk interkomu.Z
wiatełka obydwa linii pulsowały światłem.- Mam pana Whitmore'a na pierwszej linii - powiedziała Phyllis, kiedy Meredithnacisnęła przycisk intercomu - a na linii drugiej jest Matthew Farrell.Mówi, \
e to pilne.Puls Meredith przyspieszył prawie dwukrotnie.- Phyllis - powiedziała z dr\
eniem - nie chcę rozmawiać z Matthew Farrellem.Czymogłabyś mu powiedzieć, \
e chcÄ™, \
ebyśmy od tej chwili kontaktowali się za pośrednictwemnaszych prawników? Powiedz mu te\
, \
e wyje\
d\
am z miasta na tydzień lub dwa.Bądz
dlaniego uprzejma - dodała nerwowo - ale bardzo stanowcza.- Rozumiem.Dłoń Meredith dr\
ała, kiedy odkładała słuchawkę.Z
wiatełko linii drugiej paliło sięciągłym światłem, Phyllis przekazywała Mattowi wiadomość.Zaczęła wyciągać rękę wkierunku słuchawki.Powinna przynajmniej z nim porozmawiać, dowiedzieć się, o co chodzi.Cofnęła gwałtownie dłoń.Nie, wcale nie powinna! To nie ma znaczenia.Kiedy tylko Stuartpowie jej, gdzie ma pojechać, \
eby uzyskać szybki, prawomocny rozwód, nieistotne będzieto, czego chciał Matt.O brzasku poranka zdecydowała, \
e najbardziej oczywistymrozwiązaniem problemu będzie rozwód w Reno czy w jakimś tego typu miejscu.Wydawałojej się to bardzo sensownym wyjściem z sytuacji.Była pewna, \
e teraz, kiedy nie było ju\
między nimi wrogości, Matt nie brałby pod uwagę wprowadzenia w \
ycie gróz
b, którymistraszył ją tamtego dnia w samochodzie.Wszystko to nale\
ało ju\
do przeszłości.Z
wiatełko na linii, na której była rozmowa z Mattem, zgasło i Meredith nie mogła ju\
dłu\
ej znieść napięcia.Wywołała Phyllis intercomem i poprosiła ją do siebie.- Co powiedział? - zapytała Meredith.Phyllis starała się ukryć pełen zaskoczenia uśmiech, słysząc absolutny brak zwykłejłagodności w głosie Meredith.- Powiedział, \
e to całkowicie rozumie.- To wszystko?- Potem zapytał, czy twój wyjazd jest nagły, nie zaplanowany wcześniej ipowiedziałam mu, \
e tak.Dobrze zrobiłam?- Nie wiem - odpowiedziała bezradnie Meredith.- Powiedział coś, kiedy usłyszał, \
ewyje\
d\
am nagle?- Niezupełnie.- Co przez to rozumiesz?- Zaśmiał się, ale nie głośno.Myślę, \
e mo\
na powiedzieć, \
e zachichotał.To był takiniski, głęboki dz
więk.Potem podziękował mi i po\
egnał się.Reakcja Matta spowodowała, \
e Meredith poczuła się nieswojo.- Coś jeszcze? - zapytała, widząc, \
e Phyllis w dalszym ciągu zwlekała z wyjściem.- Zastanawiam się - powiedziała trochę nieśmiało.- Sądzisz, \
e on naprawdę spotykałsię z Michelle Pfeiffer i Meg Rayan, czy prasa to sobie tylko wymyśliła?- Jestem pewna, \
e to prawda - powiedziała Meredith, starając się zachować obojętnywyraz twarzy.Phyllis skinęła głową i zerknęła na telefon.- Zapomniałaś, masz połączenie ze Stuartem Whitmore'em.Meredith przera\
ona chwyciła za słuchawkę i poprosiła Phyllis, \
eby zamknęła zasobą drzwi.- Przepraszam, Stuart, \
e czekałeś - zaczęła, odgarniając nerwowo włosy z czoła.- Tonie najlepszy dla mnie poranek [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

personata.xlx.pl