Crichton Michael Czlowiek terminal (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Efekty szybko dają się zauważyć.Noworodki można porównać do minikomputerów wymagających zaprogramowa-nia.Chłoną wszelkie przekazywane im nauki, czy to niegramatyczny sposób wypowie-dzi, czy wypaczone pojęcia z zakresu moralności.I tak jak komputery, odbierają in-formacje bezkrytycznie; nie potrafią odróżnić dobra od zła.Owa analogia do maszynelektronicznych jest aż nadto wyrazna, wiele osób zarzuca komputerom dziecinny spo-sób rozumowania czy bezduszność.Jeśli nawet najlepsza maszyna otrzyma polecenie: załóż buty i skarpetki , z pewnością odpowie, że przecież skarpetek nie nosi się na bu-tach.174Najważniejszy etap programowania dzieci trwa mniej więcej do siódmego rokużycia.W tym czasie przejmują postawy rozumowe, seksualne, etyczne, religijne, naro-dowe.Pózniej ten raz ustawiony żyroskop zaczyna się obracać, wskazując jeden wy-brany kierunek, który niezwykle trudno jest zmienić.Czym zatem jest kontrola umysłów?Czym jest konwenans? Jak zaklasyfikować uścisk dłoni przy powitaniu, kolejnośćwchodzenia do windy, przepuszczanie kogoś po lewej stronie czy ustawianie kieliszkówz winem po prawej? Przyswojenie tych zasad to przecież oczywisty skutek rodzicielskiej kontroli umysłów , jakiej doświadczamy od dziecka.Lecz ludzie potrzebują setek po-dobnych, z pozoru nic nie znaczących ustaleń, żeby móc się dopasować do norm sto-sunków międzyludzkich.Gdyby nagle zabrakło takich reguł co by się stało ze społe-czeństwem?A więc, kontrola umysłów istnieje i jest niezbędna.Należy ją traktować jako dobroogólne, wartość nadrzędną bez niej bylibyśmy po prostu straszliwie zagubieni.Ba, ale niech tylko ktoś próbuje zrobić coś celowo, stosując nowoczesne metody, abyzwalczyć jeden z największych problemów współczesności zahamować gigantycznąfalę przemocy.Natychmiast ze wszystkich stron podnosi się wrzask: kontrola umysłów,kontrola umysłów!Może najpierw trzeba ostatecznie rozstrzygnąć, czy lepsza jest kontrola, czy jej brak.Janet wysiadła na trzecim piętrze, przedarła się przez gromadę stojących w koryta-rzu policjantów i weszła do swego gabinetu.Anders siedział ze słuchawką przy uchu.Najej widok zmarszczył brwi. No, chyba wreszcie coś się ruszyło oznajmił. Tak?Jej irytacja natychmiast ustąpiła miejsca nadziei. Owszem odparł kapitan. Lecz niech mnie szlag trafi, jeśli wiem, co to możeoznaczać. A co się stało? Przekazaliśmy rysopis Bensona oraz jego fotografie wszystkim patrolom w śród-mieściu i ktoś go rozpoznał. Kto? Recepcjonista w Wydziale Zabudowy i Gospodarki Przestrzennej Rady Miejskiej.Stwierdził, że Benson był tam dziesięć dni temu.W archiwum wydziału przechowy-wane są wszystkie plany konstrukcyjne obiektów publicznych wznoszonych w grani-cach miasta, a zwłaszcza tych, którymi zarządza ratusz.Ross skinęła głową. No więc Benson zgłosił się, by sprawdzić plany jednego z budynków.Miał po-dobno zweryfikować schemat instalacji elektrycznej.Podał się za inżyniera elektryka,okazał nawet jakąś legitymację.175 Dziewczęta mieszkające w jego domu powiedziały, że zabrał z mieszkania jakieśschematy. To chyba te same, które otrzymał w Wydziale Zabudowy i GospodarkiPrzestrzennej. O jaki budynek chodzi? Szpital uniwersytecki odparł Anders. Ten facet ma przy sobie kompletnyschemat instalacji elektrycznej całego szpitala.Czy pani coś z tego rozumie?Przez chwilę w milczeniu patrzyli sobie w oczy.��O ósmej Janet już leciała z nóg.Kark jej zesztywniał, a głowę rozsadzał nieznośnyból.Stwierdziła, że nie ma większego wyboru albo się zdrzemnie choć trochę, albow którymś momencie padnie. Znajdzie mnie pan gdzieś na piętrze, jeśli będę potrzebna oznajmiła Andersowii wyszła.Na korytarzu znów minęła kilku umundurowanych policjantów.Nie zwracała jużna nich większej uwagi.Miała wrażenie, że gliniarze kręcą się po całym oddziale od takdawna, jak tylko sięgała pamięcią.Zajrzała do gabinetu McPhersona.Szef siedział przy biurku i spał z głową opartą narękach.Oddychał płytko i szybko, jakby we śnie walczył z koszmarnymi zjawami.Janetwycofała się i po cichu zamknęła drzwi.Obok niej przeszedł sanitariusz niosący pełne popielniczki i zużyte kubeczki pokawie.Ze zdumieniem przyjęła, fakt, że sanitariusz wypełnia nie swoje obowiązki.Leczjego widok z czymś jej się skojarzył z czymś niezwykłym, z jakimś problemem, któ-rego nie potrafiła jasno sformułować.Przez chwilę walczyła z bezładnymi skojarzeniami, lecz zaraz się poddała.Była zbytzmęczona, nie potrafiła nawet logicznie myśleć.Zajrzała do pierwszego z brzegu gabi-netu przyjęć, a gdy spostrzegła, że jest pusty, weszła do środka, zamknęła za sobą drzwii ułożyła się na leżance.Zasnęła niemal natychmiast.15Ellis zszedł do poczekalni, żeby obejrzeć swój wywiad w wieczornych wiadomo-ściach o dwudziestej trzeciej.Powodowała nim zwykła ciekawość, ale w jakimś stopniutakże próżność.Przed telewizorem siedzieli już Gerhard z Richardsem, jak również ka-pitan Anders [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy