Carroll Jonathan Calujac ul (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Cristello wyjąłz bagażnika brezent i przykrył jej ciało.Doskonale pamiętam tę chwilę, czułem się tak,jakbym się z nią żegnał.I tak było, ponieważ gdy karetka przybyła na miejsce, dwajmężczyzni szybko zabrali ciało i nigdy więcej już go nie zobaczyłem.Musieliśmy poje-chać razem z Pee Pee na posterunek i jeszcze raz składać te same zeznania.Gdy wcho-28dziliśmy do środka, dyskdżokej mówił w radiu: A teraz coś, na co wszyscy czekaliśmy,nowa piosenka Beatlesów: A Hord Day s Night.Wtedy usłyszałem ją po raz pierwszy.Od tej pory, gdy tylko ją słyszę, zaraz przypomina mi się tamten dzień. Czy znaleziono mordercę? Tego nie wiem na pewno.Jej chłopak został skazany i wysłany do więzienia, alepotem krążyło całe mnóstwo plotek.A poza tym mieliśmy własne teorie; zresztą wiesz,jak to jest z dzieciakami.Oficjalna wersja była taka, że poprzedniej nocy wybrała się nadrzekę z facetem, z którym chodziła.Uderzył ją w głowę, a potem spanikował i wrzuciłjej ciało do wody.I już. Ale dlaczego nie próbowaliście znalezć mordercy? Przecież to wyście ją znalezli! Cass była wzburzona, że nie wykazaliśmy żadnej aktywności. Wiem.Próbowaliśmy, ale nikt nam nie chciał nic powiedzieć.Zwłaszcza glinia-rze.Ani słówka. To naprawdę dziwne.A kto to był? Pauline Ostrova. Myślałem przez chwilę o tej martwej dziewczynie, próbującułożyć jakiś sensowny opis. Wiesz, bez względu na to, jak małe jest miasteczko, i takznajdziesz tam parę dobrych i parę złych dzieciaków.Cass podniosła dłoń, żeby mi przerwać. Poczekaj! Niech zgadnę.Pauline Ostrova była.bardzo dobra.Miała najlepszeoceny, redagowała szkolny rocznik i chodziła z kapitanem drużyny piłkarskiej. Nie, coś znacznie ciekawszego.Nie znałem jej zbyt dobrze, bo w szkole byłakilka klas wyżej.Wtedy już studiowała, ale wciąż krążyły o niej legendy, ponieważ byławszechstronna.Zupełnie zwariowana, znali ją wszyscy w całej okolicy.Podobno sy-piała z każdym, na kogo przyszła jej ochota, piła na umór i robiła różne niebezpiecznenumery.A oprócz tego była genialna i miała pełne stypendium w Swarthmore. Swarthmore? Przecież tam trudniej się dostać niż na Harvard! Dlatego właśnie była tak zdumiewająca.Bóg jeden wie, co by z niej było, gdybyżyła.Gdy chodziłem do szkoły, krążyło tyle różnych i sprzecznych historii o Pauline, żetrudno się było zdecydować, w którą wierzyć.Ona naprawdę była kimś. Ale ty jej nie znałeś? Raczej nie.Od czasu do czasu widywałem ją, jak przejeżdżała samochodem alboszła ulicą.Ale przez te wszystkie opowieści wydawała mi się tak niezwykła, że mogłemna nią patrzeć tylko przez chwilę, a potem musiałem odwracać wzrok.Zupełnie jakwtedy, kiedy patrzysz na słońce.Jeśli patrzysz za długo, możesz oślepnąć. Nie mogę uwierzyć, że nie odkryliście, jak zginęła.Odczekałem chwilę dla uzyskania lepszego efektu dramatycznego, po czym powie-działem: To właśnie zamierzam teraz zrobić, perełko.29Wzięła szybki oddech. Co to znaczy?Chciałem odegrać tę scenę najlepiej, jak tylko potrafię, zwłaszcza że występowa-łem przed moją ulubioną publicznością.Podszedłem do sza4�i i wyciągnąłem zdjęciePauline z rocznika szkolnego, który wypożyczyłem z biblioteki.Zrobiłem odbitkę i po-większenie.Podszedłem do Cass i położyłem je przed nią. Pauline Ostrova.Długo patrzyła na zdjęcie, nie odzywając się ani słowem.Obserwowałem jej twarz,próbując odczytać, co myśli.Lecz niczego nie było widać, jak zawsze, gdy nie podjęłajeszcze decyzji.Znałem moją córkę na tyle dobrze, że wiedziałem, iż nie lubi mówić bezpotrzeby, dopóki nie jest gotowa do wydania osądu. Niska czy wysoka? Raczej wysoka, jeśli dobrze pamiętam. Skąd masz zdjęcie? Ze starego rocznika.To zdjęcie z najstarszej klasy.Potrząsnęła głową. Ma taką małą twarz.A spójrz na zęby: maleńkie i kształtne.Z tego zdjęcia mogęsobie wyobrazić, że była klasowym mózgiem, ale nie tamto drugie.A przynajmniej nie,jak mam tylko to jedno zdjęcie.Masz jakieś inne? Jeszcze nie, ale bardzo się staram [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy