[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- I to właśnie problem ze zbroją segmentową - skomentował kowal.- Dobrzewymierzone pchnięcie może się prześliznąć między płytami.- W takim razie czemu jej używamy? - zapytał chłopak, krzywiąc się, gdybaron zaaplikował na ranę ostrą maść odkażającą.- Jest lepsza dla wojsk maszerujących i kopiących okopy - wyjaśnił Edmund.-Zginanie się, żeby zrobić cokolwiek w płytówce albo choćby w litym napierśniku jeststrasznie męczące.To zbroja dla pracującej piechoty.A w bitwie większość przeciwników nie ma szans na wymierzone pchnięciew górę. - A co z umieszczeniem pod spodem kolczugi? - zapytał Herzer.- No cóż, możesz ją założyć, jeśli chcesz dzwigać dodatkowy ciężar.- Edmundkiwnął głową, kończąc bandażować ranę na żebrach.- Twoja decyzja.- Herzer pomyślał o całym ciężarze już noszonym przez Panów Krwi i skrzywiłsię.- Celna uwaga.- %7ładna zbroja nie jest doskonała skonstatował Edmund.- Wszystkie wymagająkompromisów.Jedyne, co możesz zrobić, to zdecydować, które kompromisy są lepszew danych warunkach.- Czyli trochę przypomina to życie - roześmiał się Herzer.- Cóż, cieszę się, że widzisz w tym coś zabawnego - odezwała się Rachel,wchodząc do pokoju ze stertą ubrań w ramionach.- Mogło być gorzej - stwierdził Herzer.- Jak?- Nie wiem - odpowiedział z uśmiechem.- Ale jestem pewien, że się dowiemy.- Mężczyzni - rzuciła Rachel, wznosząc oczy w górę.- A teraz pewnie wskoczysz dowanny z Bast.- No cóż, zdarzało mi się już kąpać z tobą- zauważył Herzer.- To coś innego - ostro odcięła się Rachel, a potem wyszła z pokoju, mocnouderzając stopami o podłogę.- O co tu chodzi? - zapytał Edmund, a potem machnął ręką.- Nie ważne.Z którego powodu się tak zdenerwowała?- Wszystkich naraz? - zasugerował Herzer.- Myślę, że część tego wynikaz faktu, że o ile pan może mi wybaczyć zostawienie madame Daneh, to onanigdy nie wybaczy mi tego, że dopuściłem do zgwałcenia jej matki. Edmund przez chwilę mocno zaciskał szczęki, a potem kiwnął głową ze zro-zumieniem.- Może nie teraz, ale z czasem.Wiem, że jesteście.przyjaciółmi.- Tak, dokładnie oddaje to nasze relacje - westchnął Herzer, patrząc na drzwi,przez które uciekła dziewczyna.- Przyjaciele.- Wzruszył ramionami, a potemuśmiechnął się.- Ale, z drugiej strony, jest na tyle dobrą przyjaciółką, że podsunęła midoskonały pomysł.A więc jeśli nie będzie pan miał nic przeciw temu, sir, wykąpię się.- Kolacja będzie za około pół godziny - zauważył Edmund. Będziesz musiał.się pospieszyć.- Jestem zdecydowanie zbyt zmęczony na cokolwiek poza kąpielą - odpowiedziałHerzer z całą godnością, jaką potrafił przywołać.- Jasne - zaśmiał się Edmund.- Jakbym nie pamiętał, co to znaczy miećsiedemnaście lat.I zapominasz, że znałem Bast, jeszcze zanim się urodziłeś.Zdając sobie sprawę, że został pokonany, Herzer podniósł stos ubrań i skierował siędo łazni.Zgodnie z milczącym porozumieniem wszyscy w trakcie kolacji unikali tematówzwiązanych ze zbliżającą się bitwą.Rozmawiali o rozbudowie tartaku, w którymHerzer miał udziały, oraz powiększających się kuzniach i odlewniach.W górze Massanwciąż kryły się pokłady żelaza, pomimo ich intensywnej eksploatacji w przeszłości, iniektórzy zastanawiali się nad podjęciem ponownego wydobycia, choć Edmund nieuważał tego za dobry pomysł.- Angus ma dostęp do już oczyszczonej stali, wszystko, co musi zrobić, to jąprzekuć.A ta jego góra jest pełna rud.Jeśli o to chodzi, pokłady w dolinie tworzyruda bardzo trudno poddająca się obróbce, wymaga znacznie wyższych temperatur idłuższego kucia niż zachodnie pokłady.Problem polega na tym, żepotrzebujemy lepszego systemu do transportu zasobów Angusa. - Mieszka w pobliżu jakichś rzek, prawda? - Herzer przypomniał sobie widzianąkiedyś mapę okolicy.- Tak, ale rzeka płynie sporo na północ i wkracza na tereny, które są w najlepszymrazie neutralne, a niektóre z tamtych ziem trzymane są przez popleczników Paula.Ale jest stara droga, która prowadzi do rzeki Pomy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]