Herbert Frank Heretycy Diuny

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ta historia była ciekawa, a jej morał oczywisty."Bóg zesłał nam nową Sionę - obwieścił Tuek.- Wszystko powinno się wyjaśnić."Potem Dromind gdzieś przepadł, a powróciwszy, przyniósł ze sobą nowe okruchy przeszłości."Zapiski z Dar-es-Balat nabierają teraz nowego znaczenia - zakomunikował Najwyższemu Kapłanowi.- Czy nie powinniśmy poddać tego dziecka dalszym testom porównawczym?"Dromind dopadł Najwyższego Kapłana tuż po śniadaniu.Z wystawionego na taras stolika nie uprzątnięto jeszcze resztek posiłku.Przez otwarte okna piętro wyżej dolatywały odgłosy krzątaniny w pokojach Sheeany."Święte Dziecko samo wybiera się na pustynię - przemówił szeptem.Podszedł do zawieszonej na ścianie mapy i wskazał obszar na południowy zachód od Kin.- Najwyraźniej ten właśnie teren ją interesuje.albo, winienem rzec raczej, przyzywają.""Doniesiono mi, że często posługuje się słownikami - rzekł Dromind.- Z pewnością nie może to być.""Poddaje nas próbie - przerwał Tuek.- Nie daj się zwieść.""Ależ panie, ona zadaje Kanii i Alhosie zupełnie dziecinne pytania!""Czyżbyś kwestionował moje zdanie, Dromindzie?"Dromind poniewczasie zdał sobie sprawę, że przekroczył dopuszczalne granice.Zamilkł, ale wyraz jego twarzy świadczył, że miałby jeszcze o wiele więcej do powiedzenia."Bóg zesłał ją, by wypleniła zło, które zagnieździło się w szeregach Namaszczonych - powiedział Tuek.- Odejdź! Módl się i zapytaj sam siebie, czy to zło nie zalęgło się także i w tobie."Kiedy Dromind odszedł, Tuek wezwał do siebie zaufanego sługę."Dokąd udało się Święte Dziecko?" - zapytał."Podążyła na pustynię, panie, by spotkać się ze swym Ojcem.""Na południowy zachód?""Tak, panie.""Trzeba wywieźć Drominda daleko na wschód i pozostawić w piasku.Wetknijcie tam parę dudników, żebyśmy mieli pewność, że już nie wróci.""Drominda, panie?""Drominda."Nawet kiedy Dromind znalazł się już w Ustach Boga, kapłani nadal stosowali się do jego zalecenia.Obserwowali Sheeanę.Sheeana też prowadziła własne obserwacje.Stopniowo, tak powoli, że nie sposób było uchwycić decydującego momentu, zdała sobie sprawę z wielkiej władzy, którą miała nad tymi ludźmi.Najpierw była to tylko zabawa, nieustający Dzień Dziecka.Dorośli skakali wokół niej na paluszkach, spełniając każdą dziecięcą zachciankę.Ale zdawało się, że nie ma życzeń zbyt trudnych do spełnieniaChciała, by na jej stole pojawił się egzotyczny owoc?Podawano go na złotym półmisku.Dojrzała przez okno dziecko na rojnej ulicy i chciała się z nim bawić?Natychmiast zapędzano je do jej komnat w świątyni.Kiedy mijał pierwszy szok i przerażenie, dziecko nawet czasem włączało się do zabawy, której kapłani i kapłanki przyglądali się z natężeniem.Niewinne wyprawy do ogrodów na dachu, szepty i chichoty - wszystko poddawane było wnikliwej analizie.Sheeanie ciążył na sercu strach towarzyszy zabaw.Rzadko wzywała powtórnie to samo dziecko.Wolała dowiadywać się czegoś nowego od nowych znajomych.Kapłani nie mogli wyrobić sobie jednolitego stanowiska na temat niewinnego charakteru tych spotkań.Zastraszone dzieci poddawano przesłuchaniom, aż w końcu Sheeana odkryła to i urządziła swym strażnikom awanturę.Wieści o Sheeanie rozeszły się po całej Rakis, a także i poza planetę.Rosły sterty raportów Bene Gesserit.Mijające lata, regulowane podniosłym autokratycznym ceremoniałem, stanowiły pożywkę dla trawiącej Sheeanę ciekawości, która zdawała się nie mieć granic.Nikt jednak z uczestników tych zdarzeń nie myślał o nich w kategoriach edukacyjnych: Sheeana nauczająca kapłanów i równocześnie ucząca się od nich.Bene Gesserit od razu zwróciły uwagę na ten aspekt życia dziewczynki i śledziły jego rozwój z uwagą."Jest w dobrych rękach.Niech tam zostanie, pókia nie będzie gotowa na to, żebyśmy się nią zajęty - zawyrokowała Taraza.- Ochrona ma być w ciągłym pogotowiu, a ja chcę otrzymywać regularne sprawozdania."Sheeana nie pisnęła słowa na temat prawdziwego pochodzenia, ani też tego, co Szejtan zrobił z jej rodziną i sąsiadami [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy