[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wysokości.- Na te słowa pani de B.musi się odwrócić.Ludwik marszczy brwi, rozumie.Jest wojownikiem- I prawie nic nie zabieram - w ręku trzyma jedynie i myśliwym, jak tamten; a kiedy wymaga tego racjamały kufer.- Tyle sukien nie będzie mi potrzebnych, stanu - żołnierzem.niech je wezmie moja następczyni.Król myśli.- Uprzedzam, nie myśl, że ktokolwiek inny cię - Czy można wygrywać wojny w czarnym stroiku, wprzyjmie koronkach i z paradną szablą u pasa? Król pragnie- Ja nie wracam - mówi spokojnie Celestyna.toporów, ciało i ręce ma stworzone do broni.- Kurwa pozostaje kurwą, moja droga.A twój - Cudzoziemcze, jeszcze utrącimy paru Hiszpanów -książę.Myślisz pewnie, że cię kocha, głuptaku? - rzecze z ironią.wargi de B.rozciągają się w ironicznym, a po części - Wojna jest wojną, pokój jest pokojem,współczującym grymasie.Najjaśniejszy Panie.- To nie ma znaczenia.On daje mi wolność - Ludwik znów się uśmiecha.Ten uśmiechodwraca się i wychodzi, zamykając cichutko drzwi za domalowano mu do twarzy: jest miękki, kobiecy.sobą.Ostatnio, przeglądając się w pałacowych zwierciadłach,myśli, że ta twarz nie jego, że on sam gdzieś się*** zagubił.- To niesamowite.Puka, ale w środku nie ma chyba nikogo.Tu, wokół, - Pokornie słucham Waszą Wysokość?zdradliwa cisza nocnego lasu - żywego, polującego.- %7łycie.%7łycie jest niesamowite, kawalerze.Kobieta zaciska usta w wąską kreskę i uderza w - O tak!drzwi jeszcze raz.I jeszcze raz, i znowu.- Ten na kogo polujesz, owo dziwo.Mężczyzna- Wpuść mnie! Wpuść! Musisz otworzyć! przeciera usta wierzchem dłoni:- Och, proszę! - łka.To głos pełen boleści.Gdzieś w - To potwór.Oni wszyscy są potworami! Okrutnelesie odzywa się puchacz.bestie.W tej chwili drzwi ustępują.- Ale Bóg ich stworzył.A może Szatan? - ironiczny- Proszę powiedzieć, że wróciłam - mówi Celestyna, mars pojawia się na monarszym obliczu.gdy widzi postać służącego.To stary i przygarbiony - Wybacz, Panie, nie pora już o tym dyskutować.mężczyzna z kępką posiwiałych włosów na czubku Oni są na dworach, spiskują.Moja misja.głowy.SIERPIEC 2004 NIERZDNICE- Królewski wywiad twierdzi, żeś z jezuickiego zanurzonymi w wodzie różanej myśliwi ścierają z ciałaklasztoru.krew.Wiele krwi.Nierządnica dyskretnie spogląda naMężczyzna klaka przed królem i składa pocałunek upolowaną ofiarę -chłopiec, chłopski syn, ma latna władczych palcach.najwyżej czternaście.Rozerwano mu gardło.- Wystąpiłem z klasztoru.Błagam Najjaśniejszego Wilk zamyka jej usta pocałunkiem.Pana o pomoc.To straszliwa plaga, oni są wszędzie! I - To nasza tajemnica.Pamiętaj.będzie ich więcej.Sfora rozjeżdża się do domów.Nie będzie o nich- Więcej? Jakże więc można ich zniszczyć? słychać do kolejnej pełni księżyca.- Tym - były kapłan wyciąga zza kaftana Przekrzywia głowę, aby kolczyki zalśniły w słońcu.połyskujący bielą krzyż.Niech tamta widzi je ze szczegółami - niech wie, że maWładca uśmiecha się półgębkiem: do czynienia z kimś.Z Panią.- A więc jednak! Zawsze Jezus, co? Starucha wyszła na domek myśliwski wprost z- To srebro, Najjaśniejszy Panie.najgęstszej części lasu.Teraz wyciąga ku CelestyniePrzepoczwarzonego Wilka dobija się srebrną kulą.pomarszczoną dłoń.Monarcha o krok odstępuje od klęczącego.Długo Dziewczyna krzywi się nieznacznie - akurat terazpatrzy, myśli.przygnało tu tę żebraczkę.A wydawało się, że ich- Dobrze, szalony Hiszpanie.Spróbujemy ci schronienie jest kryte gąszczem przed wszystkimiuwierzyć.Urządzisz dla nas polowanie.Jeśli skłamałeś, obcymi.jeśli zawiedziesz, zginiesz jako hiszpański szpieg.Prosząca ręka zawisa w powietrzu.- Wielka jest mądrość Waszej Wysokości! - Nierządnica się złości.Wszyscy chcą tylkoczłowiek zgina się w głębokim pokłonie.pieniędzy i pieniędzy.Wszyscy! A przecież dla samej- Aaa, jeszcze jedno: podarujesz Nam pierwszą Celestyny wciąż jest ich za mało.srebrną kulę.Słoneczny promień odbija się od kolczyka i złotyRaptem drzwi otwierają się z trzaskiem i do zajączek migocze na niebieskofioletowych kwiatach,komnaty wbiega karzeł
[ Pobierz całość w formacie PDF ]