wietlisty Kamień 03 Paneb Ognik Jacq Christian(1)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Bardzo niewielu mieszkańcom miasteczka dane byłopoznać tę tajemnicę, składam ci więc ukłon.Paneb łagodnie wziął żonę w objęcia.Dygotała.- Twój duch przebywał w krainach, których nie znam i których, wprzeciwieństwie do Turkusika, nigdy nie poznam, nie czuję jednak w sobie anirozgoryczenia, ani zazdrości - rzekła Uabet.- Szed Zbawca wykształcił cię, akierownik robót usynowił, jest więc rzeczą całkiem normalną, że kroczysz kustanowisku naczelnego malarza Bractwa.Ja jestem tylko zwykłą gospodynią,ale kocham cię z całej duszy.A ty z pewnością wkrótce ode mnie odejdziesz.Paneb delikatnie podniósł żonę i zaniósł ją do małżeńskiego pokoju, taksamo lśniącego czystością jak cała reszta domu.Nawet niepozorne haczyki wścianach wyglądały jak nowe.Uabet objęła męża rękami za szyję, przywarła do jego piersi i prawie nieśmiała mu się poddać.- Boję się, Panebie.Bardzo się boję, że nie jestem ciebie godna.Paneb położył żonę na łóżku, siadł obok niej i wziął ją za ręce,- Mam za sobą kolejny etap, to prawda, nadal jednak jestem zwykłymrzemieślnikiem i nie mam powodów, by cię opuszczać.Gdyby nie ty,mieszkałbym do tej pory w rozwalającej się ruderze i Pisarz Grobowca już bymnie stąd przepędził.Komuż, jeśli nie tobie, zawdzięczam, że mogę terazspokojnie pracować?- Więc jednak na coś ci się przydałam?- Jak możesz choćby na chwilę o tym wątpić?- I chcesz mnie taką, jaka jestem?- Bylebyś się tylko nie zmieniała.- A ty.zostaniesz tu ze mną?- Tak, Uabet, ale pod jednym warunkiem.%7łe nigdy już nie będziesz mi sięnisko kłaniała.Takie hołdy należą się tylko bogom, faraonowi i MądrejKobiecie.Powolutku zdjął żonie z szyi naszyjnik i zsunął ramiączka białej sukni.- Na swój sposób cię kocham - wyznał - choć mógłbym lepiej.To raczej typowinnaś odejść i poszukać sobie lepszego męża.Uabet, już naga i gotowa ulec mężowi, uśmiechnęła się.- Mam lepszy pomysł.Zgodziłbyś się na drugie dziecko?- A starczy ci sił, żeby je donosić?- Radziłam się Mądrej Kobiety.Nie ma obaw.- Daj mi córeczkę.podobną do siebie.- Pomodlę się do bogów, żeby nas wysłuchali.Uabet.taka krucha, a taka stanowcza.Paneb ukochał ją z ogromnączułością.v�Przyjęcie na cześć Paneba przygotował Szed Zbawca, a rzemieślnicy zobydwu zespołów innym okiem zaczęli spoglądać na olbrzyma.Nawet NachtSiłacz i Fened Nos uznawali już talent Paneba i rozumieli, dlaczego kierownikrobót i Mądra Kobieta usynowili go.Paneb nie tylko świetnie opanowałtechnikę, ale obdarzony był nadto ogromną wyobraznią, przydatną przy wy-konywaniu każdego dzieła i w każdym miejscu.Rysownicy Gau Dokładny,Unesz Szakal i Paj Dobry Chleb wcale nie kwestionowali jego talentu i choć byłod nich młodszy, widzieli już w nim przyszłego zwierzchnika.- Ktoś prosi cię do głównej bramy - powiedział Panebowi Nefer.- Jesteś pewien, że mnie?- Najzupełniej.- Kto to taki?- Strażnik przy bramie nie zna go.- Czego ode mnie chce?- Spotkasz się z nim, to się dowiesz.- Nie powiesz mi nic więcej?- Sobek przepuścił tego kogoś, więc nie jest to nikt niebezpieczny.Paneb, zdjęty ciekawością, wyszedł z miasteczka.Przed bramą stał osioł.Miał biały pysk i takiż brzuch, jasnoszarą sierść,wielkie ruchliwe oczy i nie mniej ruchliwe, długie, kształtne uszy, szerokienozdrza.Był ogromny, ważył przynajmniej trzysta kilo.Na grzbiecie miał puste siodło na popręgach.- Kto go tu przyprowadził? - zapytał Paneb.- Jeden z tych pięciu pracujących u mnie chłopów - odparł Nefer.- Jeszczeprzed kupieniem tego osła powiedziałem mu.że Wiatr Północy to zwierzęwyjątkowe.Nikomu nie pozwoli się dosiąść, a jak sam widzisz, zna już drogędo Miasta Prawdy.Dumne, ale płochliwe zwierzę wpatrywało się w Paneba [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy