Koontz Dean R Szepty

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Jakie telefony? zapytał Tony. Przez ostatnie parę dni ktoś dzwoni, a potem nie chce mówić, kiedy odpowiadam.To się zdarzyło sześć czy siedem razy. Zupełnie nic nie mówi? Tylko słucha odpowiedziała. Myślę, że to jakiś czubek, który się podnieciłtymi gazetowymi historiami o Bruno Frye u.Uporczywy sygnał sprawił, że zazgrzytała zębami.Wstała i z wahaniem podeszła do aparatu.Tony podszedł razem z nią. Czy twój numer jest w książce? W przyszłym tygodniu będę miała nowy.Będzie zastrzeżony.Podeszli do biurka i wpatrywali się w telefon.Dzwonił i dzwonił jak oszalały. To on powiedziała. Któż inny dzwoniłby tak długo?Tony schwycił słuchawkę. Halo?Rozmówca nie odpowiedział. Rezydencja pani �omas powiedział Tony. Mówi detektyw Clemenza.Szczęk.Tony odłożył słuchawkę i stwierdził: Wyłączył się.Może go odstraszyłem na dobre. Mam nadzieję. Ale numer zastrzeżony to nadal dobry pomysł. Och, nie mam zamiaru zmienić decyzji. W poniedziałek z samego rana zadzwonię do towarzystwa usług telefonicznychi powiem im, że LAPD doceni szybką pracę. Możesz to zrobić? Naturalnie. Dziękuję ci, Tony.Objęła się ramionami.Czuła chłód.170 Postaraj się tym nie przejmować powiedział. Badania wykazują, że tegotypu durnie, którzy dzwonią z pogróżkami, zazwyczaj chcą w ten sposób sobie odbić zaswoje niepowodzenia.Na ogół już sam telefon daje im satysfakcję.Taki ktoś przeważ-nie jest niegrozny. Przeważnie. Prawie zawsze.Uśmiechnęła się blado. To jeszcze nie jest zupełnie dobrze.Telefon zepsuł wszelką szansę, że ta noc mogła się dla nich skończyć wspólnym pój-ściem do łóżka.Nie miała już ochoty dawać się uwieść i Tony wyczuł zmianę. Czy chcesz, żebym posiedział jeszcze trochę, żeby sprawdzić, czy on jeszcze za-dzwoni? To miło z twojej strony powiedziała. Ale myślę, że masz rację.On nie jestniebezpieczny.Gdyby tak było, przyszedłby tu, zamiast tylko dzwonić.W każdym raziety go nastraszyłeś.Pewnie myśli, że policja już tu czeka na niego. Czy dostałaś z powrotem swój pistolet?Skinęła głową. Pojechałam wczoraj do centrum i wypełniłam formularz rejestracyjny, ten którypowinnam była wypełnić, kiedy się sprowadziłam do tego miasta.Jeśli ten facet od te-lefonu rzeczywiście się tu pojawi, mogę go teraz zastrzelić legalnie. Naprawdę nie sądzę, że będzie cię jeszcze dzisiaj niepokoił. Na pewno masz rację.Po raz pierwszy tego wieczoru poczuli się zażenowani swoją obecnością. Cóż, chyba już powinienem pójść. Jest pózno zgodziła się. Dziękuję za koniak. Dziękuję za wspaniałą kolację.Przy drzwiach zapytał: Czy robisz coś jutrzejszego wieczoru?Już miała mu odmówić, kiedy przypomniała sobie, jak dobrze się poczuła, kiedy sie-działa obok niego na sofie.I przypomniała sobie ostrzeżenie Wally ego, że zostanie pu-stelniczką.Uśmiechnęła się i odpowiedziała: Mam wolne. To wspaniale.Co chciałabyś robić? Wszystko, co zechcesz.Zastanawiał się przez chwilę. A może zrobilibyśmy z tego cały dzień? Cóż.dlaczego nie?171 Zaczniemy od lunchu.Przyjadę po ciebie w południe. Będę gotowa.Pocałował ją delikatnie i czule w usta. Do jutra powiedział. Do jutra.Patrzyła, jak odchodzi, potem zamknęła drzwi i przekręciła zamek.� � �Przez całą niedzielę rano, w południe i wieczorem ciało Bruno Frye a leżało sa-motnie w domu pogrzebowym Wieczność.Nikt go nie pilnował i nie doglądał.W piątek wieczorem, po wyjściu Joshui Rhineharta, Avril Tannerton i Gary Olmsteadprzenieśli trupa do innej trumny zdobnej w mosiężne okucia, wykładanej pluszemi jedwabiem.Nasunęli na zmarłego białą szatę pogrzebową, ułożyli mu ręce wzdłużboków i zaciągnęli białą aksamitną narzutę do połowy jego klatki piersiowej.Ponieważciało było w kiepskim stanie, Tannerton nie chciał marnować energii na poprawianiewyglądu trupa.Gary Olmstead uważał, że składanie do grobu ciała pozbawionego do-brodziejstwa makijażu i pudru jest czynem tandetnym i demonstrującym brak szacun-ku.Tannerton wytłumaczył mu jednak, że w przypadku zapadniętego, żółto-szaregooblicza Bruno Frye a prace kosmetyczne nie rokują większej nadziei. A poza tym dodał Tannerton ty i ja jesteśmy ostatnimi ludzmi na tym świe-cie, którzy na niego popatrzą.Zamkniemy dzisiaj tę skrzynię i już nigdy nie zostanieotwarta.W piątek o 21.45 zamknęli i zabili wieko trumny.Po skończonej pracy Olmstead po-jechał do domu, gdzie czekała na niego blada, drobna żona oraz cichy i wyrośnięty syn.Avril poszedł na górę; mieszkał nad pomieszczeniami dla zmarłych.Wczesnym rankiem w sobotę Tannerton wyjechał do Santa Rosa swoim srebrnosza-rym lincolnem.Zabrał z sobą podręczny bagaż, ponieważ miał zamiar nie wracać aż dodziesiątej rano w niedzielę.Pogrzeb Bruno Frye a był jedynym, który aktualnie organi-zował.Ponieważ ciało nie miało być wystawione do oglądania, nie miał powodu, by zo-stawać w Wieczności ; nie był potrzebny aż do niedzielnej ceremonii.W Santa Rosa miał kochankę.Była ostatnią z całego drugiego szeregu kobiet; różno-rodność dobrze działała na Avrila.Ta kobieta nazywała się Helen Virtillion.Była przy-stojną kobietą około trzydziestki, bardzo szczupłą, zadbaną, o wielkich, jędrnych pier-siach, które go nieodmiennie fascynowały.Wiele kobiet czuło pociąg do Avrila Tannertona, nie wbrew temu, jak zarabiał nażycie, lecz właśnie dzięki temu.Naturalnie niektóre czuły do niego odrazę, kiedy się do-wiadywały, że jest przedsiębiorcą pogrzebowym.Ale spora ich liczba była zaintrygo-wana i nawet podniecona jego niezwykłą profesją.172Zdawał sobie sprawę, dlaczego jest dla nich tak atrakcyjny.Człowiekowi, którypracuje przy zmarłych, udzielona zostaje część tajemnicy śmierci.Pomimo jego pie-gów i chłopięcej urody, pomimo czarującego uśmiechu, wielkiego upodobania do żar-tów i otwartego sposobu bycia, niektóre kobiety uważały, że Avril jest i tak zagadkowy,wręcz enigmatyczny.Podświadomie uważały, że nie umrą dopóty, dopóki będą w jegoramionach, tak jakby jego posługi przy zmarłych obdarzały go (i tych, którzy są bliskoniego) specjalną dyspensą.Te atawistyczne rojenia były podobne do nadziei żywionychskrycie przez wiele kobiet, które poślubiały lekarzy z powodu podświadomego przeko-nania, że ich mężowie potrafią ich ochronić przed bakteryjnymi zagrożeniami, jakichpełen jest ten świat.Dlatego przez całą sobotę, kiedy Avril Tannerton kochał się z Helen Virtillionw Santa Rosa, ciało Bruno Frye a leżało samotnie w opustoszałym domu.W niedzielę rano, dwie godziny przed wschodem słońca, w domu pogrzebowym na-stąpiło jakieś gwałtowne poruszenie, ale Tannertona nie było na miejscu, nie mógł tegozauważyć.Zapaliły się nagle górne światła w pracowni, ale Tannertona nie było na miejscu, niemógł tego spostrzec.Wieko zamkniętej trumny zostało odbite i odrzucone na bok.Pracownia wypełniłasię okrzykami wściekłości i bólu, ale Tannertona nie było na miejscu, nie mógł ich usły-szeć.� � �W niedzielę o dziesiątej rano, kiedy Tony pił na stojąco w kuchni sok grejpfrutowy,zadzwonił telefon [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy